Της Κασσιανής Σκαμάγκα,
Έχουν περάσει τέσσερις ημέρες από το πολυπόθητο διαζύγιο της Μεγάλης Βρετανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια κατάκτηση που οι περισσότεροι Βρετανοί επεδίωκαν διακαώς επί πολλά χρόνια, ενώ για τους υπόλοιπους σηματοδοτεί μία πολύ δύσκολη αρχή του κράτους να στηριχθεί εξ ολοκλήρου στις δικές του δυνάμεις.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή ξεκινώντας από το καλοκαίρι του 1975, όταν στην αντιπολίτευση ήταν επικεφαλής του Συντηρητικού κόμματος η Μάργκαρετ Θάτσερ. Κατόρθωσε τότε να πείσει τους Βρετανούς να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Μόλις δύο χρόνια πριν, άλλωστε, η Βρετανία τον Ιανουάριο του 1973 ήταν από τις πρώτες χώρες που προχώρησαν μαζί με την Δανία και την Ιρλανδία στη συμφωνία για την ένταξη τους στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Οι αμφιβολίες των Βρετανών για την επιλογή αυτή, ποτέ δεν έπαψαν να υφίστανται ακόμα και όταν η Θάτσερ ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η δημιουργία του κόμματος «Ανεξαρτησία του Ηνωμένου Βασιλείου» με επίκεντρο τον ευρωσκεπτικισμό και αρχηγό τον Νάιτζελ Φάρατζ, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Είναι αναντίλεκτο όμως, το γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια των 47 ετών πορείας της χώρας στην Ε.Ε, η Μεγάλη Βρετανία κατάφερε να ξεχωρίσει και να ορθώσει ανάστημα με τη διατήρηση σε σημαντικά επίπεδα της ανεξαρτησίας της. Ενδεικτικά, ποτέ δεν υπέγραψε την συνθήκη του Σένγκεν και παράλληλα παρέμεινε στη χρυσή λίρα ως εθνικό της νόμισμα.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης, ότι οι υποχωρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι της Μεγάλης Βρετανίας εκτείνονται μέχρι και στην υιοθέτηση ειδικού συστήματος υπολογισμού της συνεισφοράς της στον προϋπολογισμό της ΕΕ. Πλέον, η χώρα περνά επισήμως στη μεταβατική περίοδο που θα διαρκέσει ως τα τέλη του 2020, καθώς εκκρεμούν αρκετές συμφωνίες στις οποίες πρέπει να καταλήξει. Αρχικά, η χώρα από νομική σκοπιά δεν είναι πλέον μέλος, από ουσιαστική όμως θα παραμείνει ως και τον Δεκέμβριο. Επιπλέον, οι ελεύθερες μετακινήσεις από και προς τη μεγάλη Βρετανία εξακολουθούν να ισχύουν. Οι δυσκολίες όμως αφορούν στη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων για το εμπόριο, αφού η χώρα έχει δαπανήσει αρκετό χρόνο ώστε να καταλήξει σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ειδική ομάδα υπό την ηγεσία του Μισέλ Μπαρνιέ, που συστήθηκε σχετικά με τις προϋποθέσεις για την αποχώρησή της. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα του Μπόρις Τζόνσον έχει στη διάθεσή της 11 μήνες γόνιμου διαλόγου προκειμένου να «κλείσει τα ανοικτά μέτωπα», όχι μόνο για το εμπόριο αλλά και την ασφάλεια, ενέργεια, τις μεταφορικές συνδέσεις, τα δικαιώματα για την αλιεία και τη ροή των δεδομένων.
Η επόμενη μέρα του Brexit έφτασε επιτέλους για τους προασπιστές του, αφήνοντας πίσω μία ιστορική και εμβληματική πορεία για το μέλλον και τη διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως έχει σήμερα. Αναμένεται η Βρετανία να αποδείξει και επισήμως πλέον την ισχύ της ως ανεξάρτητη χώρα, που δεν ήταν ποτέ ενθουσιώδης θιασώτης των ευρωπαϊκών εξελίξεων.
Γεννημένη το 2000 στον Βόλο, είναι δευτεροετής φοιτήτρια Νομικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μόλις στο Λύκειο είχε επιλεγεί για μαθητικό Erasmus στο Nymburk της Τσεχίας, μετρώντας ήδη μία σημαντική συμμετοχή της σε ρητορικούς αγώνες που διεξήχθησαν στο Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης. Έχει συμμετάσχει σε προσομοίωση επιτροπών του ΟΗΕ στο εξωτερικό και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το διεθνές δίκαιο. Είναι γνώστρια της Αγγλικής και Γερμανικής γλώσσας, ενώ παράλληλα η πολυετής ενασχόληση της με τη κλασική μουσική συνοδεύεται από τη συμμετοχή της σε σύνολα δωματίου και τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Βόλου.
