Της Δήμητρας Ροδοβίτου,
Έγινε ευρέως γνωστός μέσω του ρεπορτάζ του στο Kontra Channel, ανήμερα της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο οποίος 11 χρόνια πριν έπεσε νεκρός από το χέρι του Ειδικού φρουρού, Επαμεινώνδα Κορκονέα. Λίγες μέρες αργότερα, επανέφερε στο φως περιστατικά αστυνομικής βίας, καθώς και το πώς ντοκουμέντα τους εστάλησαν εις τον Συνήγορο του Πολίτη, ενώ κάλυψε παράλληλα δημοσιογραφικά και την περίφημη κατάληψη στο Κουκάκι, πρωταγωνιστικό ρόλο στην όποια διαδραμάτισε το πρόσωπο και η οικογένεια του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ. «Αποστόλη, λοιπόν, μείνε μαζί μας», αλλά όχι απλώς μέχρι να έχουμε νεότερα από την οδό Σολωμού και Τρικούπη. Μείνε μαζί μας γενικά.
Ο Απόστολος Φουρνατζόπουλος, νεαρός που εκτελεί δημοσιογραφικά χρέη για λογαριασμό του καναλιού Kontra Channel, κατάφερε μέσω του προφορικού του λόγου να γίνει viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αποσπάσματα των ρεπορτάζ του άρχισαν να ξεπηδούν τις προηγούμενες εβδομάδες, προκαλώντας δικαίως διφορούμενες αντιδράσεις στην κοινή γνώμη. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι το γεγονός πως οι αντιδράσεις των δύο σχηματισμένων πόλων του κοινού, υπήρξαν -και εξακολουθούν να είναι, μέχρι σήμερα– εξίσου έντονες. Ο λόγος;
Έστω πως οι μεν ισούνται με τους ευχάριστα έκπληκτους πολίτες και οι δε, με το υπόλοιπο δυσαρεστημένο κοινό.
Όταν οι μεν, εξουθενωμένοι πια από την πολυετή υποκινούμενη δημοσιογραφία, την οποία ακολούθησαν κυρίως τα τεταμένα χρόνια από την πρώτη είσοδο στα Μνημόνια έως και σήμερα, εντοπίζουν ένα ρεπορτάζ «διαφορετικό» από τα άλλα, είναι απολύτως λογικό να δημιουργήσουν έναν κλοιό ευχάριστων εντάσεων.
Κινούμενοι σε παράλληλη τροχιά όταν οι δε, ύστερα από έναν παθητικά δημοσιογραφικό λήθαργο δεκαετίας, μπαίνουν στη διαδικασία να ακούσουν ρεπορτάζ εκτός της εμβέλειας του ΣΚΑΙ, είναι εξίσου λογικό να αντιδράσουν. Κατ’ εμέ, απολύτως λογικό… Ποιος εξαρτημένος, εξάλλου, θα αγαπούσε τον τυπά που τον απομακρύνει (για το καλό του) από τις εξαρτησιογόνες ουσίες; Ουδείς.
Λίγο το Luben TV, λίγο το Athens Finest, λίγο και οι συνήθεις ύποπτοι της ταχύτατης διάδοσης γεγονότων, δεν άργησαν να μετατραπούν τα μέσα δικτύωσης σε πεδίο μάχης.
Μα, για να αναλύσουμε εδώ, μαζί, μερικά από τα επιχειρήματα των δε, τα οποία σύλλεξα υπομονετικά από τον ίδιο μου τον τοίχο.
– Ρόλος του Δημοσιογράφου είναι η αμερόληπτη και αντικειμενική διάδοση των γεγονότων στο κοινό. Γελάω με το παιδάκι, δεν έχει ιδέα τι θα πει Δημοσιογραφία και αμαυρώνει το λειτούργημά της.
– Κύριε Μπάμπη, Γιώργο, Κώστα, χαίρομαι που γνωρίζετε τις βασικές έννοιες της Δημοσιογραφίας. Αφού χαμηλώσετε, λοιπόν τον Πορτοσάλτε από την τηλεόρασή σας, θα ήθελα να σας πω πως, η δεκαετής, τουλάχιστον, πλύση εγκεφάλου σας έκανε να εκλαμβάνετε το υποκινούμενο ως το αληθές. Οτιδήποτε άλλο το μεταφράζετε ως την άποψη των «αναρχοάπλυτων». Και να σας πω και κάτι; Καλύτερα άπλυτος παρά τηλεθεατής του ΣΚΑΙ.
– Είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί τόσο περιπαικτικά ονόματα υπουργών; Τι Βορίδηδες και Χρυσοχοϊδηδες, πού νομίζει πως βρίσκεται;
– Μάλιστα κύριε Μπάμπη (ας κατασταλάξουμε σε αυτό το όνομα). Δε γνώριζα πως όταν γίνεσαι υπουργικό-βουλευτικό όργανο, καθιστάσαι υπεράνω πάσης κριτικής. Δε γνώριζα επίσης πως μια υπουργική-βουλευτική θέση σε καθιστά άξιο σεβασμού. Εγώ προσωπικά, πώς να σεβαστώ έναν βουλευτή που διατυμπανίζει δημοσίως πως δεν υπήρχε αστυνομική βία στο Κουκάκι κι έναν Υπουργό Προστασίας του Πολίτη που όχι μόνο δεν είχε ίχνος ντροπής να δηλώσει πως δε μπήκε στον κόπο να διαβάσει το μνημόνιο προτού ταχθεί υπέρ και πως η Αστυνομία κάνει απλώς τη δουλειά της; Ή σε πείραξε μήπως η δημόσια παραδοχή του Απόστολου περί γνωστής, πλέον, γραμμής της κυβέρνησης όσον αφορά την βία; Ο σεβασμός δεν απαιτείται, κερδίζεται. Και σίγουρα όχι με ατάκες τύπου «ΤΑ ΛΙΓΟΥΡΕΥΕΣΤΕ;».
– Σαν δεν ντρέπεται με την αριστερή προπαγάνδα που κάνει…
– Αν για κάτι πρέπει να ντρέπεται, είναι πως άργησε να κάνει τέτοια ρεπορτάζ και άφηνε όλους εμάς τους απανταχού «μεν» να ψάχνουμε το δίκιο μας από εδώ κι από κει. Δε θα μπω στον κόπο να σου αναλύσω το πόσο πολύ έχουν διαστρεβλωθεί στις μέρες μας όροι όπως «αριστερός» και «δεξιός», ως εκ τούτου θα εστιάσω στην αναφερόμενη από εσέ, προπαγάνδα. Ήτο μήπως ψέμα πως τα άνευ λόγου περιστατικά βίας από μέρους της Αστυνομίας έχουν αυξηθεί δραματικά; Ήτο μήπως ψέμα πως τα κανάλια της συμπλοκής παρουσιάζουν τα τεκταινόμενα γεγονότα πάντοτε με τον δικό τους τρόπο, τη δική τους χουντική εσάνς; Ή ήτο ψέμα πως, από όλα τα κανάλια, οι ειρηνικοί διαδηλωτές θα ταυτιστούν εσκεμμένα με τους περίφημους μπαχαλάκηδες;
Δε θα σου κρυφτώ, η ειρωνεία είναι κάτι το οποίο αδυνατώ να αποβάλω από τα κείμενά μου. Δεν το επιθυμώ, ωστόσο. Βλέπεις, η ψυχική εξαγρίωση αφομοιώνεται με δύο τρόπους στο χαρτί: είτε με επιθετικότητα, είτε με ειρωνεία. Θα μου πεις, γιατί εξαγριωμένη; Και τι να σου πρωτοπώ… Το πόσο με θλίβει εν έτει 2020, σχεδόν, να ακούω ατάκες όπως «τι δουλειά είχε το 15χρονο στα Εξάρχεια 12 το βράδυ, καλά να πάθει»; Το πόσο με θλίβει πώς μια ειρηνική διαδήλωση θα στοχοποιηθεί τόσο από τα ΜΜΕ, ώστε να καταλήξει να ταυτιστεί με τα 5-10 καλόπαιδα που θα καταστρέψουν ξένες περιουσίες; Το πόσο με θλίβει που πλέον οι Αστυνομικές δυνάμεις εισχωρούν στα σπίτια μας, θεωρώντας περιττή την εισαγγελική εντολή; Το πόσο με θλίβει να γνωρίζω πως, σε λίγο καιρό, η ζωή δημοσιογράφων όπως ο Αποστόλης θα βρίσκεται σε κίνδυνο; Το πόσο με θλίβει η κανονικότητά σας;
Η απάντηση είναι μία. Υπέρμετρα.
Γεννήθηκε στην Έδεσσα το 2000. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Tμήματος Iστορίας & Aρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται χρόνια ερασιτεχνικά με την αρθρογραφία ενώ, για το OffLine Post, τα άρθρα της φιλοξενούνται στην κατηγορία των Kοινωνικών.
