17.1 C
Athens
Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου, 2024
ΑρχικήΠαρατηρητήριο Αμερικανικής ΠολιτικήςΟι εκλογές του 1952: Ο εκλογικός θρίαμβος του Προέδρου Eisenhower

Οι εκλογές του 1952: Ο εκλογικός θρίαμβος του Προέδρου Eisenhower


Της Μαρίας Κρουσταλλίδη,

Την 4η Νοεμβρίου 1952 διενεργήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες οι δεύτερες εκλογές μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, του πιο αιματηρού, δαπανηρού και εκτεταμένου από άποψη «θεάτρων επιχειρήσεων» πολέμου που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα μέχρι στιγμής. Έτσι, οι εν λόγω εκλογές παρουσιάζουν συμβολική διάσταση και διαθέτουν κομβική σημασία ιστορικά, πολιτικά, αλλά και πρακτικά, αφού μέσω αυτών εκφράσθηκε η σαφής επιθυμία της Αμερικανικής κοινωνίας για σταθερότητα και πρόοδο, μακριά από τα δεινά που ακόμα βρίσκονταν νωπά στη μνήμη όλων. Το χρέος να οδηγήσει τον Αμερικανικό λαό προς μια νέα εποχή ανέλαβε -με μια από τις πιο αποφασιστικές εκλογικές νίκες στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας- ο Dwight D. Eisenhower, 34ος κατά σειρά στο αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ.

Ο Eisenhower, αρχιδιοικητής των Αμερικανικών δυνάμεων και επικεφαλής της συμμαχικής απόβασης της 6ης Ιουνίου 1944 στη Νορμανδία, αποτελούσε έναν ιδιαίτερα δημοφιλή ανώτατο αξιωματούχο.[1] Το 1945 ο ίδιος ο Truman του είχε ζητήσει, κεκλεισμένων των θυρών, να εκστρατεύθει για το Προεδρικό αξίωμα, με τον -τελικά- 33ο Προέδρο των ΗΠΑ ως Αντιπρόεδρό του. Τότε ο Eisenhower αρνήθηκε, καθώς επιθυμούσε να ασχοληθεί με τη στρατιωτική διοίκηση του νεοσυσταθέντος Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Ωστόσο, ήδη από το 1948 άρχισε να δέχεται πάλι πιέσεις από το Ρεπουμπλικανικό κόμμα για να διεκδικήσει το χρίσμα και, εν συνεχεία, την Προεδρία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η στενή του σχέση με το ΝΑΤΟ και η αρχική του επιθυμία να υπηρετήσει τον εν λόγω σκοπό ήταν ιδιαίτερα σημαντική για το κόμμα, το οποίο απέφευγε απομονωτιστές υποψηφίους, από τη στιγμή που η Αμερικανική εξωστρέφεια και η διεκδίκηση του ελέγχου επί του Δυτικού ημισφαιρίου ήταν η μόνη ρεαλιστική επιλογή στο πλαίσιο της έναρξης του Ψυχρού Πολέμου.

Πολύ σύντομα άρχισε να διαφαίνεται πως η επιλογή του ως υποψηφίου ήταν πέρα για πέρα επιτυχημένη, αφού σάρωσε στις ενδοκομματικές συνελεύσεις (Primaries) έναντι των ανταγωνιστών του και πολύ εύκολα κατέκτησε το Ρεπουμπλικανικό χρίσμα. Στη συνέχεια, και έχοντας επιλέξει ως υποψήφιο Αντιπρόεδρο στο πλάι του τον – τότε – Γερουσιαστή από την Καλιφόρνια, Richard M. Nixon, στο πλαίσιο της Προεδρικής του καμπάνιας, ταξίδεψε σε 45 Πολιτείες και κέρδισε την εμπιστοσύνη και το θαυμασμό των ψηφοφόρων με τη σιγουριά και την ασφάλεια που εξέπεμπε. Μάλιστα, για πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία των ΗΠΑ χρησιμοποιήθηκε τηλεοπτική διαφήμιση υποψηφίου, διαδίδοντας το μήνυμα των 30 δευτερολέπτων του Eisenhower σε κάθε Αμερικανικό νοικοκυριό. [2]

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί πως ο αντίπαλός του από το κόμμα των Δημοκρατικών, Κυβερνήτης του Ιλινόι Adlai Stevenson από το Illinois, τον οποίο ποτέ στις ομιλίες του δεν ονομάτιζε, κατείχε ένα εντυπωσιακό βιογραφικό που συμπεριελάμβανε, μεταξύ άλλων, νομικές σπουδές στο Stanford και μια καριέρα στο ναυτικό κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μολαταύτα, όσον αφορά στο χάρισμα της δημόσιας ομιλίας και την επαφή με τους ψηφοφόρους, ο Stevenson δεν είχε καμία ελπίδα απέναντι στον Eisenhower.[3]

