Της Έλενας Καππέ,
O Louis Braille, ήταν επιστήμονας από τη Γαλλία και είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε το σύστημα γραφής και ανάγνωσης των τυφλών. Γεννήθηκε το 1809 σε ένα χωριό κοντά στο Παρίσι και ήταν το τέταρτο παιδί στην οικογένειά του. Ο πατέρας του ήταν εξαιρετικός δερματοποιός. Από πολύ μικρή ηλικία, τυφλώθηκε από το ένα μάτι μετά τον τραυματισμό του από κάποιο πολύ αιχμηρό αντικείμενο, ενώ έπαιζε στο εργαστήριο του πατέρα του, προσπαθώντας να τον μιμηθεί. Αυτό έγινε στην ηλικία των τριών ετών, όμως δυστυχώς, η μόλυνση προχώρησε και στο δεύτερο μάτι του και μέχρι τα πέντε του χρόνια, ήταν εντελώς τυφλός. Τότε ο πατέρας και η μητέρα του, τον έστειλαν στο Παρίσι, στο Βασιλικό Ινστιτούτο όπου εκπαιδεύονταν μόνο παιδιά που ήταν τυφλά.
Ο Λουί δυσκολευόταν πολύ με το σύστημα ανάγνωσης και γραφής του Ινστιτούτου. Τα βιβλία που είχαν ήταν πολύ λίγα σε αριθμό με αποτέλεσμα το μάθημα να γίνεται προφορικά. Εκείνη τη περίοδο, γνώρισε έναν στρατιώτη, τον Σάρλ Μπαρμπιέ, ο οποίος είχε επινοήσει έναν κώδικα νυχτερινής γραφής. Ο Μπράιγ, εμπνεύστηκε από αυτόν για να δημιουργήσει κάτι μοναδικό. Μετά από κάποια χρόνια κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα νέο ειδικό αλφάβητο για τυφλούς. Τότε, ήταν μόλις δώδεκα ετών και από πολλούς χαρακτηρίστηκε «παιδί θαύμα». Το αλφάβητο που έφτιαξε, ήταν μια αντικατάσταση του γραμματικού αλφαβήτου που όμως ήταν ανάγλυφο. Κάποιοι αγκάλιασαν ζεστά αυτή του τη προσπάθεια, ενώ άλλοι την αποδοκίμασαν. Στο Ινστιτούτο τυφλών όπου μαθήτευσε αλλά και δίδαξε, το σύστημά του δε χρησιμοποιήθηκε παρά μόνο μετά το θάνατό του. Η Γαλλία επίσης, το αποδέχτηκε χρόνια μετά όσο και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Η πολύτιμη βοήθεια του όμως, δε σταματάει εκεί. Βρήκε τρόπους για να διδάσκονται οι τυφλοί άνθρωποι, όχι μόνο γραφή και ανάγνωση, αλλά και μαθηματικά και μουσική. Επίσης, δημιούργησε γραφομηχανή για τυφλούς για να μπορούν να γράφουν κανονικά.
Ο Λουί Μπράιγ, πέθανε το 1852 από φυματίωση όμως το έργο του έμεινε γνωστό και τιμάται μέχρι και σήμερα. Εκατόν πενήντα χρόνια σχεδόν μετά το θάνατό του, το αλφάβητό του, έχει μεταφραστεί και χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Το 1952, η Γαλλική κυβέρνηση για να τον τιμήσει για το τόσο σημαντικό και μεγάλο του επίτευγμα, έφερε τα κόκαλά του στο Πάνθεον, δίπλα στους ήρωες της Γαλλικής επανάστασης. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, δε σταμάτησε ποτέ να προσπαθεί να τελειοποιήσει το σύστημά του, προσθέτοντας συνεχώς καινούρια πράγματα και κάνοντάς το ολοένα και πιο προσιτό για τους τυφλούς συνανθρώπους του ώστε έτσι και αυτοί να έχουν δικαίωμα και πρόσβαση στη μόρφωση.
Τελειόφοιτη φοιτήτρια του τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, με κατεύθυνση στην Ιστορία της Επιστήμης, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννημένη το 1996 στην Αθήνα. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και ασχολείται εδώ και χρόνια με τη προσφορά εθελοντικού έργου σε ευπαθείς ομάδες. Στόχος της είναι μια ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της ιστορίας καθώς και ένα αξιόλογο κοινωνικό έργο. Σημαντικότερο, θεωρεί το να προσφέρει βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη, ανιδιοτελώς. Η ευγνωμοσύνη στα μάτια τους είναι η μεγαλύτερή της ανταμοιβή.
