Του Αλέξανδρου Ραπακούσιου,
Αντιφάσεις
Ως είθισται, το απέραντο κλίμα γραφικότητας προσφέρεται για την τροφοδότηση των κάθε λογής αντιφάσεων. Από την καυτηρίαση του στιλ του Ντόναλντ Τραμπ από ψηφοφόρους του Γιώργου Πατούλη και του Παναγιώτη Ψωμιάδη, έως την απόφαση για την επιδότηση της Θεολογικής Σχολής της Βοστώνης με δύο εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τη στιγμή που τα κενά στην Παιδεία και την Υγεία μπαλώνονται δυσανάλογα. Από τη μία, «επιστρατεύονται» φαντάροι για να διδάξουν πληροφορική σε σχολεία νησιών, από την άλλη η κυβέρνηση επαφίεται στη –μικρότερη του ενός εκατομμυρίου ευρώ– συνδρομή των σχεδόν μηδαμινά φορολογουμένων εφοπλιστών, για την ανακαίνιση χώρων υγιεινής και την αγορά σεντονιών στα δημόσια νοσοκομεία.
Φυτώριο
Ανάλογες αντιφάσεις εντοπίζονται και σε υπουργικό επίπεδο· αφενός, η παρουσίαση του νέου ασφαλιστικού από τον Υπουργό Εργασίας σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, προτού ο ίδιος το φέρει στη Βουλή και φυσικά πολύ πιο πριν καλύψει την ανακύπτουσα τρύπα ύψους μισού δισεκατομμυρίου ευρώ. Αφετέρου, η εξίσωση των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων ιδιωτικών κολεγίων με εκείνους των ΑΕΙ και ΤΕΙ, με παράλληλη διατήρηση της βάσης εισαγωγής. Σύμφωνα, δηλαδή, με το σκεπτικό της αρμόδιας Υπουργού, Ν. Κεραμέως, μαθητής που γράφει εννέα στις πανελλαδικές δεν δύναται να περάσει σε δημόσιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, αλλά μπορεί να εγγραφεί σε ιδιωτικό κολέγιο κι όταν αποφοιτήσει, να του παραχθούν ισοδύναμα εργασιακά δικαιώματα. Κι όλα αυτά, από την Υπουργό που ούτε γνώριζε το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανά το κράτος στην παιδεία, μήτε απέφυγε γκάφες για την ημερομηνία έναρξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Προς υπεράσπισή της, οφείλεται και στο ότι δεν εμπνέεται από τους ίδιους τους συναδέλφους βουλευτές της στο Κοινοβούλιο, που έχει επανειλημμένα αποδειχθεί φυτώριο αριστείας· από τα μπερδεμένα θαύματα του Ιησού, έως την απόδοση της εκλογικής νίκης του Χίτλερ στο σύστημα της απλής αναλογικής.
