Της Μαρίας Κοζανίτη,
Είμαστε ποτέ πραγματικά ελεύθεροι; Είναι στη φύση του ανθρώπου να εγκαταλείπει στα δύσκολα; Γιατί επιλέγουμε να είμαστε εθελοντικά σκλάβοι σε αυτό που είμαστε εξαρτημένοι; Είμαστε πιο δυνατοί από τις συνήθειές μας και τις εξαρτήσεις μας; Εξαρτώμαι στα Αρχαία Ελληνικά σημαίνει κρατιέμαι. Έχουμε άραγε όλοι μας την ανάγκη να κρατιόμαστε από κάπου;
Οι εξαρτήσεις χωρίζονται σε σωματικές και ψυχικές. Οι σωματικές έχουν να κάνουν με τη χρήση ουσιών, κατά την οποία ένας οργανισμός συνηθίζει στην κατανάλωση μιας ουσίας και η μη χρήση της οδηγεί στη στέρηση, ενώ οι ψυχικές αφορούν όλες τις περιπτώσεις εξάρτησης όπου η συστηματική επανάληψη της χρήσης μιας ουσίας είναι απαραίτητη για την ψυχική συνοχή του ατόμου. Το άτομο νιώθει ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στη ζωή του χωρίς την ουσία. Οι εξαρτήσεις, βεβαίως, δεν έχουν να κάνουν μόνο με ουσίες. Οι άνθρωποι είμαστε εξαρτημένοι από τα πάθη μας, όπως για παράδειγμα το φαγητό, τον τζόγο, το σεξ ή ακόμα και τη συναισθηματική εξάρτηση από έναν άλλον άνθρωπο.
Δεν είναι τρελό; Δεν είναι τρελό να επιλέγουμε το κρέμασμα; Δεν είναι παράλογο να νομίζουμε ότι η προσπάθεια μας θα αποτύχει και για αυτό το λόγο να μην προσπαθούμε καν; Σίγουρα, η δύναμη της συνήθειας είναι η μεγαλύτερη. Ωστόσο, η αλλαγή, σίγουρα δε θα είναι χειρότερη από την τωρινή κατάσταση.
Δεν ξέρω αν κανείς είναι πραγματικά ελεύθερος. Αν κάποιος δεν εξαρτιέται από τίποτα και από κανέναν. Νομίζω είναι η φύση του ανθρώπου τέτοια. Όμως, αυτοί που παλεύουν για την ελευθερία, που έχουν έστω και τον παραμικρό έλεγχο είναι οι νικητές. Μπορεί να μην υπάρχει η πλήρης ελευθερία. Σίγουρα, όμως, υπάρχουν στιγμές ελευθερίας, που για μένα αξίζουν όσο τίποτα άλλο στη ζωή.
Πάντα με θύμωνε η εικόνα των ανθρώπων που έχουν παραιτηθεί από τη ζωή τους. Αυτών που μπροστά στην απόλαυση της στιγμής, θυσιάζουν τη μακροπρόθεσμη ελευθερία. Αν για μία στιγμή, όμως, δε σκεφτόμασταν τι μας σταματάει και τι μας απογοητεύει, αλλά θυμόμασταν όσα έχουμε καταφέρει και όσα μας δίνουν δύναμη, θα καταλαβαίναμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε. Πάντα νιώθουμε ότι δεν έχουμε αυτό που θέλουμε, ότι από κάτι θέλουμε να ξεφύγουμε, ότι θέλουμε να νιώσουμε καλύτερα. Όμως, ένα βασικό σύμπτωμα της εξάρτησης είναι η ακινησία. Αυτός ο βραχνάς που δε μας αφήνει να δούμε τα πράγματα από άλλη οπτική και να τους δώσουμε μια άλλη προοπτική. Είναι ωραία η κατοχή μιας θέσης. Είναι ωραία η ασφάλεια. Οι θέσεις, όμως, συχνά χρειάζονται ξεσκόνισμα. Ακόμα και στην ίδια να καθίσουμε πάλι, το ξεσκόνισμα σίγουρα κάτι θα έχει αλλάξει.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Είναι 21 ετών, φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μιλάει ακατάπαυστα, θέλει να είναι ενήμερη για τα πάντα και στον ελεύθερο της χρόνο κάνει εθελοντικά διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή και διαβάζει βιβλία ψυχολογίας. Λατρεύει τα ταξίδια και ευελπιστεί μέσα από τη δημοσιογραφία να αλλάξει τον κόσμο.
