Της Σαμπίν Καμχή,
Παρόλο που δεν συνηθίζουμε να σκεφτόμαστε τη βιομηχανία ψυχαγωγίας ως βιομηχανία, η αλήθεια είναι πως, όπως και πολλές άλλες, συμβάλλει και αυτή στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τα BAFTA, τα Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, μια μόνο ώρα προβολής αγγλικής τηλεόρασης – μυθοπλασίας ή μη, παράγει 13 μετρικούς τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό είναι σχεδόν όσο το CO2 που παράγει ένας μέσος Αμερικανός σε ένα χρόνο. Επιπλέον, μια μελέτη του UCLA το 2006 διαπίστωσε ότι η βιομηχανία ταινιών και τηλεόρασης στην Καλιφόρνια δημιούργησε 8,4 εκατομμύρια μετρικούς τόνους διοξειδίου του άνθρακα, ενώ ο συνολικός αριθμός για την Αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία ήταν 15 εκατομμύρια τόνοι.
Αυτό μπορεί να θεωρηθεί μηδαμινό σε σύγκριση με άλλες βιομηχανίες υψηλής έντασης άνθρακα. Παρόλά αυτά, η βιομηχανία ταινιών και τηλεόρασης, η οποία είναι γεμάτη από καλλιτέχνες που προσποιούνται ότι «ενδιαφέρονται» για την προστασία του περιβάλλοντος, δημιουργεί μια απαράδεκτη ποσότητα αποβλήτων που δεν συμβαδίζει με την αντίληψη της επιχείρησης. Πλαστικά μπουκάλια και γεμάτοι δίσκοι με φαγητά που περίσσεψαν και απορρίπτονται στα σκουπίδια, είναι κλασικά φαινόμενα μετά το τέλος παραγωγής. Και το ειρωνικό είναι πως η βιομηχανία αυτή θεωρείται ως «καθαρή,» λαμβάνοντας υπόψη πως συχνά ο κινηματογράφος χρησιμοποιείται ως μέσο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.
Η αλήθεια είναι όμως, πως οι περισσότεροι παραγωγοί σπάνια λαμβάνουν υπόψη τους το περιβάλλον. Ταινίες με μπάτζετ $50 εκατομμυρίων δολαρίων για παράδειγμα, παράγουν συνήθως το ισοδύναμο των περίπου 4.000 μετρικών τόνων CO2. Για την ταινία “Jurassic World: Fallen Kingdom” του 2016, τεράστια σετ ταινιών χτίστηκαν στην Αγγλία και την Hawaii. Η δημιουργία της ταινίας απαιτούσε την πτήση εκατοντάδων στελεχών από τμήματα όπως η τέχνη, κοστούμια, δημιουργικά εφέ, ειδικά εφέ, οπτικά εφέ και μοντάζ σε διάφορα μέρη σε όλο τον κόσμο. Και όλα αυτά απελευθέρωσαν μια τεράστια ποσότητα άνθρακα και παρήγαγαν πολλά απόβλητα. Επίσης, το πλήρωμα του Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales του 2017, φέρεται να απέβαλε χημικά απόβλητα στο Queensland, της Αυστραλίας, ενδεχομένως μολύνοντας το θαλασσινό νερό της περιοχής. Το Mad Max: Fury Road του 2015 δημιούργησε ζημιές στις ευαίσθητες περιοχές στην ακτή του Ατλαντικού, θέτοντας σε κίνδυνο πολλά ζώα και ερπετά.
Παραδείγματα εταιρειών που προωθούν οικολογικές λύσεις, όπως η Walt Disney Studios, η Sony Pictures Entertainment και το Sky, είναι βεβαίως πιο συνηθισμένες. Οι ταινίες Matrix προσέλαβαν τους ReUse People, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, για την ανακύκλωση προϊόντων που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των σετ. Ως αποτέλεσμα, το 97,5% ανακυκλώθηκε. Χίλιοι πεντακόσιοι τόνοι ξύλου ξαναχρησιμοποιήθηκαν σε κατοικίες για οικογένειες με χαμηλό εισόδημα στο Μεξικό, ενώ το σύνολο του χάλυβα επαναχρησιμοποιήθηκε.
Παρά τις προσπάθειες, αυτές δεν είναι ακόμα αρκετές για να οδηγήσουν σε μια συνολική βελτίωση. Η τεχνολογία για την παραγωγή ταινιών που έχει πολύ μικρότερο περιβαλλοντικό αντίκτυπο είναι διαθέσιμη. Το πρόβλημα είναι πώς θα κάνουμε τις «πράσινες» προοπτικές πιο ελκυστικές για τους μεμονωμένους παραγωγούς που εργάζονται συχνά έξω από τα προαναφερόμενα στούντιο. Μια λύση θα ήταν να επισημάνουμε ότι οι πράσινες πρακτικές εξοικονομούν χρήματα. Μια άλλη τακτική είναι να ασκήσουμε πολιτική πιέση στις μεγάλες κινηματογραφικές αγορές, όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη για να παρέχουν φορολογικές πιστώσεις στις πράσινες παραγωγές.
Πηγές:
Είναι γεννημένη το 1998 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Σχολή Μωραΐτη και πλέον ζει και σπουδάζει στο Λονδίνο, στο Τμήμα Business and Management του University Of Reading. Αρθρογραφεί για το περιβάλλον στην κατηγορία του Ελεύθερου του OffLine Post.
