Της Γεωργίας Κακή,
Με αφορμή την προσωρινή διαμονή της αδελφικής μου φίλης στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στις Βρυξέλλες, οργάνωσα ένα ταξίδι εκεί, με μοναδική ταξιδιώτισσα εμένα την ίδια και μοναδική συντροφιά τη φίλη μου, που με περίμενε με ανυπομονησία. Ομολογώ πως ο εν λόγω προορισμός δε βρισκόταν στις πρώτες θέσεις της λίστας με τα ταξίδια που ονειρεύομαι να κάνω. Πήρα την απόφαση, ωστόσο, να πάω, αρχικά γιατί ποιος άκουγε τη φίλη μου αν δεν πήγαινα, αλλά κυρίως γιατί η ζωή με έχει μάθει να μην αφήνω ποτέ τέτοιες ευκαιρίες να περνούν μπροστά από τα μάτια μου χωρίς να τις αρπάζω! Ξέρετε κάτι; Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, άξιζε και με το παραπάνω.
Πετώντας με τρίωρη απευθείας πτήση από το εθνικό μας αεροδρόμιο, προσγειώθηκα στο αντίστοιχο των Βρυξελλών. Δε δυσκολεύτηκα καθόλου να παραλάβω τις αποσκευές μου, ούτε και να προσανατολιστώ. Η σήμανση του αεροδρομίου ήταν πλήρως κατατοπιστική και οι εργαζόμενοι εξυπηρετικοί. Χρησιμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς (λεωφορείο και μετρό), έφτασα στην Saint Catherine, την περιοχή όπου διέμεινα. Πρόκειται για μία περιοχή κοντά στο κέντρο της πόλης, με εναλλακτικό χαρακτήρα, γραφική και ατμοσφαιρική. Η αρχιτεκτονική της θύμιζε περισσότερο ευρωπαϊκό προάστιο, παρά πρωτεύουσα.
Παρά τη χαμηλή θερμοκρασία, Ιανουάριος γαρ, δε διστάσαμε να επισκεφθούμε κοντινούς προορισμούς των Βρυξελλών, καθώς το Σαββατοκύριακο, οι τιμές των εισιτηρίων στα τρένα μειώνονται στο μισό. Αξιοποιώντας αυτή την ευκαιρία, πραγματοποιήσαμε μία Σαββατιάτικη εκδρομή στο Βατερλό και μία Κυριακάτικη εξόρμηση στο Μπρυζ. Αρκετά ήρεμα και τα δύο μέρη, από το Βατερλό έχω να θυμάμαι τη μοναδική θέα του πεδίου της μάχης από το μνημείο του Λιονταριού, που σου κόβει την ανάσα. Για το Μπρυζ, δεν έχω παρά να πω ότι δικαίως χαρακτηρίζεται ως «η Βενετία του Βορρά». Σε κάθε περίπτωση, οι Βρυξέλλες έχουν μία πλεονεκτική θέση, από την οποία μπορεί κανείς να εκδράμει σε πολλές διπλανές πόλεις, αλλά και χώρες, με καλές συνθήκες και κοντινές αποστάσεις. Για το δικό μου ολιγοήμερο ταξίδι, αυτές ήταν αρκετές.
Επιστρέφοντας πίσω στις Βρυξέλλες, περιπλανήθηκα στην πόλη, η οποία σε κάθε της πτυχή είναι μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Κυρίως μίλησα γαλλικά και σχεδόν καθόλου αγγλικά. Άκουγα σχεδόν παντού να μιλούν ελληνικά, δίπλα μου στην καφετέρια, στο δρόμο, στα μέσα μεταφοράς, στα μουσεία… Εκ των υστέρων, διάβασα ότι στο Βέλγιο διαμένουν μόνιμα περίπου είκοσι πέντε χιλιάδες Έλληνες. Επισκέφθηκα το μουσείο Ρενέ Μαγκρίτ (είμαι λάτρης του σουρεαλισμού, το παραδέχομαι), το μουσείο Ευρωπαϊκής Ιστορίας -όπου υπήρχε διαθέσιμο audio guide και στις είκοσι τέσσερις επίσημες γλώσσες της ΕΕ- και το parlamentario, όπου μετά το πέρας της περιήγησης, είχα τη δυνατότητα να διαβάσω ελληνική ημερήσια εφημερίδα στο καφέ.
Απήλαυσα την τοπική βελγική κουζίνα. Έχω ακόμη στο στόμα μου έντονη τη γεύση από την carbonnade. Δεν παρέλειψα να πιω βελγική μπύρα, η οποία ήταν εξαιρετικά πικρή. Ας μη μιλήσω για τις βάφλες με γέμιση σοκολάτα. Από τους γαστρονομικούς πειρασμούς δεν έχω παράπονο, ήταν πάμπολλοι.
Εκείνο που μου έμεινε, ωστόσο, από αυτό το ταξίδι ήταν το εξής: η έμπνευση και η ενσάρκωση της ευρωπαϊκής ιδέας. Ανεξάρτητα από τη στάση καθενός εξ’ ημών απέναντι στο ευρωπαϊκό ιδεώδες, κανείς δε θα μπορούσε να αμφισβητήσει ότι στο συγκεκριμένο μέρος αυτό ενσαρκώνεται. Και δεν μπορώ παρά να θεωρήσω κάθε άλλο παρά τυχαία την επιλογή της εν λόγω χώρας, ώστε να γίνει η έδρα –βάσει των Ευρωπαϊκών Οργάνων- για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν.
Θα έλεγα, εν τέλει, πως οι εντυπώσεις μου από την επίσκεψή μου στο Βέλγιο είναι μοναδικές και έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου. Πάντοτε, όμως, μετά το πέρας ενός ταξιδιού, ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι… ώστε να οργανώσω το επόμενο!
Την λένε Γεωργία Κακή, αλλά είναι πολύ καλή! Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ιστορική Τρίπολη, σπούδασε και εργάζεται στην πολυπολιτισμική Κομοτηνή. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και ασκούμενη δικηγόρος. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Διαβάζει οτιδήποτε και ταξιδεύει οπουδήποτε. Τραγουδά από μικρή. Αγαπά τη μόδα ως τέχνη. Αν μια φράση τη χαρακτηρίζει αυτή είναι: «Ζήσε το Σήμερα!»