Η εκστρατεία Eisenhower εμφορείται από τη λεγόμενη φόρμουλα «K1C2» (Korea, Communism, and Corruption). Κοινώς, ο Eisenhower επιτέθηκε σε μεγάλο βαθμό στον προκάτοχό του, Truman, για τους χειρισμούς που οδήγησαν στην ολέθρια αποτυχία του Πολέμου στην Κορέα, αλλά και την τεράστια διαφθορά της κυβέρνησής του, κάτι για το οποίο, άλλωστε, είχε γίνει ευρέως ανεπιθύμητος στους Αμερικανούς εκλογείς. Επιπλέον, ο χαρισματικός Eisenhower, αναγνωρισμένος στο διεθνές περιβάλλον και με πλήρη συναίσθηση πως βρίσκεται στην αυγή της ψυχροπολεμικής εποχής, οργάνωσε τις προεκλογικές του εξαγγελίες σχετικά με την εξωτερική πολιτική γύρω από την αντιμετώπιση της κομμουνιστικής απειλής.

Η προεκλογική περίοδος, η οποία γενικά είχε την καλύτερη δυνατή εξέλιξη, κλυδωνίστηκε από ένα αρκετά σοβαρό σκάνδαλο, στο οποίο εμπλεκόταν ο υποψήφιος Ρεπουμπλικανός Αντιπρόεδρος. Ο Nixon κατηγορήθηκε για μη ορθή χρήση των χρηματικών πόρων της εκστρατείας, κάτι το οποίο διέψευσε σε μια απολογητική ομιλία του προς τον Αμερικανικό λαό, παραδεχόμενος πως το μοναδικό δώρο που ο ίδιος δέχθηκε ήταν ένας σκύλος cocker spaniel, μετά από προτροπή της μικρής του κόρης.[4]

Εντέλει, η έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης αποτέλεσε έκπληξη, ακόμα και με δεδομένη τη νίκη των Ρεπουμπλικάνων, λόγω της τεράστιας διαφοράς μεταξύ των υποψηφίων. Συγκεκριμένα, ο Eisenhower συγκέντρωσε 442 εκλεκτορικές ψήφους, έναντι των μόλις 89 του Stevenson, που μεταφράζονται σε 34,075,529 και 27,375,090 λαϊκές ψήφους αντίστοιχα.[5]

Καταληκτικά, ιδιαίτερης μνείας είναι το γεγονός ότι η εν λόγω εκλογική διαδικασία κατέκτησε και άλλη μια ιστορική πρωτιά, αφού την 5η Νοεμβρίου αξιοποιήθηκε για πρώτη φορά σε τόσο εκτεταμένο βαθμό η τεχνολογία. Αρχικά, οι εκλογές καλύφθηκαν για πρώτη φορά μαζικά από άκρη σε άκρη των ΗΠΑ ταυτοχρόνως, αποτελώντας σημείο καμπής για τη δημοσιογραφία της εποχής. Ωστόσο, πολύ πιο εντυπωσιακός υπήρξε ο «UNIVAC», ένας από τους πρώτους εμπορικούς υπολογιστές, που, υπό την επίβλεψη του Charles Collingwood, δημοσιογράφου του δικτύου CBS, προέβλεψε πως ο Eisenhower θα υπερτερούσε του αντιπάλου του με αναλογία 100 προς 1, κάτι το οποίο οδήγησε τους χειριστές του στο να χαρακτηρίσουν ελαττωματική τη λειτουργία του. Στη συνέχεια, όμως, οι ίδιοι, όπως και όλη η Αμερικανική κοινωνία, εξεπλάγησαν από το μέγεθος του χάσματος μεταξύ των υποψηφίων, που τελικά είχε σωστά προβλεφθεί από το πρώιμο αυτό υπολογιστικό σύστημα.[6]


Ενδεικτική Βιβλιογραφία:

Παραπομπές

[1] History. (2019). Dwight D. Eisenhower

[2] Miller Center. (2020). Dwight D. Eisenhower: campaigns and elections

[3] Miller Center. (2020). Dwight D. Eisenhower: campaigns and elections

[4] Encyclopaedia Britannica. (2020). United States presidential election of 1952.

[5] US Election Atlas. (2019). 1952 Presidential General Election Results.

[6] National Public Radio. (2012). The Night A Computer Predicted The Next President


 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Μαρία Κρουσταλλίδη
Μαρία Κρουσταλλίδη
Είναι επί πτυχίω φοιτήτρια του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Αρθρογραφεί για τρία χρόνια σχετικά με θέματα διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια προσομοίωσης πολιτικών θεσμών και στην οργάνωσή τους. Τα ακαδημαϊκά της ενδιαφέροντα άπτονται θεμάτων ασφάλειας, άμυνας, διεθνών σχέσεων και διαπραγματεύσεων. Διετέλεσε Αρχισυντάκτρια Διεθνών Θεμάτων του OffLine Post κατά το διάστημα Μάιος-Οκτώβριος 2020.