Της Βασιλείας Τζιτζικάκη,
Η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας αποτελεί, ίσως, το πιο «μαγευτικό» στολίδι του Δούναβη. Μία πόλη που χωρίζεται σε δύο μέρη από τον ποταμό, που όμως ενώνεται με τον πιο όμορφο τρόπο. Κοσμείται από γέφυρες, οι οποίες μάλιστα έχουν και ονόματα πίσω από τα οποία κρύβεται και από μία ιστορία. Χαρακτηριστικές είναι τέσσερις. Αρχικά, η Γέφυρα των Αλυσίδων είναι η παλαιότερη, καθώς άρχισε να λειτουργεί το 1849. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καταστράφηκε και κατασκευάστηκε ξανά σε τέσσερα χρόνια. Αποτελεί ένα από τα σύμβολα της Βουδαπέστης και η βόλτα πάνω σε αυτήν αποτελεί από τις πιο αξέχαστες εμπειρίες που προσφέρει η πόλη, κυρίως λόγω της μαγευτικής της θέας. Η Γέφυρα της Μαργαρίτας είναι η δεύτερη παλαιότερη και οδηγεί στο μαγευτικό, μικρό, καταπράσινο νησάκι της Μαργαρίτας (εξού και το όνομα της). Τρίτη γέφυρα είναι αυτή της Ελευθερίας, η οποία κατασκευάστηκε με αφορμή τον εορτασμό της χιλιετίας από την άφιξη των Ούγγρων στη λεκάνη των Καρπαθίων. Αυτή, σύμφωνα με τους ντόπιους, διαθέτει την ωραιότερη διακόσμηση από όλες τις γέφυρες, καθώς το χρώμα της είναι πράσινο και τη νύχτα, ο φωτισμός της την κάνει να δείχνει σαν σμαράγδι επάνω στον ποταμό. Φυσικά, δε θα μπορούσε να μην υπάρχει γέφυρα που να είναι αφιερωμένη στη βασίλισσα Σίσσυ. Η Γέφυρα της Βασίλισσας Ελισάβετ, λοιπόν, ολοκληρώθηκε το 1903, αν και καταστράφηκε και αυτή κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη θέση της, κατασκευάστηκε μία πιο μοντέρνα, που τη νύχτα φωτίζεται χάρη στους Γιαπωνέζος, που με αφορμή την 104η επέτειο φιλίας και αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Αυστρίας-Ουγγαρίας, αποφάσισαν να φωτίσουν την όμορφη γέφυρα.
Με αφορμή τις γέφυρες της πόλης, αξίζει να αναφερθεί πως το όνομα Βουδαπέστη δεν είναι τυχαίο, αλλά αποτελεί την επισφράγιση της ένωσης των δύο αντικρυστών πλευρών της πόλης, της Βούδας και της Πέστης. Στη Βούδα, λοιπόν, υπάρχει το ιστορικό κέντρο της πόλης, με πολλά αξιοθέατα όπως το κάστρο, το ανάκτορο της Βούδας και η εκκλησία του Ματίας, που αξίζει κανείς να επισκεφθεί χάρη στην αρχιτεκτονική της. Για να πάει κανείς στην πλευρά της Βούδας, μπορεί να περπατήσει είτε τις γέφυρες ως την απέναντι όχθη, είτε να φτάσει με λεωφορείο. Επίσης, ένας εναλλακτικός και όχι τόσο συνηθισμένος τρόπος, κυρίως όσον αφορά την επίσκεψη στο κάστρο, είναι με τελεφερίκ που αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία, καθώς δεν είναι ό,τι πιο σύνηθες το να έχει κανείς τη δυνατότητα να μπει σε ένα τελεφερίκ που βρίσκεται εν μέσω μίας πόλης και να έχει την ευκαιρία να τη δει από ψηλά.
