Της Σοφίας Σιδερίδου,
Σήμερα, θα τολμήσω να πω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων και ειδικά των νέων, αφήνεται ολοκληρωτικά στην τέχνη της δερματοστιξίας… ή αλλιώς του τατουάζ. Πέρα, όμως, από τα σημάδια από μελάνι, είναι και εκείνα τα άλλα σημάδια πάνω στο σώμα κάποιων ανθρώπων, εκείνα που συνήθως επιμελήθηκε χέρι γιατρού και όχι τατουατζή.
Άλλες μικρές και άλλες μεγάλες ουλές. Άλλα είναι σημάδια που φαίνονται από μακριά και συγκεντρώνουν πάνω τους πολλά αδιάκριτα και περίεργα βλέμματα και άλλα σημάδια που προσέχουν λίγοι. Κάποια για τα οποία φταις εσύ και κάποια άλλα που απλώς ήρθαν και πλέον σε στιγματίζουν μόνιμα. Κάποια κουβαλάνε ιστορίες από αυτές που δε λέγονται, ιστορίες που πονάνε και σημάδια που αποφεύγεις και συ ο ίδιος να κοιτάς. Κάποια άλλα πάλι τα κοιτάς κάθε μέρα και ίσως και να χαμογελάς. Πολλών ειδών σημάδια πάνω στο σώμα μας… Και το καθένα με τη δική του ιστορία.
Είναι εκείνα που έχουν μέσα τους κάτι από την παιδική σου ξεγνοιασιά και τα ατελείωτα παιχνίδια σε πιλοτές, αυλές και αλάνες. Έχουν κάτι από τις παιδικές σου αναμνήσεις, όταν τελείωνες τα μαθήματα και κατέβαινες να παίξεις μπάλα, μήλα, κεραμμυδάκια, κρυφτοκυνηγητό ή ό,τι άλλο ήταν τότε της μόδας. Κρύβουν μέσα τους δεκάδες σκισμένες φόρμες, πολλά τζιν με μπαλώματα στα γόνατα, γιατί το λάτρευες εκείνο το τζιν και δεν ήθελες με τίποτα να το αποχωριστείς και πολλά πολλά χανζαπλάστ που κάλυπταν τις πληγές που άφηνε το παιχνίδι. Σου θυμίζουν όταν έπεσες από το ποδήλατο, αλλά το μπάλωσες πρόχειρα με κάτι γιατί δεν ήθελες να το πεις στη μαμά σου. Κρύβουν ιστορίες όμορφες, γιατί τότε μπορούσες να παραμερίσεις τον πόνο και τη γρατζουνιά στο βωμό του παιχνιδιού. Δε σε ένοιαζε και πολύ. Είχες την πολυτέλεια να μη σε νοιάζει. Δώρο της ηλικίας. Και τώρα τα κουβαλάς πάνω σου και κρατάνε ζωντανές κάποιες από τις παιδικές σου αταξίες.
Κάποια σημάδια κρύβουν μέσα τους -ίσως- τον πρώτο σου καβγά, την πρώτη σου διεκδίκηση μιας κοπέλας. Τότε που ξέφυγε η κατάσταση και πιάστηκες για χάρη της στα χέρια με κάποιον άγνωστο. Το σημάδι πάνω από το μάτι σου θα σου θυμίζει για πάντα πόσο ερωτευμένος υπήρξες και δεν άντεξες να βλέπεις να της μιλάει κάποιος άλλος. Τώρα ίσως και να γελάς γι’ αυτό ή αν τελικά την παντρεύτηκες να είσαι και περήφανος γι’ αυτό το σημαδάκι. Ποιος ξέρει!
Είναι εκείνο το σημάδι που θυμίζει σε κάθε μανούλα που έφερε στον κόσμο το παιδί της με καισαρική, πόσα περισσότερα από αυτό το σημάδι θα μπορούσε να είχε θυσιάσει γι’ αυτό. Εκείνο που της θυμίζει κάθε φορά που το κοιτάει, πόση δύναμη κρύβει μέσα της· όλα τα βράδια που έκλαψε κρυφά, αφού κατάφερε να κοιμίσει το γιο της και όλες τις στιγμές που γέλασε με την καρδιά της, κοιτώντας το χαμόγελο της κόρης της.
