Του Παναγιώτη-Ευστάθιου Παπαδόπουλου,
Ο αγροτικός τομέας μαζί με την κτηνοτροφία θα μπορούσε να είναι για την χώρα μας ένας από τους κινητήριους μοχλούς της οικονομίας της και κατά συνέπεια της ανάπτυξης που τόσο απεγνωσμένα θέλουμε και ζητάμε. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που έχει τις αντίστοιχες προδιαγραφές. Για κάποιον ο οποίος θέλει να επενδύσει στο κλάδο αυτό υπάρχουν όλα τα κατάλληλα εφόδια για να το πραγματοποιήσει. Το μοναδικό εμπόδιο αλλά ταυτόχρονα και το πιο σοβαρό είναι το ύψος της φορολογίας καθώς και η απουσία ενός σταθερού φορολογικού συντελεστή.
Σε καμία περίπτωση δεν υιοθετούμε πολιτικές φορολογικής απεμπλοκής για τους αγρότες. Όπως όλα τα επαγγέλματα έτσι και ο αγροτικός κόσμος πρέπει και να πληρώνει τους φόρους που αναλογούν στον αγρότη και επίσης θα πρέπει να υπάρχει και ο αντίστοιχος έλεγχος από το κράτος, το κατά πόσον δηλαδή κάποιος είναι όντως αγρότης και αν οι επιδοτήσεις που του αναλογούν ανταποκρίνονται στην επιχειρηματική του δραστηριότητα. Ωστόσο, με τα σημερινά δεδομένα, ο αγροτικός κόσμος της χώρας τείνει να εξαφανιστεί κυρίως στις νεότερες ηλικιακές ομάδες. Όλο και περισσότεροι αγρότες, λόγω της αδυναμίας κάλυψης των αναγκών του επαγγέλματος, όχι μόνο σταματούν να ασχολούνται με την γεωργία αλλά θέτουν σε κίνδυνο και την ασφαλιστική τους κάλυψη εξαιτίας της αδυναμίας πληρωμής του αντίστοιχου ποσού.
Αν σκεφτεί κανείς το ποσοστό ανεργίας που υπάρχει στη χώρα μας σε συνδυασμό με τα προνόμια που δίνονται από την Ε.Ε στους νέους αγρότες θα έπρεπε να δίνονται κίνητρα κυρίως σε νέους επαγγελματίες να ασχοληθούν με τον κλάδο αυτό της οικονομίας σε επαγγελματικό επίπεδο. Η παραχώρηση εκτάσεων γης για καλλιέργεια, αλλά και αφορμές για παραγωγή μεγαλύτερων ποσοτήτων σε γεωργικά αγαθά για την κάλυψη των αναγκών τόσο σε εσωτερικό επίπεδο όσο και για μεγαλύτερες εξαγωγές στο εξωτερικό θα μπορούσαν να είναι κάποια από αυτά τα κίνητρα που αναφέραμε.
Άλλο ένα στοιχείο που θα έπρεπε να αναπτυχθεί στο τομέα αυτό είναι οι καινοτόμες ιδέες. Μάλιστα θα μπορούσε να συνδυαστεί και με την παρακολούθηση ειδικών σεμιναρίων, που θα εξηγούσαν τον τρόπο με τον οποίο κάποιος μπορεί όχι τόσο να σκεφτεί αλλά περισσότερο να εφαρμόσει μία καινοτόμο ιδέα. Ο κλάδος της γεωργίας είναι πολύ υποτιμημένος σαν επάγγελμα. Δύσκολα θα ακούσεις κάποιον να αναφέρει τον όρο “επαγγελματίας αγρότης” ακριβώς γιατί πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να μην έχουμε σε μεγάλο βαθμό νέους αγρότες επαγγελματίες στο είδος τους.
Εν κατακλείδι το κράτος σαν κράτος πρώτα από όλα και εν συνεχεία και η Ε.Ε οφείλουν πρώτον να προστατεύσουν μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας των πολιτών που ασχολούνται με τη γεωργία και δεύτερον να δώσουν κίνητρα ώστε να ασχοληθούν επαγγελματικά και νέα άτομα με αγάπη και κυρίως με νέες ιδέες για το αντικείμενο. Μόνο αν υπάρξει η ανάλογη στήριξη θα έλθει και η ελπίδα για κάτι καινούργιο και ταυτόχρονα δυνατό, ικανό να στηρίξει την εγχώρια οικονομία.
Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το ίδιο τμήμα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Νεάπολις-Πάφου στην Παγκόσμια Πολιτική Οικονομία με ειδίκευση στη Διεθνή Επιχειρηματικότητα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του για μελέτη συγκαταλέγονται θέματα αμερικανικής πολιτικής, περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και ζητήματα πολιτικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον τουριστικό κλάδο.