Όσον αφορά την Πέστη, αυτή είναι το σύνηθες μέρος διαμονής ενός επισκέπτη, καθώς σε αυτήν βρίσκεται το κέντρο της σύγχρονης ζωής. Δεν πρέπει κανείς να φύγει από την Βουδαπέστη χωρίς να δει το Κοινοβούλιο της, το οποίο είναι ένα νεογοτθικό μεγαλούργημα του 19ου αιώνα (το οποίο, αξίζει να σημειωθεί πως έχει χτιστεί κατά τα πρότυπα του Βρετανικού Κοινοβουλίου που βρίσκεται στο Λονδίνο). Όσον αφορά την εσωτερική ξενάγηση στο προαναφερθέν, δεν είναι απαραίτητη, καθώς εσωτερικά δεν παρουσιάζει ανάλογο ενδιαφέρον με την εξωτερική του εικόνα. Επίσης, ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Στεφάνου, που χρειάστηκε πάνω από 50 χρόνια για να ολοκληρωθεί, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης.
Το κτίριο της Κρατικής όπερας, εντυπωσιακό εξωτερικά και εσωτερικά, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις κεντροευρωπαϊκές όπερες. Εκεί, μπορεί κανείς να απολαύσει τις νωπογραφίες των Ολύμπιων θεών της αρχαίας Ελλάδας και να παρακολουθήσει ακόμη και όπερα, εάν προνοήσει και κλείσει από νωρίς εισιτήρια. Διατίθεται και ξενάγηση στο χώρο, η οποία αξίζει τον κόπο, καθώς κάθε άλλο παρά βαρετή είναι, αφού μπορεί κανείς μέσα από αυτήν να μάθει την ιστορία όχι μόνο της όπερας, αλλά και διάφορες πληροφορίες για την ιστορία της Ουγγαρίας.
Κατά την επίσκεψη στη Βουδαπέστη, ο εκάστοτε επισκέπτης δεν πρέπει να παραλείψει τρία πράγματα : να επισκεφτεί την Κεντρική αγορά, να πιει τον καφέ του στο πιο ιστορικό καφέ της πόλης με τη μουσική υπόκρουση των βιολιών, αλλά και να κάνει κρουαζιέρα στον Δούναβη. Η Κεντρική Αγορά, η οποία βρίσκεται στην αρχή της πολυσύχναστης οδού Βάτσι (μπροστά στη Γέφυρα της Ελευθερίας) συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των τουριστών, αλλά και των ντόπιων, καθώς μέσα σε αυτήν μπορεί κανείς να γευτεί τοπικές γεύσεις, προϊόντα, να αγοράσει σουβενίρ, αλλά και να δει και να γευτεί την τεράστια ποικιλία των λουκάνικων τοπικής παραγωγής. Μην ξεχάσετε να αγοράσετε πάπρικα, η οποία αποτελεί τοπικό μπαχαρικό και υπάρχει μάλιστα σε πολλές γευστικές εκδοχές.
Η επίσκεψη στο ιστορικό καφέ New York αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, ούτως ώστε να γίνει αντιληπτή η πολυτέλεια και η κουλτούρα, η οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Βουδαπέστης, αν και αυτό φαίνεται περίτρανα από όλα της τα κτίρια, το New York επισφραγίζει αυτήν τη θεωρία. Άνοιξε τις πόρτες του το 1894 και έχει χαρακτηριστεί από πολλούς «το ομορφότερο καφέ του κόσμου». Είναι διακοσμημένο με μάρμαρο, μπρούτζο, βελούδο και μετάξι, σε συνδυασμό με έντονα μπαρόκ στοιχεία. Σημείο συνάντησης πολλών διανοούμενων, λόγιων και καλλιτεχνών του 20ου αιώνα. Σήμερα, λειτουργεί σαν καφέ, αλλά και σαν εστιατόριο, προσφέροντας μερικά από τα καλύτερα τοπικά πιάτα της Βουδαπέστης, αλλά και πολλά ευρωπαϊκά.