Παραλείψεις
Στα της εξωτερικής πολιτικής, η Ελλάδα κατέστη διαθέσιμη για συμμετοχή στο πρόγραμμα επιτήρησης του επιβληθέντος εμπάργκου όπλων στη Λιβύη, δια του αρμόδιου υπουργείου. Και καλώς έπραξε, εάν κρίνουμε απ’ το ότι ο Τούρκος Πρόεδρος συνεχίζει να τροφοδοτεί με πολεμικό εξοπλισμό το συμμαχικό του στρατόπεδο, πράξη που υποβοηθά –το αρνητικό για τη χώρα– σενάριο επικράτησης του Φάγελ Αλ Σάρατζ και συνεπώς τη διατήρηση του τουρκολιβυκού συμφώνου. Για την επίτευξη του σκοπού, στην περίπτωση που η Ελλάδα επιτύχει τη συμμετοχή της σ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα, οι σχετιζόμενοι με τη διπλωματία φορείς, από τη βάση έως την κορυφή, πρέπει να αποφύγουν καίρια λάθη και παραλείψεις του πρόσφατου παρελθόντος· το σύμφωνο που η Ελλάδα πασχίζει να ακυρώσει, ζυμωνόταν επί μακρόν από τις δύο χώρες με την Αθήνα παντελώς παθητική ή/και απληροφόρητη. Το χρονικά καθυστερημένο ξύπνημα από τον λήθαργο και οι a posteriori διπλωματικές συναντήσεις με βορειοαφρικανικά και αραβικά κράτη, πραγματοποιήθηκαν αφότου τα τετελεσμένα είχαν ήδη λάβει σάρκα και οστά. Μέχρι και το εσωτερικό damage control, στις πλάτες μιας δήθεν νέας αμερικανικής πρωτοβουλίας προς αποκλιμάκωση της έντασης, εξέθεσε τους κυβερνητικούς χειρισμούς, μιας και η «είδηση» διαψεύστηκε από τον ίδιο τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών και το αμερικανικό State Department, αφού βεβαίως προηγήθηκε η διευκρίνιση πως ο αμερικανικός παράγοντας ανέκαθεν ενεργεί στο πλαίσιο της αποκλιμάκωσης, επομένως τίποτα το καινούριο.
Σύγχυση
Η έλλειψη λεπτότητας δεν επιβεβαιώνεται μονάχα από τον τρόπο που το κυβερνητικό επιτελείο βασίστηκε σε αδιασταύρωτες πληροφορίες, όπως η προαναφερθείσα. Προκύπτει και από πρόσθετα ατοπήματα, όπως η απειλή του Πρωθυπουργού για επιβολή βέτο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην περίπτωση που η ακύρωση του τουρκολιβυκού συμφώνου δεν τελεσφορήσει. Το επαπειλούμενο βέτο, εκτός από ευρωπαϊκούς κύκλους, αποσαθρώθηκε εν τέλει μέχρι και από τον αναπληρωτή σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας που έκανε λόγο για «συμβολική δήλωση» του Πρωθυπουργού (Θ. Ντόκος, 20/01), δηλαδή με μηδαμινή πιθανότητα πρακτικής εφαρμογής. Είχε προηγηθεί η πρωθυπουργική σύγχυση δύο εντελώς διαφορετικών διπλωματικών πρωτοβουλιών, εκείνων της «Διάσκεψης» και της «Διαδικασίας» του Βερολίνου (Κυρ. Μητσοτάκης, 16/01) και φυσικά το αχρείαστο διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ιράν και Ελλάδας, έπειτα από το σπάσιμο της ευρωπαϊκής γραμμής για τον θάνατο Σολεϊμανί (Κυρ. Μητσοτάκης, 13/01).
Δανειστική βιβλιοθήκη
Αλλάζοντας κλίμα, η ποινικοποίηση των φυσικών καταστροφών μόνο ως φαιδρή μπορεί να χαρακτηριστεί· και ακόμη περισσότερο, όταν συνοδεύεται από τη λυπηρή απόδειξη πως οι συνθήκες διαβίωσης των δικαστικών λειτουργών της χώρας είναι κυριολεκτικά άθλιες, με σπίτια ετοιμόρροπα, έρμαια κι αυτά του πολυδιάστατου φαινομένου της κλιματικής αλλαγής. Ο λόγος για τις αήθεις ειρωνείες που δέχεται τις τελευταίες ημέρες η πρώην Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς, κ. Ράικου, εκ των πρωτοστατών