Του Βασίλειου-Πέτρου Αγροκώστα,
Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την τέχνη της φωτογραφίας, νιώθοντας πως έχω βρει έναν δικό μου τρόπο έκφρασης. Έτσι έχω αρχίσει να παρακολουθώ σεμινάρια και μαθήματα φωτογραφίας, να κάνω μικρές αποδράσεις από την πόλη ή και ταξίδια στο εξωτερικό, έτσι ώστε να δω διαφορετικά τοπία και να φωτογραφίσω ανθρώπους ή και έθιμα άλλων τόπων. Παράλληλα, όλο και περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μαζί με τα ενθαρρυντικά τους λόγια για το ύφος των φωτογραφιών μου, με ρωτούν αν το χόμπι αυτό απαιτεί εκτός από χρόνο και αρκετά χρήματα για τον εξοπλισμό και τα -εθελούσια- ταξίδια. Αυτή η απορία νομίζω πως κυριαρχεί σε αρκετό κόσμο, ο οποίος κατά τα άλλα θα επιθυμούσε να ασχοληθεί -έστω ερασιτεχνικά- με τη φωτογραφία.
Σίγουρα αν είσαι επαγγελματίας φωτογράφος, όσο καλύτερο -και πολλές φορές ακριβότερο- εξοπλισμό έχεις, τόσο καλύτερα αποτελέσματα, δηλαδή φωτογραφίες θα έχεις. Ο εξοπλισμός αυτός μπορεί να είναι μια σταθερή κάμερα, είτε μια κάμερα τελευταίας τεχνολογίας, είτε μια κάμερα με διαχρονική παρουσία στην αγορά, είτε (κυρίως για περιοδικά) μια μηχανή στούντιο. Όλα αυτά αναμφισβήτητα απαιτούν κάποια έξοδα, κυρίως στα πρώτα βήματα του κάθε φωτογράφου, όπου ίσως να μην υπάρχει χρηματοδότηση από κάποιον φορέα ή εκδότη. Καθώς ο φωτογράφος θα θέλει να εξελίσσει τις τεχνικές του, ίσως κρίνει πως θα ήταν ωφέλιμο να κάνει κάποιες αποδράσεις ή ταξίδια, έτσι ώστε να απαθανατίσει ανθρώπους, κουλτούρες και τοπία που μπορεί να συναντήσει σε καθημερινή βάση. Αναπόφευκτα και πάλι αν ο φωτογράφος είναι στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα ή έχει τη φωτογραφία ως χόμπι, θα χρειαστεί να κάνει κάποια προσωπικά έξοδα. Τέλος, για την απόκτηση πιστοποιητικών παρακολούθησης σεμιναρίων ή μαθημάτων με θέμα τη φωτογραφία και την ιστορία τις τέχνης, θα χρειαστεί να δαπανηθεί ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό.
Ωστόσο, τα παραπάνω είναι η μισή αλήθεια. Ένας ερασιτέχνης φωτογράφος μπορεί να ξεκινήσει δειλά δειλά να φωτογραφίζει μέρη ή γεγονότα, που διαδραματίζονται λίγα στενά δίπλα από το σπίτι του, σε κάποιο άλσος ή κτήριο πολιτιστικής κληρονομιάς ή σε κάποια διαδήλωση ή βράβευση, απέναντι από αυτό ή ακόμα και μέσα σε αυτό, αν θεωρεί πως υπάρχει κάτι το πρωτότυπο ή κάποια μορφή τέχνης, όπως κάποιος πίνακας ή κάποιοι φίλοι του που θέλουν πορτρέτο τους. Το κόστος για τα παραπάνω μηδενικό, τα οφέλη για τον φωτογράφο πολλαπλά, καθώς θα εξοικειωθεί με τη χρήση της φωτογραφικής του μηχανής μπροστά σε πλήθος και θα αναπτύξει την αυτοπεποίθησή του, έχοντας καταφέρει απλώς να έχει λήψη.
Ακόμα, βρίθουν οι επιλογές για εκμάθηση της τέχνης της φωτογραφίας από έμπειρους φωτογράφους με μεράκι για την τέχνη τους. Ακόμα και το Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης προσφέρει τη δυνατότητα εκμάθησης της τέχνης της φωτογραφίας δωρεάν μέσω βιντεοδιαλέξεων. Κάθε πολιτιστικός σύλλογος ανά την Ελλάδα προσφέρει μαθήματα φωτογραφίας σε προσιτές τιμές. Τέλος, η πρώτη κάμερα ενός ερασιτέχνη φωτογράφου μπορεί να είναι απλώς αυτή του κινητού του τηλεφώνου (με περιορισμένες βεβαίως δυνατότητες) ή κάποια φωτογραφική μηχανή, που σίγουρα θα υπάρχει καταχωνιασμένη στο πατρικό μας σπίτι, χωρίς να την αξιοποιεί κανένας ή να αποτελέσει το δώρο γενεθλίων του από τους φίλους του, που γνωρίζουν αυτό του το πάθος. Ακόμα και η δημιουργία σκοτεινού θαλάμου, που ενδείκνυται για πορτρέτα και εκμάθηση βασικών τεχνικών, μπορεί να γίνει με κάποιο μικρό ποσό.
Το μυστικό για καλές φωτογραφίες είναι να υπάρχει φαντασία, διορατικότητα, πίστη στις δυνατότητες της μηχανής και τις δικές μας και αφιέρωση χρόνου για πειραματισμούς και βελτίωση της τεχνικής!
Γεννήθηκε στο Βόλο το 1999 και ήρθε στην Αθήνα το 2017 για τις προπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ, τις οποίες και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Είναι κάτοχος πτυχίου Proficency στα αγγλικά και Β2 στα γερμανικά. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τον αθλητισμό και τη φωτογραφία και του αρέσουν πολύ τα ταξίδια, το θέατρο και οι συναυλίες. Επιπλέον, το 2016 συμμετείχε με το λύκειο σε ένα συνέδριο για τα δικαιώματα του παιδιού στην Τεργέστη της Ιταλίας.
