Της Έλενας Γεωργίου,
Γερμανός φιλόσοφος και ιδεαλιστής, ο Άρθουρ Σοπενχάουερ γεννήθηκε στη Γερμανία του 18ου αιώνα. Γνωστός για τον πεσιμισμό που διακατέχει τις περισσότερες -αν όχι όλες- τις πτυχές του φιλοσοφικού του έργου, αλλά και για τη διαύγεια που τον χαρακτήριζε, ίδρυσε μια νέα φιλοσοφία, επίκεντρο της οποίας αποτελεί η βούληση. Υπήρξε η αρχή κατανόησης του κόσμου και τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι επιθυμίες του κάθε ανθρώπου -είτε είναι σωματικές, είτε είναι συναισθηματικές- δε θα μπορέσουν ποτέ να εκπληρωθούν ολοκληρωτικά.
Η τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος, βιβλίο που περιέχει κανόνες για τη ζωή στη μορφή θεωρήσεων και στοχασμών, παραθέτει συμβουλές ευδαιμονίας από τον πρύτανη του πεσιμισμού. Οι περισσότεροι από αυτούς αποτελούν ηθικοφιλοσοφικά επιχειρήματα ή προσφέρουν παραδείγματα για το πώς μπορεί ο καθένας να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα διαβάζοντάς το, την ευτυχία.
Ένας από τους κανόνες που παραθέτει στην αρχή του συγκεκριμένου έργου είναι ο περιορισμός της δυστυχίας, αφού η απουσία της μπορεί να μας προσφέρει την ευχαρίστηση που αναζητούμε. Η ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις με ωριμότητα κι υπομονή, αποτελεί το πρώτο βήμα προς την κατάκτηση μιας καλύτερης ζωής, γεγονός που πρέπει να αποδεχτούμε προτού προσπαθήσουμε να χτίσουμε τα θεμέλιά της.
Η αποφυγή του φθόνου αποτελεί ακόμη ένα σημαντικό μέσο προς την ένταξη της ευτυχίας στη ρουτίνα της καθημερινότητάς μας. Γεγονός που αποδεικνύει η δυστυχία που νιώθουμε να κατακλύζει το είναι μας, κάθε φορά που η ενέργειά μας επικεντρώνεται στο πόσο πιο ευτυχισμένοι είναι οι γύρω μας. Αυτή η σύγκριση οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή, αφού προσπαθούμε απεγνωσμένα να ζήσουμε κάθε στιγμή που περνάει μέσα απ’ τις εμπειρίες των γύρω μας, χωρίς να δημιουργούμε τις δικές μας.
Έχουμε μάθει να αναζητούμε τα μεγάλα πράγματα που έχουν να μας προσφέρουν οι γύρω μας, χωρίς να δίνουμε βάση στα μικρά, αυτά που μπορούμε να προσφέρουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας. Τελευταίος κανόνας προς την επίτευξη μιας ευτυχισμένης ζωής, λοιπόν, είναι η πεποίθηση ότι η ευτυχία μας εξαρτάται από αυτό που είμαστε και όχι από αυτό που έχουμε.
Γιατί «η ευτυχία δεν είναι εύκολο πράγμα. Είναι πολύ δύσκολο να τη βρούμε μέσα μας και αδύνατο να τη βρούμε αλλού». Αξίζει, όμως, να προσπαθήσουμε. Δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης, όσον αφορά μια πολύπλοκη έννοια που δεν μπορεί να περιοριστεί στις σελίδες ενός βιβλίου, αφού ανέκαθεν αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής κι εκτός αυτού επηρεάζει άμεσα τον τρόπο που την αντιμετωπίζουμε. Ο καθένας τη βιώνει διαφορετικά, αποφασίζει πόσο χρόνο θέλει να επενδύσει σε αυτήν, πώς θα την εξασφαλίσει κι αν είναι πράγματι διατεθειμένος να παλέψει γι’ αυτήν…
Γεννημένη το 1997 στο πανέμορφο νησί της Κύπρου και φοιτήτρια της Αγγλικής Φιλολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συμμετέχει σ’ εθελοντικά προγράμματα κι έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με θέμα τη Λογοτεχνία, αλλά και την Ψυχολογία. Μ’ ένα βιβλίο στο χέρι από μικρό παιδί, δημιουργεί εικόνες μέσα απ’ τις λέξεις και μοιράζεται, μέσα απ’ αυτές, το χάος που διακατέχει την ύπαρξή της. Ασχολείται, επίσης, με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία.
