Του Παναγιώτη-Ευστάθιου Παπαδόπουλου,
Στο προηγούμενο άρθρο μας είχαμε αναφερθεί στο κλάδο της γεωργίας και στους τρόπους με τους οποίους αυτός μπορεί να αναπτυχθεί στη χώρα μας. Στο παρόν άρθρο μας, μαζί με τη γεωργία θα μιλήσουμε για ακόμα έναν κλάδο στον οποίο η χώρα μας έχει δείξει ότι μπορεί να πετύχει, απολαμβάνοντας μάλιστα και τα αντίστοιχα κέρδη από αυτόν. Αυτός ο τομέας λοιπόν δεν είναι άλλος από τον τουρισμό.
Μία χώρα σαν την Ελλάδα κρίνεται απαράδεκτο να κάνει εισαγωγή βασικών αγαθών όπως λάδι και σιτηρά από το εξωτερικό, την ίδια στιγμή που εξάγει τα δικά της σε ξένες χώρες. Την διαδικασία αυτή της συλλογής των προϊόντων και εν’ συνεχεία την προώθηση τους στο εξωτερικό μπορούν να αναλάβουν γενικοί συνεταιρισμοί ανά περιφέρεια όπου θα συλλέγουν τα προϊόντα κάθε περιοχής και θα τα τροφοδοτούν πρώτα στην ελληνική αγορά και εν’ συνεχεία στις αγορές του εξωτερικού.
Η γεωργία μαζί με την κτηνοτροφία είναι δύο δυνατά χαρτιά για την ελληνική οικονομία. Σε μια χώρα με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας κρίνεται αναγκαία η αξιοποίηση μεγάλων εκτάσεων γης από νέους ανθρώπους, ιδίως σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που διανύουμε τα τελευταία χρόνια. Το κράτος όχι μόνο θα πρέπει να επιδοτεί τέτοιες πρωτοβουλίες, όχι μόνο να παραχωρεί εκτάσεις γης σε νέους ανθρώπους όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο άρθρο μας, αλλά ακόμα περισσότερο να δίνει κίνητρα ακόμα και να αναγκάζει για μεγαλύτερες παραγωγές προκειμένου να καλύπτονται βασικές ανάγκες της χώρας μέσα από δικά της προϊόντα.
Συνεχίζοντας τις σκέψεις μας πάνω στο κομμάτι της ανάπτυξης, ο τουρισμός στη χώρα μας είναι ένας πολύ μεγάλος παράγοντας κέρδους και κατά συνέπεια τόνωσης της οικονομίας. Κάθε χρόνο ο αριθμός των τουριστών που αποφασίζουν να επισκεφτούν τη χώρα μας προκειμένου να περάσουν λίγες στιγμές χαλάρωσης είναι πολύ μεγάλος και μάλιστα προερχόμενος στην πλειοψηφία του από χώρες υψηλού οικονομικού status. Οι κινήσεις του κράτους προκειμένου να δεχθεί ένα κύμα τουριστών θα πρέπει να είναι γρήγορες και αποτελεσματικές.
Πιο συγκεκριμένα σε καμία περίπτωση ο τουρίστας δεν θα πρέπει ούτε να παρουσιάζεται, πόσω μάλλον να αισθάνεται σαν κορόιδο της χώρας που αποφασίζει να περάσει τις διακοπές του. Οι έλεγχοι από το υπουργείο και κατά συνέπεια την αρμόδια υπηρεσία θα πρέπει να είναι τακτικοί καθώς και τα πρόστιμα αυστηρά σε όσους δεν υπακούν το νόμο. Επιπλέον η κεντρική κυβέρνηση σε συνεργασία με τις περιφέρειες θα πρέπει να δίνει κίνητρα και να εξασφαλίζει για τους επισκέπτες την ασφαλή ξενάγηση τους σε περιοχές όπου προάγουν τον ελληνικό πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου.
Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν όλοι, η ελληνική κοινωνία διαθέτει βαριά χαρτιά – χαρτοφυλάκια. Ο τουρισμός, η γεωργία καθώς και η ναυτιλία για την οποία θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο μας μπορούν να δημιουργήσουν μία σανίδα σωτηρίας τόσο για τις τοπικές οικονομίες όσο και για την οικονομία ολόκληρης της χώρας στο σύνολο της. Θα πρέπει να υπάρξει από το κράτος ειδική μεταχείριση για την ανάπτυξη αυτών των κλάδων. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα υπάρξει η επιθυμητή από όλους μείωση της ανεργίας και η μετατροπή της ελληνικής οικονομίας σε παραγωγική δύναμη.
Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το ίδιο τμήμα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Νεάπολις-Πάφου στην Παγκόσμια Πολιτική Οικονομία με ειδίκευση στη Διεθνή Επιχειρηματικότητα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του για μελέτη συγκαταλέγονται θέματα αμερικανικής πολιτικής, περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και ζητήματα πολιτικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον τουριστικό κλάδο.
