Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ υπήρξε μια εμβληματική προσωπικότητα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Γεννηθείς στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας το 1910 με οικογενειακή καταγωγή από το Μέτσοβο σπούδασε Νομική και κατέλαβε τον τίτλο του Διδάκτωρ Οικονομικής και Νομικής επιστήμης του Πανεπιστήμιου της Λαζάνης στην Ελβετία.
Η πολιτική του καριέρα άρχισε όταν το 1940 εκλέχθηκε Νομάρχης στην Κέρκυρα, ενώ όχι πολύ αργότερα, μόλις το 1946 εκλέχθηκε βουλευτής Ιωαννίνων, μια θέση που διατήρησε μέχρι το 1964.
Παράλληλα πέρασε από ένας πλήθος πολιτικών και κυβερνητικών αξιωμάτων. Διετέλεσε Υπουργός Εφοδιασμού, Οικονομικών και Εμπορείου αλλά και Υπουργός Εξωτερικών. Κατά την θητεία του στο Υπ. Εξωτερικών του πιστώθηκε η σημαντική συνεισφορά του στην επίτευξη της συμφωνία «Λονδίνου-Ζυρίχης» με θέμα την ίδρυση ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας (1959). Εξίσου σημαντική ήταν η συνεισφορά του στην επίτευξη της συμφωνίας διασύνδεσης της Ελλάδας με την ΕΟΚ το 1962, με την οποία η Ελλάδα κατέστη το πρώτο κράτος συνδεδεμένο με την κοινότητα. Το 1981 εκλέχθηκε αρχηγός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και το 1984 έγινε επίτιμος πρόεδρος της.
Μεγάλη ήταν όμως και η συνεισφορά του σε τοπικό επίπεδο. Ακόμα και σήμερα για τους κατοίκους του ορεινού Μετσόβου η μορφή του Ευάγγελου Αβέρωφ τοποθετείται δίπλα στους τελευταίους τοπικούς ευεργέτες. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ιδρύματος Βαρόνου Μιχαήλ Τοσίτσα, το οποίο και διεύθυνε επί 40 χρόνια συμβάλλοντας θετικά στην λειτουργία και ανάπτυξη του οικισμού. Παράλληλα επένδυσε στην τοπική αμπελουργία, δημιουργώντας αμπελώνες και σύγχρονες οινοποιητικές μονάδες.
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ πέθανε σαν σήμερα στις 2 Ιανουαρίου του 1990. Η οικουμενική κυβέρνηση του Ξενοφών-Ζολώτα πρότεινε να κηδευτεί με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού και δημοσία δαπάνη. Η οικογένεια του όμως αρνήθηκε την πρόταση και προτίμησε να κηδευτεί με λιτές διαδικασίες και με ταπεινότητα, όπως έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Μάλιστα, αντί για στέφανα η οικογένεια ζήτησε να κατατεθούν δωρεές για αγαθοεργείς σκοπούς. Στο Μέτσοβο, τον τόπο οικογενειακής καταγωγής του στήθηκε ανδριάντας από τους κατοίκους.
