Του Χρήστου Μπέντσου,
Μία από τις λύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι η λεγόμενη «δέσμευση και η αποθήκευση άνθρακα», γνωστή ως Carbon Capture Storage (CCS). Με απλά λόγια, οι εκπομπές CO2 συλλαμβάνονται στην πηγή και στη συνέχεια εγχέονται σε προσεκτικά επιλεγμένους βράχους κάτω από τον βυθό της θάλασσας, συνήθως λίγα χιλιόμετρα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας. Συγκεκριμένα, πεδία πετρελαίου και φυσικού αερίου που εξαντλούνται μπορούν να παρέχουν μόνιμη αποθήκευση αποβλήτων CO2. Η τεχνική μπορεί να είναι κατάλληλη για μεγάλες μονάδες εκπομπής CO2 ενός σημείου, όπως είναι οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, οι εγκαταστάσεις χημικών και τσιμέντου και τα χαλυβουργεία.
Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου παρέχει τη βάση στο διεθνές περιβαλλοντικό δίκαιο για τις κυβερνήσεις να επιτρέπουν τη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα (CCS) κάτω από τον βυθό της θάλασσας, το οποίο αναγνωρίζεται ως ένα εργαλείο για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, διασφαλίζοντας παράλληλα την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Παρέχει ένα πλαίσιο στα συμβαλλόμενα μέρη για την αποτελεσματική πρόληψη της ρύπανσης της θάλασσας, που προκαλείται από την απόρριψη ή τη αποτέφρωση στη θάλασσα αποβλήτων και άλλων υλικών και από δραστηριότητες που περιλαμβάνουν τη δέσμευση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα σε γεωλογικούς σχηματισμούς υπόγειας θαλάσσης και δραστηριότητες θαλάσσιας γεωμηχανικής.
Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου υιοθετεί μια προληπτική προσέγγιση και απαγορεύει κάθε απόρριψη αποβλήτων στη θάλασσα, εκτός από εκείνα που περιλαμβάνονται σε κατάλογο αποβλήτων που μπορούν να ληφθούν υπόψη. Ωστόσο, όλα τα απόβλητα που περιλαμβάνονται στον κατάλογο πρέπει να αξιολογηθούν και να τους χορηγηθεί άδεια πριν από τη διάθεσή τους στη θάλασσα. Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος μαζί με τη Διεθνή Σύμβαση για την Πρόληψη της Ρύπανσης από τα Πλοία (MARPOL), τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και τις Περιφερειακές Συμβάσεις για τη Θάλασσα. Οι στόχοι του περιλαμβάνουν την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος από όλες τις πηγές ρύπανσης.
Τα συμβαλλόμενα μέρη του Λονδίνου, που συνήλθαν για την ετήσια συνάντησή τους, ενέκριναν ψήφισμα για την προσωρινή εφαρμογή τροποποίησης του άρθρου 6 του πρωτοκόλλου, ώστε να επιτραπούν οι γεωλογικοί σχηματισμοί υποθαλάσσιων γεωτρήσεων για έργα δέσμευσης να μοιράζονται τα εθνικά σύνορα.
Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, από το 2006, έδωσε τη βάση στο διεθνές περιβαλλοντικό δίκαιο για να επιτρέψει την αποθήκευση CO2 κάτω από τον θαλάσσιο βυθό, όταν αυτό είναι ασφαλές και για να ρυθμίσει την έγχυση των ροών αποβλήτων CO2 σε γεωλογικούς σχηματισμούς κάτω από τους θαλάσσιους πυθμένες. Η τροπολογία του 2009, που υιοθετήθηκε από τα συμβαλλόμενα μέρη του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου, επιτρέπει γεωφυσικούς σχηματισμούς κάτω από τους θαλάσσιους βυθούς για έργα χωροθέτησης να διαμοιράζονται πέρα από τα εθνικά σύνορα. Ωστόσο, η τροποποίηση του 2009 δεν έχει ακόμη τεθεί σε ισχύ. Το ψήφισμα που επιτρέπει προσωρινή εφαρμογή της τροποποίησης του 2009 ως προσωρινή λύση, εν αναμονή της επαρκούς αποδοχής από τα συμβαλλόμενα μέρη, επιτρέπει στις χώρες που το επιθυμούν να εφαρμόσουν τις διατάξεις της τροπολογίας πριν από την έναρξη ισχύος της.
Απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ, μεταπτυχιακός φοιτητής στο MSc Energy and Finance στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας και υπότροφος του Ιδρύματος Καρέλια. Στα πλαίσια του Erasmus+ βρίσκεται στο Costas Grammenos Center for Shipping, Trade and Finance στο Cass Business School, ενώ εργάζεται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Ναυτιλίας (IMO) στο Λονδίνο. Πολιτικά χαρακτηρίζεται φιλελεύθερος και ευρωπαϊστής. Είναι μέλος του Finance Club, της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων και του Ομίλου Ροταράκτ Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος του συλλόγου φοιτητών κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών του σπουδών και class representative στο μεταπτυχιακό.
