Του Αθανάσιου Μαντζώλα,
Η ίδρυση του νεότερου κράτους της Ελλάδας ήταν το αποτέλεσμα μιας χρονικά παρατεταμένης αιματηρής εξέγερσης που διέλυσε μια ολόκληρη αυτοκρατορία και άλλαξε τον ρου της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η σημασία του ελληνικού πολέμου του 1821 υπερβαίνει τα όρια της Ελλάδας και της ελληνικής ιστορίας. Ήταν ο πρώτος επιτυχημένος πόλεμος ανεξαρτησίας από έναν υπόδουλο λαό εναντίον μιας αυτοκρατορικής δύναμης από την εποχή της Αμερικανικής Επανάστασης το 1776. Παρά την μεγάλη σημασία της, η Γαλλική Επανάσταση δεν δημιούργησε μια νέα χώρα, αλλά εισήγαγε μια ριζικά νέα μορφή διακυβέρνησης σε μια ήδη υφιστάμενη χώρα. Η Ελληνική Επανάσταση ήταν η πρώτη επιτυχημένη εθνική επανάσταση και αποτέλεσε πρότυπο για τους μεταγενέστερους αγώνες εθνικής ανεξαρτησίας σε πολλά μέρη του κόσμου.
Αναμφίβολα, το ’21 είναι μία από τις πιο σημαντικές σελίδες της ελληνικής ιστορίας από τη αρχαία εποχή μέχρι σήμερα. Αυτός ο σχεδόν δεκαετής αγώνας καταγράφηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας ως το τρίτο μεγάλο «ΟΧΙ» του ελληνισμού (με πρώτο αυτό του Λεωνίδα και δεύτερο αυτό του Παλαιολόγου) μέσα από το οποίο επιβεβαιώνεται και η ιστορική του συνέχεια. Η ιστορική μας μοίρα βασίζεται πάνω στις αρχές και τις αξίες που εκπορεύονται από αυτήν την κόκκινη γραμμή. Αυτά τα πρότυπα όμως, λειτουργούν ανασταλτικά στην άσκηση της σύγχρονης πολιτικής.
Παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια έντονη προσπάθεια νόθευσης της ιστορίας μας γενικότερα και της περιόδου της επανάστασης ειδικότερα. Ακούγονται κατά καιρούς από ορισμένους δημοσιολογούντες διάφορα φληναφήματα για αυτήν την περίοδο, όπως ότι η επανάσταση ήταν ταξική, οι πρωτοστάτες της δεν ήταν Έλληνες, δεν συμμετείχαν σε αυτήν οι νοικοκυραίοι και ο κλήρος, δεν υπήρχαν κρυφά σχολειά, Έλληνες και Τούρκοι συμβίωναν αρμονικά και άλλα τέτοια που δεν θα ήταν καν άξια λόγου αν δεν υιοθετούνταν από το κατ’ ευφημισμόν και πολλαπλώς κατά διαστήματα, μετονομαζόμενο Υπουργείο Παιδείας και δεν διαχέονταν προς τα κάτω. Φυσικά, όσοι υποστηρίζουν όλα αυτά δεν τα υποστηρίζουν με επιστημονικά κριτήρια αλλά με ιδεολογικά.
Σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται να κινείται και η επιτροπή στην οποία έχει αναθέσει η κυβέρνηση την διοργάνωση του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Η πρόεδρος της στην πρόσφατη ομιλία της ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπίας είπε μεταξύ άλλων ότι δεν είναι δυνατόν να καταφύγουμε σε περιαυτολογίες και στερεότυπα. Γι’ αυτόν ίσως, τον λόγο, παρέλειψε να αναφερθεί στους αγωνιστές της επανάστασης. Ενδεχομένως, στις σημειώσεις της και στις καινοτομίες που μεθοδεύονται για την επέτειο της επανάστασης να μην έχουν θέση οι πρωταγωνιστές. Καθηγητής-μέλος της επιτροπής δήλωσε στα «ΝΕΑ» πριν από λίγες ημέρες ότι από τον εορτασμό των επιτευγμάτων της Ελλάδας τα τελευταία 200 χρόνια θα προκύψει μια γενικότερη αναμέτρηση με την παραδομένη εθνική αφήγηση. Ένας άλλος καθηγητής υποδειχθείς από την κυβέρνηση ως μέλος της επιτροπής –συναγωνιζόμενος προφανώς τον αλήστου μνήμης ρεπουσικό «συνωστισμό»- έφτασε στο σημείο να πει πως για να έχει ένας τόπος μέλλον πρέπει πρώτα να αλλάξει το παρελθόν του.
Αυτό ακριβώς άλλωστε απεικονίζεται και στο σήμα της εν λόγω επιτροπής, οφθαλμοφανές κακέκτυπο της ελληνικής σημαίας. Ένας άσσος με τρεις γραμμές. Η απάντηση της κ. Αγγελοπούλου στη δριμεία κριτική που της ασκήθηκε και στα χιλιάδες αρνητικά σχόλια που απέσπασε η δημοσίευση του σήματος, ήταν αποστομωτική: «Η ιστορία μας είναι κυματιστή όπως το σήμα μας». Βρίσκει, λέει, την επέτειο σαν μια μεγάλη ευκαιρία για να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα. Λες και η επέτειος των 200 χρόνων από την εθνική μας παλιγγενεσία είναι ένα κοκτέιλ πάρτυ ή κάποιο άλλο συναφές κοινωνικό γεγονός ήσσονος σημασίας.
Και ενώ από την επιτροπή αυτή που αντιπροσωπεύει την ελληνική πολιτεία εκπέμπονται αυτά τα θλιβερά μηνύματα, ανατρέχοντας στον διαδικτυακό τόπο της πρωτοβουλίας 14 Ιδρυμάτων για τον εορτασμό της επετείου, βλέπει κανείς να φιγουράρει ο θυρεός της Φιλικής Εταιρίας με τον Σταυρό περιβεβλημένο από δάφνες και τα αρχικά «ΗΕΑ-ΗΘΣ», τα οποία αποδίδουν το κορυφαίο σύνθημα των επαναστατών «Η Ελευθερία Ή Θάνατος» και διαβάζει μία αξιοπρεπή ανακοίνωση σχετικά με το θέμα.
Γιατί όμως, αντιμετωπίζουμε τους αγωνιστές του ’21 με τέτοια έπαρση, με τέτοια κακότητα; Γιατί αυτή η προσπάθεια να χαμηλώσουν τα αναστήματα του χθες, να αμαυρωθούν ένδοξες στιγμές και να μετριασθούν κακουργήματα; Η ιστορία δεν επιδέχεται “μπότοξ”! Κοντολογίς, δεν έχει σημασία αν πρόκειται για χονδροειδή ατοπήματα ή για μια γενικευμένη τάση απαξίωσης της ελληνικής ιστορίας. Σημασία έχει ότι αποτελούμε μια πρωτοφανή περίπτωση λαού που αγνοεί και αντιμετωπίζει με χολερική διάθεση την ιστορία και τον πολιτισμό του, την ίδια στιγμή μάλιστα που άλλοι λαοί την εκτιμούν βαθύτατα.
Γεννήθηκε το 1999 στην Βέροια Ημαθίας. Αποφοίτησε το 2017 από το Γενικό Λύκειο Μελίκης και έκτοτε φοιτά στην Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
