Της Ανθής Αγγελοπούλου,
Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση παρένθετης μητρότητας στην ιστορία της ανθρωπότητας παρουσιάζεται στη Βίβλο, όπου η Σάρα, μη μπορώντας να αποκτήσει παιδί, πρότεινε στον σύζυγό της, Αβραάμ, την υπηρέτριά τους, Χαγκάρ, για να τεκνοποιήσει. Η παρένθετη μητρότητα μπορεί να είναι ακόμη και σήμερα θέμα ταμπού, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που είναι η μοναδική οδός για αρκετά ζευγάρια που θέλουν να αποκτήσουν απογόνους.
Εν έτη 2020 και η πιθανότητα της υιοθεσίας εξακολουθεί να εισάγει τους υποψηφίους γονείς σε έναν κυκεώνα της γραφειοκρατίας, ο οποίος μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια και εν τέλει, αυτός ο αέναος αγώνας να αποβεί άκαρπος. Για τον λόγο αυτό, η παρένθετη μητρότητα συνιστά μία όαση για αρκετά ζευγάρια.
Σημαντική προϋπόθεση για την επιλογή της παρένθετης μητρότητας είναι η γυναίκα που επιθυμεί να αποκτήσει παιδί να έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας, όπως παραδείγματος χάριν πρόβλημα καρδιάς, νεφρού, ή γεννητικών οργάνων, το οποίο δε θα της επιτρέπει να τεκνοποιήσει.
Στην ελληνική κοινωνία, εκτός της αυστηρότητας σε νομικό πλαίσιο που καλείται να αντιμετωπίσει το ζευγάρι ή ο γονέας που επιθυμεί να κάνει οικογένεια με παρένθετη μητέρα, απορία προκαλεί ο νόμος ότι η παρένθετη μητέρα δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει το παιδί που κυοφορούσε κατά τη διάρκεια τη εγκυμοσύνης. Στο ληξιαρχείο δε δηλώνεται ως βιολογική μητέρα του παιδιού η παρένθετη μητέρα. Σε αντίθεση με αυτό, στην περίπτωση της υιοθεσίας, στα έγγραφα αναφέρεται το όνομα της βιολογικής μητέρας, το οποίο αλλάζει κατά την πράξη. Λόγω της ιδιαιτερότητας και λεπτότητας του θέματος της παρένθετης μητέρας, φαινόμενα που έχουν παρατηρηθεί είναι περιπτώσεις που η παρένθετη διατυπώνει πρόθεση να πάρει το παιδί ή περιπτώσεις που ενώ αρχικά δίνει τη συγκατάθεσή της να προχωρήσει σε όσες προσπάθειες χρειάζεται για να μείνει έγκυος, μόλις γίνεται η πρώτη απόπειρα και αποτυγχάνει, στην συνέχεια να εξαφανίζεται. Η εμπιστοσύνη είναι ένας βασικός παράγοντας στο ήδη ιδιαίτερο θέμα, το οποίο χρήζει προσοχής σε αυτήν την ιδιαίτερη συναλλαγή. Στην Ελλάδα, κυρίως νεαρές αλλοδαπές γυναίκες συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή έναντι αντιτίμου, ενώ τα ιατρικά έξοδα καλύπτονται νομοκανονικά.
Συμπερασματικά, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στην Ελλάδα η παρένθετη μητρότητα επιτρέπεται νομίμως μόνο σε σοβαρές περιπτώσεις και όχι σε περιπτώσεις που μία γυναίκα δε θέλει να «χαλάσει» το σώμα της. Συγκριτικά, η Ελλάδα, ως πιο παραδοσιακή χώρα σε σύγκριση με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκεται στο στάδιο της προσαρμογής, προσπαθώντας να κατανοήσει την ιδιαιτερότητα του θέματος, με πολύ καλό «δυναμικό» κατανόησης τα επόμενα χρόνια.
