Του Αλέξανδρου Ραπακούσιου,
Κύκλος
Η ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής του νέου προσώπου για την Προεδρία της Δημοκρατίας έκλεισε επισήμως έναν κύκλο διαρκούς σεναριολογίας γύρω από το νέο κάτοικο του Προεδρικού Μεγάρου. Ονόματα έπεφταν στο τραπέζι, προσωπικές ατζέντες προωθούνταν και «έγκριτα» ρεπορτάζ αναιρούνταν έως και τη στιγμή που η κα. Σακελλαροπούλου ανακοινωνόταν επισήμως από τον Πρωθυπουργό. Προτού οδηγηθούμε στον πυρήνα της υπόθεσης, δηλαδή την τελική επιλογή, καθώς και τα χρονικά και χωροταξικά χαρακτηριστικά που συνόδευσαν την ανακοίνωσή της, είναι χρήσιμη μια ενδιάμεση στάση στον όρο της ατζέντας. Δε μιλάω φυσικά για τις προσωπικές φιλοδοξίες δεκάδων ενεργών κι ανενεργών πολιτικών, που ενδόμυχα παρακάλαγαν για τη συγκεκριμένη θέση και οι οποίοι με τη βοήθεια διάφορων πρόθυμων, κατάφεραν να πλασάρουν το όνομά τους στη σεναριολογία. Εκτός της προσωπικής, υπάρχει και η κομματική ατζέντα· εκείνη που σχεδιάζεται από το στενό πυρήνα του εκάστοτε κόμματος και που ενίοτε κινείται βάσει επικοινωνιακών τακτικισμών και πυροτεχνημάτων, θέτοντας ως στόχο τη δημιουργία «αίσθησης» στην κοινή γνώμη. Η ατζέντα αξιολογείται από τους πολίτες· διακρίνεται, όμως, κι από όρια, ανάλογα του πολιτικού ήθους και των βασικών ιδεωδών που χαρακτηρίζουν εκείνον που πολιτεύεται.
Συμβολισμοί & σύμβολα
Στην περίπτωσή του, ο κ. Βαρουφάκης παραβίασε αυτά τα όρια. Η απόφασή του να εμπλέξει αυτοβούλως το όνομα της Μάγδας Φύσσα στο ανόητο μικροπολιτικό παιχνίδι –πλασμένο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των κύριων πολιτικών δυνάμεων– δεν είναι απλώς ανορθόδοξη· δεν αποτελεί μονάχα ένα αθώο επικοινωνιακό πυροτέχνημα της κομματικοπροσωπικής ατζέντας του κ. Βαρουφάκη, για το οποίο δεν ερωτήθηκε καν ούτε η ίδια η κα. Φύσσα. Η κίνηση επιχειρεί την «αγαθή» πολιτική εκμετάλλευση της δολοφονίας του γιου της και ιδίως, του ακανθώδους δικαστικού αγώνα που η ίδια διεξάγει επί σειρά ετών απέναντι στα νεοναζιστικά σταγονίδια που ενορχήστρωσαν τη δολοφονία. Δυστυχώς, ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25, στην προσπάθειά του να «επιδείξει» συμβολισμούς, αμέλησε την τήρηση ενός απαρέγκλιτου όρου: το να μην εμπαίζονται τα ίδια τα σύμβολα.
Αλατοπίπερο
Πάντως, η πιο ενδιαφέρουσα συνεδρίαση πολιτικού συμβουλίου διεξήχθη στα γραφεία της Ελληνικής Λύσης. Εκεί, εικάζω πως έπειτα από σοβαρές και μετρημένες τοποθετήσεις πάρθηκε η απόφαση περί μη στήριξης της υποψηφιότητας Σακελλαροπούλου για μία σειρά σοβαρών ενστάσεων, όπως τις περιέγραψε ο κ. Βελόπουλος: «λέμε όχι στην κα. Σακελλαροπούλου επειδή δε μπορεί να επισκεφθεί το Άγιο Όρος», μεταξύ άλλων. Κάτι που συνεπάγεται, σύμφωνα με τις εγκεφαλικές διασωληνώσεις του, πως καμία γυναίκα δε δύναται να λάβει το προεδρικό αξίωμα. Αναφέρομαι σ’ αυτό, όχι προφανώς για να χλευάσω τον κ. Βελόπουλο· προς Θεού, ο άνθρωπος τα καταφέρνει έξοχα και μόνος του πουλώντας χειρόγραφες επιστολές του Ιησού και ματζούνια για την αντρική καράφλα. Απλώς, η παράθεση της επιχειρηματολογίας του χρησιμεύει ως το γραφικό αλατοπίπερο ενός Καρατζαφερίζοντος στελέχους, που δεν πρέπει να λείπει από κανένα παζλ.
