Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Ο Ρενέ Ντεκάρτ υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους φιλοσόφους και επιστήμονες των θετικών επιστημών, ενώ έχει καθιερωθεί ως μια από τις ποιο εξέχουσες προσωπικότητες του Μεσαίωνα.
Γεννήθηκε το 1569 στην Λα Χάιγ αν Τουραίν της Γαλλίας. Την μητέρα του την έχασε νωρίς από φυματίωση και έτσι δεν πρόλαβε να ζήσει ιδιαίτερα πολύ κοντά της. Ο πατέρας του ως ανώτατος δικαστικός στο επάγγελμα είχε ελάχιστο ελεύθερο χρόνο να αφιερώσει με τον μικρό Ρενέ.
Ο Ντε Κάρτ εισήλθε εισήλθε στο Ιησουιτικό Κολλέγιο Ρουαγιάλ Ανρί-Λε-Γκραν στη Λα Φλες. Το ενδιαφέρον του ήταν στραμμένο προς τη Φυσική και τις θετικές επιστήμες, ειδικά μετά τη γνωριμία του με τον Ισάακ Μπέκμαν. Αργότερα αφιέρωσε τη ζωή του στην εξερεύνηση των σχέσεων ανάμεσα στα μαθηματικά και τη φύση.
Ο Καρτέσιος δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα του και το 1618 εισήλθε στην υπηρεσία του πρίγκιπα Μωρίς του Νασσάου, κυβερνήτη των Ενωμένων Επαρχιών των Κάτω Χωρών. Πρόθεσή του ήταν να δει τον κόσμο και να ανακαλύψει την αλήθεια.
Ο φιλόσοφος συνέχισε να εκδίδει έργα σχετικά με τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία για το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1643, η Καρτεσιανή Φιλοσοφία καταδικάστηκε στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και ο Καρτέσιος ξεκίνησε τη μακρά αλληλογραφία του με την Ελισάβετ της Βοημίας. Το 1647, του αποδόθηκε σύνταξη από τον Βασιλιά της Γαλλίας.
Η ουσία της φιλοσοφίας του Ντε Κάρτ που έμεινε γνωστή ως «Καρτεσιανή» έχει να κάνει με την ιδέα της αμφιβολίας. Το γνωστό «cogito ergo sum», δηλαδή σκέφτομαι άρα υπάρχω. Πρόκειται για μια μεθοδολογική μορφή σκεπτικισμού, όπως αυτή δομήθηκε μέσα από τα κείμενα και τα βιβλία του Ντε Κάρτ.
Σύμφωνα με τις διδασκαλίες του, είναι δυνατόν ο άνθρωπος να δομήσει την μια και αληθινή γνώση. Ο ίδιος του δεν υπήρξε οπαδός του σκεπτικισμού, παρόλα αυτά χρησιμοποίησε την αμφιβολία, που είναι βασικό χαρακτηριστικό αυτού του φιλοσοφικού ρεύματος.
Μέσω αυτής προσπάθησε να δομήσει την απόλυτη γνώση και βεβαιότητα για την ύπαρξη του εαυτού, φτάνοντας την αμφιβολία στο ακρότατο σημείο της. Η παραπάνω αντίληψη θεωρήθηκε σταθμός στην εποχή του διαφωτισμού και ο ίδιος καθιερώθηκε ως μια από τις μεγαλύτερες φιλοσοφικές φιγούρες του ηπειρωτικού-ευρωπαϊκού ορθολογισμού.
Ο φιλόσοφος πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου, του 1650 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Ως αιτία του θανάτου του φέρεται η ασθένεια από πνευμονία, αν και επιστολές του που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα υποδεικνύουν ότι ο Καρτέσιος πιθανώς δηλητηριάστηκε από τη χρήση αρσενικού.
