Του Αλέξανδρου Πανταζή,
«Εξήντα πέντε χώροι υγειονομικής ταφής (ΧΥ.ΤΑ.) με τριάντα δύο υπό κατασκευή και άλλους σαράντα ένα υπό μελέτη, χίλιες εκατό δέκα χωματερές (ΧΑ.ΔΑ.) που προκαλούν δύο στις πέντε πυρκαγιές στην Ελλάδα και πρόστιμα που αγγίζουν τα εξήντα οκτώ εκατομμύρια ευρώ είναι μία σύνοψη της υφιστάμενης κατάστασης αναφορικά με την διαχείριση των στερεών αποβλήτων της χώρας.»
Τα παραπάνω άκρως απογοητευτικά, για μια ευρωπαϊκή χώρα, δεδομένα συναντάει κανείς αν ερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται η Ελλάδα τα στερεά της απόβλητα – κοινός τα σκουπίδια. Αναλυτικότερα, στη χώρα μας το πρόβλημα ξεκινάει από την διαχείριση των οικονομικών πόρων, όπου το 90% διατίθεται για την μισθοδοσία των υπαλλήλων και την συντήρηση απορριμματοφόρων οχημάτων και κάδων. Όπως είναι φυσικό, το 10% των πόρων δεν μπορεί να κατανεμηθεί σε καινοτομία, έρευνα και αναβάθμιση των ήδη υπαρχόντων δομών και για αυτόν τον λόγο μένουμε πίσω, επενδύοντας σταθερά σε παλαιότερες τεχνολογίες ή υπάρχουσες που είναι οικονομικά συμφέρουσες και άμεσες μεν, αλλά ρυπογόνες και ενάντια στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δε.
Ωστόσο, η ανακύκλωση θα μπορούσε να θεωρηθεί ελπιδοφόρα στον αγώνα για ορθολογική διαχείριση αποβλήτων. Ωστόσο, στην Ελλάδα εκτός από τον λάθος τρόπος λειτουργίας της, γίνεται ανοργάνωτα σε τοπικό επίπεδο με ελλιπή επιχειρησιακό συντονισμό. Ακόμη, η ελλιπής ενημέρωση σε συνδυασμό με την ανυπαρξία οργανωμένης αγοράς για την πώληση των ανακυκλώσιμων προϊόντων αποτελεί αντικίνητρο για της εταιρίες ανακύκλωσης.
Συνεχίζοντας, πρέπει να γίνει κατανοητό από τις κυβερνήσεις, ότι η υγειονομική ταφή δεν είναι η λύση που ψάχνουμε, διότι προκαλεί ρύπανση του ατμοσφαιρικού αέρα και υποβάθμιση της περιοχής. Για αυτόν τον λόγο, πρέπει να υιοθετηθούν πιο οικολογικοί τρόποι διαχείρισης των αποβλήτων, όπως αυτή της καύσης, της ανακύκλωσης και κυρίως να γίνει αλλαγή των καταναλωτικών μας συνηθειών.
Παράλληλα, η Ελλάδα έχει πολλές προοπτικές βελτίωσης με την αφομοίωση ξένων πρακτικών, όπως το “pay as you throw” που είναι ένα πρόγραμμα στο οποίο πληρώνεις φόρο ανάλογα με την ποσότητα σκουπιδιών που παράγεις, τη λήψη ευρωπαϊκών κονδυλίων για την επίτευξη των στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά την διαχείριση αποβλήτων, καθώς και την υλοποίηση των ολοκληρωμένων σχεδίων που “έμειναν στα χαρτιά” λόγω του αργού ελληνικού γραφειοκρατικού συστήματος.
Τέλος, κατά την ταπεινή μου άποψη, θεωρώ ότι όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή για δεκαετίες οι κυβερνήσεις επιδίωκαν απορρόφηση των κονδυλίων και όχι αξιοποίησή τους και με αυτόν τον τρόπο πέρασαν υποσυνείδητα στην κοινωνία ένα αίσθημα απραξίας και αδιαφορίας για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Είναι απολύτως λογικό το σύνολο του κόσμου, λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης, της παραπληροφόρησης και του συνδρόμου NIMBY (not in my backyard) να αντιδράει αρνητικά σε αλλαγές που θα του κοστίσουν οικονομικά, αλλά η ανάπτυξη περιβαλλοντικής συνείδησης και πράσινων πρακτικών είναι τα μόνα που μπορούν να σώσουν το σπίτι μας· το περιβάλλον.
Πηγές:
ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή)
Eurostat (Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία)
Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
Μάθημα «Διαχείριση & Επεξεργασία Στερεών Αποβλήτων», Τμήμα Μηχανικών Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος στο ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ
Είναι φοιτητής του τμήματος Μηχανικών Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στον Νομό Χανίων λόγω της φοιτητικής του ιδιότητας, ενώ τα μαθητικά του χρόνια τα πέρασε στον δήμο Σπάτων-Αρτέμιδος. Κατά την διάρκεια της φοίτησής του έχει παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια και ημερίδες σχετικά με το αντικείμενο σπουδών του και έχει λάβει μέρος στην προσομοίωση της Βουλής των Ελλήνων (ΜΒΕ).