στην επιχείρηση ανάδειξης της υπόθεσης Novartis ως σκευωρίας. Η αιτία των ειρωνειών; Κατόπιν αιτήματος της προανακριτικής επιτροπής για παρουσίαση της σύμβασης για τη –έναντι χρηματικής αμοιβής– μελέτη που ανέλαβε ο ιατρός σύζυγός της για λογαριασμό της φαρμακευτικής εταιρίας, η κα. Ράικου υποστήριξε πως η αιτούμενη σύμβαση χάθηκε καθώς «πλημμύρισε το σπίτι» (Ελ. Ράικου, 22/01). Οι είρωνες τι ακριβώς ισχυρίζονται; Πως κανενός το σπίτι τους δεν έχει πλημμυρίσει; Ότι δεν έχουν χάσει παρόμοιας αξίας έγγραφα εξαιτίας μιας πλημμύρας; Ή έστω, ότι ο σκύλος τους δεν έχει καταστρέψει ποτέ και τίποτα; Ένα παπούτσι; Μία έκθεση που έπρεπε να παραδοθεί την επόμενη ημέρα στον καθηγητή; Μία σύμβαση τέλος πάντων; Παραδέχομαι πως το ζήτημα διαφοροποιείται ανά άνθρωπο, δεν είναι όλοι τόσο απρόσεκτοι· π.χ. και ο κ. Βενιζέλος παραδέχθηκε το 2013 πως πήρε τα αμυντικά σχέδια της χώρας σπίτι του, αλλά τουλάχιστον τα παρέδωσε όπως τα βρήκε. Εν αντιθέσει με την κα. Ράικου, η αντιμετώπιση που επεφύλασσε στα ευαίσθητα κρατικά έγγραφα, εκτός ως προϊόντων δανειστικής βιβλιοθήκης, ήταν γεμάτη στοργή και αγάπη. Αναλόγως όφειλε να παραδειγματιστεί και η πλημμυροπαθής πρώην εισαγγελέας.
Password: boomer123456789
Γενικότερα, η όλη συζήτηση περί αρχείων και εγγράφων καταντά απαρχαιωμένη, ειδικά τη στιγμή που βαδίζουμε στη νέα δεκαετία με αδιαμφισβήτητες τεχνολογικές εκρήξεις και ψηφιακές αναβαθμίσεις. Ως εκ τούτου, ο «πόλεμος» μεταφέρεται στον κυβερνοχώρο όπου οι γνώστες, βρισκόμενοι ή μη σε διατεταγμένη υπηρεσία κρατών, επιχειρούν πλήγματα εναντίον κυβερνητικών υπηρεσιών στο διαδίκτυο. Κάτι τέτοιο έγινε και την προηγούμενη εβδομάδα, με τους τουρκικής εθνικότητας «ειδικούς» να κατεβάζουν ρολά σε διαδοχικούς ιστότοπους, όπως εκείνους του Υπουργείου Εξωτερικών, του Κοινοβουλίου και της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Ειδικότερα για την τελευταία περίπτωση, η –έως αποδείξεως του αντιθέτου– αυτόβουλη επίθεση από μεμονωμένους χάκερ κατά της υπηρεσίας που ως σκοπό έχει την προστασία της εθνικής ασφάλειας, καταδεικνύει απειλητικά κενά που χρήζουν άμεσης κάλυψης. Δύσκολη, βεβαίως, υπόθεση για το κράτος που περιοριζόταν στο να κυνηγάει τον γέροντα Παστίτσιο στο facebook μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, ακόμα δυσκολότερη με τον τωρινό, επικίνδυνα άσχετο σεκιουριτά στη διοίκηση της Υπηρεσίας, τοποθετημένος μέσω της κομμένης και ραμμένης αλλαχθείσας διάταξης αμέσως μετά τις εκλογές. Ευτυχώς για όλους, η εθνική κυριαρχία μας στο Διαδίκτυο προασπίζεται από εθελοντές σερίφηδες από τα LIDL, τους εν ονόματι και Anonymous Greece.
Είναι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε εγχώρια και ευρωπαϊκά μοντέλα προσομοίωσης, ενώ το ενδιαφέρον του εντοπίζεται, εκτός των διεθνών σχέσεων, στην πολιτική επικοινωνία και τη δημοσιογραφία. Μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσε η διετής συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της SAFIA, από όπου και αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες και φιλίες. Μέσω του OffLine Post, αρθρογραφεί κυρίως για την εγχώρια πολιτική σκηνή.
