Της Δήμητρας Χαρέλη,
Η γλώσσα κατά καιρούς δέχεται αλλαγές, διευρύνεται ή προσαρμόζεται σύμφωνα με τις επιταγές της επικαιρότητας, της τεχνολογίας ή άλλων παραγόντων, διατηρώντας πάντοτε ορισμένους απαράβατους κανόνες. Εκτός από αναγκαίο μέσο επικοινωνίας, αποτελεί και μέσο έκφρασης αλλά και καλλιέργεια της σκέψης και της αισθητικής. Κάτι τέτοιο σίγουρα δε θα παρατηρήσει κανείς στη σύγχρονη γλώσσα των νέων. Δεν ακολουθεί καμία γραμματική ή συντακτική επιταγή και ανιχνεύεται στην προφορική επικοινωνία αλλά κυρίως στα μέσα ενημέρωσης. Το κύμα της νέας γενιάς χρησιμοποιεί έναν δικό της κώδικα επικοινωνίας, ο οποίος έχει πλαστεί από τους ίδιους τους νέους με στόχο να εκφράσουν αυτά που σκέφτονται, αυτά που νιώθουν ή αυτά που παρατηρούν. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αυτοτελές γλωσσικό σύστημα. Η ετικέτα που έχει συνηθιστεί για να δηλωθεί αυτό το γλωσσικό φαινόμενο είναι η «κοινωνιόλεκτος».
Την «αργκό» τη συναντάς παντού, γραμμένη πάνω σε παγκάκια και τοίχους, κυκλοφορεί στον κόσμο του Διαδικτύου ή στο τραπέζι της διπλανής παρέας. Δε θα τη βρεις σε ένα τυπικό λεξικό ή στην τηλεόραση παρά μόνο σε κάποιες τηλεοπτικές διαφημίσεις προς τους νέους, με σκοπό να τους «πλησιάσουν» και να δείξουν πόσο «κουλ» είναι τα προϊόντα τους. Πρόκειται για την ανάγκη των νέων παιδιών, σήμερα, να αναπτύξουν μια καθαρά δική τους κοινωνική αλλά και προσωπική ταυτότητα μέσα από την κωδικοποίηση εκφράσεων και συνθημάτων. Στην πραγματικότητα, αυτός ο τρόπος συνεννόησης κρύβει από πίσω του ένα ολόκληρο παιχνίδι λέξεων. Στόχος αυτού του παιχνιδιού είναι να «κρυφτούν» από τους μεγάλους, χρησιμοποιώντας αυτόν τον μυστικό κώδικα που γίνεται κατανοητός μόνο από λίγους. Είναι καλά στημένο και η αποκρυπτογράφησή του ορισμένες φορές χαρακτηρίζεται αδύνατη. Η έμπνευση των λέξεων δεν έχει ανιχνευθεί με ακρίβεια και αυτό καθιστά απλησίαστο κάθε «λογοπαίγνιο» των εφήβων.
Το νεανικό λεξιλόγιο δεν αντιστοιχεί απόλυτα στη κοινή γλώσσα. Αντανακλάται μια ιδιαίτερη στάση των νέων σε ένα σημείο αναφοράς και περιλαμβάνει επιρροές από τη αγγλική γλώσσα. Χρησιμοποιεί διάφορα προσφωνήματα για τη δήλωση είτε επιδοκιμασίας, είτε συμφωνίας. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της νέας γλωσσικής μόδας μπορούν να θεωρηθούν και τα greeklish. Ήδη από τις αρχές του ‘90 καθιερώθηκε η χρήση λατινικών χαρακτήρων για τη γραφή της ελληνικής στον κόσμο του Διαδικτύου. Οι κριτικές ήταν αρκετά αρνητικές, αν και τα greeklish ήταν μια λύση για τους ανορθόγραφους και οι περισσότεροι καταφεύγουν εκεί ως μια ασφαλή και γρήγορη λύση. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας επέβαλαν για μεγάλο χρονικό διάστημα τη χρήση τους, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η χρήση τους περιορίστηκε σημαντικά.
Τόσο στην προφορική επικοινωνία όσο και στα μέσα ενημέρωσης, η γλώσσα των νέων κατάφερε να κεντρίσει μεγάλο ενδιαφέρον και να αποτελέσει αντικείμενο πολλών συζητήσεων αλλά και διαφωνιών. Από την πλευρά των εκπαιδευτικών, οι κριτικές είναι αρνητικές και έχει ξεσπάσει θύελλα αντιδράσεων. Δεν εγκρίνουν αυτή τη νέα «μόδα», κάτι που συμμερίζονται απόλυτα οι γονείς μαζί με τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Το μεγαλύτερο τους επιχείρημα είναι η απουσία κάποιας επιστημονικής βάσης. Από την πλευρά των νέων παιδιών, μέσα από αυτή τη νέα συνήθεια, προβάλλονται μόνο θετικές αξίες όπως είναι η ευθύτητα. Όσο λανθασμένη και αν χαρακτηριστεί η γλώσσα των νέων, δεν παύει να αποτελεί μια νέα τάση και σε καμία περίπτωση δεν περνά απαρατήρητη.
Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1995 στην Χαλκιδική. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης) με έντονο ενδιαφέρον για γραφή και ανάγνωση ποίησης και λογοτεχνίας.