Κάποια άλλα σημάδια, όμως, κρύβουν μέσα τους στιγμές και αποφάσεις για τις οποίες μετανιώνεις. Είναι αυτά που κουβαλάνε απερισκεψίες και πόνο. Σου θυμίζουν τα λάθη του παρελθόντος, αλλά μαζί με αυτά και τη δύναμη, το κουράγιο και όλες τις εσωτερικές πάλες που κατάφεραν να σε αλλάξουν και να σε κάνουν πιο προσεκτικό πλέον, με μεγαλύτερη εκτίμηση προς τη ζωή! Ναι, αυτά τα σημάδια είναι ίσως μεγάλο μάθημα για σένα, μια καθημερινή υπενθύμιση, που γίνεται η δύναμή σου.
Κάποια έγιναν και δε σε πλήγωσαν πολύ, δάκρυσες για λίγο μόνο και σύντομα το είχες ξεχάσει. Άλλα πάλι σε πόνεσαν για μέρες, μήνες ή και χρόνια. Είναι αυτά που κουβαλάνε μέσα τους άνισες μάχες με αρρώστιες, χειρουργεία, ξενύχτια σε νοσοκομεία και αναμνήσεις που θα προτιμούσες να ξεχάσεις. Αυτά σου τα σημάδια, όμως, είναι η νίκη σου απέναντι σε ό,τι σε πόνεσε. Είναι τα σημάδια που κρύβουν την ταυτότητά σου. Είναι εκεί για να μαρκάρουν το 1-0 και να σου δείξουν πόσο δυνατός είσαι. Είναι, όμως, εκεί και για έναν ακόμα σημαντικό λόγο. Για να σου θυμίζουν ότι όσο πόνο ένιωσες, άλλη τόση και περισσότερη αγάπη πήρες από τους ανθρώπους που νοιάστηκαν για σένα και που ξενύχτησαν μαζί σου εκείνο το βράδυ που τα παυσίπονα δεν έλεγαν να δράσουν. Είναι εκεί για να σου θυμίζουν ότι στα δύσκολα, οι πιο σημαντικοί σου άνθρωποι έσφιγγαν κι αυτοί τα δόντια και το έπαιζαν άνετοι και γελούσαν για να σου φτιάξουν και σένα το κέφι.
Είναι και εκείνα τα σημάδια, τα οποία σου δείχνουν ότι κάποτε υπήρξες θύμα καταστάσεων και προσώπων, έρμαιο της αδυναμίας σου. Και είναι εκεί για να σου υπενθυμίζουν κάθε μέρα να μη γίνεις ξανά. Ποτέ!
Όλα αυτά τα σημάδια για κάποιο λόγο μένουν πίσω. Το καθένα για διαφορετικό. Κάποια, απλώς, για να κρατήσουν μέσα σου το ζωντανό και άτακτο παιδάκι που ήσουν κάποτε. Κάποια για να σε κάνουν να εκτιμάς κάθε μέρα τη ζωή, άλλα για να σε κάνουν να πιστεύεις στις δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες και άλλα για να σου υπενθυμίζουν κάθε φορά που τα κοιτάς ότι είσαι πιο δυνατός απ’ όσο νομίζεις και ότι υπήρχε κάτι εκεί που το νίκησες. Είναι το τρόπαιό σου. Είναι ό,τι απέμεινε πίσω για να σου δείξει πως ό,τι κι αν πήγε λάθος τότε, με κάποιο τρόπο το ξεπέρασες. Και σε κάνει όμορφο αυτό, γιατί πολύ απλά σε κάνει ξεχωριστό.
Τα σημάδια σου κρύβουν κάποια αλήθεια. Μια αλήθεια που ίσως δεν πόνεσε καθόλου, ίσως πόνεσε λίγο, ίσως πάλι μια αλήθεια που σε πόνεσε πολύ και σε πονάει ακόμα. Την κουβαλάς πάνω σου, οπότε φρόντισε να δεις τι πραγματικά έχει να σου πει κι αυτή!