Χωροχρόνος
Και επιτέλους στον πυρήνα. Η επίσπευση της ανακοίνωσης του ονόματος της κα. Σακελλαροπούλου υιοθετήθηκε εν μέρει ως –επιτυχημένος– αντιπερισπασμός της κυβερνητικής ηγεσίας, με στόχο την αναχαίτιση δύο καίριων θεμάτων που έμελλαν να κάνουν την εμφάνισή τους εκείνη την ημέρα. Πρώτον, η αποτύπωση της απουσίας της Ελλάδας από τη Διάσκεψη για τη Λιβύη στο σύνολο των πρωτοσέλιδων του Τύπου και δεύτερον, η απόφαση περί της επανίδρυσης του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, εφεξής Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ασύλου. Εκτός του χρόνου, σημασία έχει και ο χώρος· το «έκτακτο» διάγγελμα από το χώρο του Μεγάρου Μαξίμου, αντί της κοινοβουλευτικής αίθουσας όπως είθισται, επιστρατεύθηκε ως περαιτέρω «φούσκωμα» της αναγγελίας της είδησης.
Κάν’ το όπως ο Ραγκούσης
Στα του προσώπου, αφήνω εκτός κάδρου την κριτική που ασκείται, ότι δηλαδή ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε ένα πρόσωπο που ο ίδιος δεν είχε ψηφίσει στο παρελθόν για την ανώτατη θέση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Οι εποχές αλλάζουν· χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του νυν βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Ραγκούση, ο οποίος πριν από πέντε χρόνια διακατεχόταν από «αισθήματα ντροπής για την επιλογή Παυλόπουλου» από τον τωρινό αρχηγό του κόμματός του. Φανταστείτε το bullying που υπέστη το αμυντικό σύστημα του ανθρώπου όταν κλήθηκε να ευθυγραμμιστεί με την –έως προχθές– κεντρική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ για στήριξη του νυν Προέδρου που δεν ήθελε να δει ούτε ζωγραφιστό!
Τάσεις
Συνολικότερα, το κυβερνών κόμμα πέτυχε να καλλιεργήσει έδαφος ευρύτατης πολιτικής συναίνεσης στο πρόσωπο της μελλοντικής ΠτΔ. Κι έστω και συμβολικά, έχει τη σημασία του. Η προοικονομία του Πρωθυπουργού πως η επιλογή του νέου ΠτΔ θα δημιουργούσε εμπόδια στην καταψήφισή του από τις έτερες κύριες πολιτικές δυνάμεις, πράγματι πραγματώθηκε. Τα πολιτικά κόμματα, αμέσως μετά την ανακοίνωση, συνέκλιναν τα συμβούλιά τους προκειμένου να διαμορφώσουν τη στάση τους απέναντι στην τελική επιλογή, ξορκίζοντας το πέπλο αμηχανίας των οργάνων τους. Η προοικονομία του Πρωθυπουργού, βέβαια, δε στόχευε αποκλειστικά στα αντίπαλα κόμματα, αλλά και στο εσωτερικό του δικού του. Και το ερώτημα παραμένει: έχουν καμφθεί επαρκώς οι αντιδραστικές φωνές από τις διάφορες ΚαραμανλοΠαυλοπουλικές και Σαμαρικές τάσεις; Πάντως, εάν κρίνουμε από την τελευταία, η επιλογή της κα. Σακελλαροπούλου έχει πράγματι θετικές συνέπειες· κυρίως, αναλογιζόμενοι του τι αποφύγαμε.
Θερμοσίφωνας
Στον αντίποδα, μεταξύ εκείνων που δεν αποφύγαμε, ήταν η τοποθέτηση του Νότη Μηταράκη στο επανιδρυθέν Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ασύλου. Μεταξύ μας, δε γνωρίζω κατά πόσο οι κυβερνητικοί κύκλοι εμπιστεύονται τον κ. Μηταράκη, από τη διαχείριση του προσφυγικού έως το κλείσιμο του θερμοσίφωνα στο Μέγαρο Μαξίμου. Εάν επιπροσθέτως εξετάσουμε την παταγώδη οργανωτική και διαχειριστική δομή του προσφυγικού-μεταναστευτικού με υπουργούς και εθνικούς συντονιστές να έρχονται και να φεύγουν, μπλέκοντας συχνά πυκνά τα μπούτια των αρμοδιοτήτων τους, τότε έως και κυνικά θα μπορούσε να ερμηνευτεί η τοποθέτηση του κ. Μηταράκη στο εν λόγω πόστο. Υπενθυμίζεται, πως ως υφυπουργός Εργασίας, πέραν των κάκιστων σχέσεων που διατηρούσε με τον προϊστάμενό του, κ. Βρούτση, κατόρθωνε με τις χαοτικές δηλώσεις του να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στο κυβερνητικό σχήμα απ’ ότι το ίδιο μπορούσε να καταναλώσει. Όπως και να’ χει, καλή επιτυχία στη νέα –και μάλλον τελευταία– του υπουργική θητεία.
Είναι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε εγχώρια και ευρωπαϊκά μοντέλα προσομοίωσης, ενώ το ενδιαφέρον του εντοπίζεται, εκτός των διεθνών σχέσεων, στην πολιτική επικοινωνία και τη δημοσιογραφία. Μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσε η διετής συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της SAFIA, από όπου και αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες και φιλίες. Μέσω του OffLine Post, αρθρογραφεί κυρίως για την εγχώρια πολιτική σκηνή.