Όποια εποχή κι αν επιλέξει να επισκεφθεί κανείς τη Βουδαπέστη, δεν πρέπει να παραλείψει να κάνει κρουαζιέρα στον Δούναβη, γεγονός που θα του παρέχει τη δυνατότητα να δει την πόλη ταυτόχρονα και από τις δυο τις μεριές και να αποκτήσει μία πλήρη εικόνα της ομορφιάς της μέσα σε μία ώρα. Κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν βραδιάζει και η πόλη φωτίζεται, η κρουαζιέρα αποτελεί μία μοναδική εμπειρία καθώς τα μεγάλα περίτεχνα κτίρια της φαντάζουν ακόμη πιο μεγαλειώδη όταν είναι φωτισμένα και ένα ποτήρι από τα κρασιά της Ουγγαρίας βοηθάει στην ολοκλήρωση της ειδυλλιακής αυτής εικόνας. Ακόμα, τη νύχτα όταν οι περισσότερες πόλεις σκοτεινιάζουν η Βουδαπέστη φωτίζει και μας οδηγεί στα περίφημα “Ruin Bars”. Είναι μπαράκια- πολυχώροι που λειτουργούν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια (τα περισσότερα βρίσκονται στην Εβραϊκή συνοικία, η οποία ερήμωσε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου). Είναι λοιπόν, ερειπωμένα σπίτια, μαγαζιά, εργοστάσια, μυστικά αίθρια, κήποι και ταράτσες συγκεντρωμένα όλα μαζί, διακοσμημένα με πολλά χρώματα, αυτοκόλλητα, ξύλινα τραπέζια, δέντρα και φυτά δημιουργώντας μία πηγή ζωής, χαράς, γέλιου και διασκέδασης σε μία περιοχή η οποία υπήρξε το επίκεντρο του πόνου και του ξεριζωμού για πολλούς ανθρώπους λίγα χρόνια πριν. Η ατμόσφαιρα είναι ιδανική, καθώς μπορεί κανείς να πάρει μία μπύρα και με αυτήν να επισκεφθεί όποιο χώρο προτιμάει, ακούγοντας τη μουσική της επιλογής και των ενδιαφερόντων του. Η πολύ-πολιτισμικότητα του χώρου είναι έντονη και έχει κανείς την ευκαιρία να μοιραστεί το τραπέζι και τις εμπειρίες του με ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου και να αποκτήσει αναμνήσεις που θα έχει μία ζωή να σκέφτεται και να χαμογελά.
Η Βουδαπέστη, είναι μία πόλη που μόλις την αντικρίσει κάποιος θα την χαρακτηρίσει σίγουρα αρχοντική, θα εντυπωσιαστεί από τα περίτεχνα κτίρια της και θα θέλει να εξερευνήσει την κουλτούρα της. Εάν λοιπόν βρεθείτε εκεί, προσπαθήστε να βρείτε τον χρόνο και να επισκεφτείτε τα παραπάνω μέρη – τα οποία είναι απαραίτητα ώστε να δημιουργήσετε μία συγκεντρωτική εικόνα. Φυσικά, αυτά που αναφέρθηκαν είναι μόνο λίγα από τα όσα η συγκεκριμένη πόλη έχει να παρουσιάσει. Ζήστε την και θαυμάστε την ομορφιά, την αρχοντιά και την φιλόξενη, μαγευτική νυχτερινή ατμόσφαιρα υπό τον ήχο των παραδοσιακών τσιγγάνικων βιολιών που έχει να προσφέρει απλόχερα η νύμφη του Δούναβη.
Γεννήθηκε το 1996 στη Θεσσαλονίκη, όπου και διαμένει μέχρι σήμερα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Αυτήν την περίοδο κάνει το μεταπτυχιακό της στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος με τίτλο «Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων και Οργανισμών». Έχει εργαστεί στο έργο «Ψηφιοποίηση Εφημερίδων στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης» με αποκλειστικό δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Μιλάει τέσσερις γλώσσες. Ενδιαφέρεται κυρίως για τα ταξίδια, τον πολιτισμό αλλά και την φωτογραφία.
