Της Ανθής Ντόλα,
Οι πολιτικές ισορροπίες στην εγχώρια πολιτική σκηνή έχουν αλλάξει και ομολογουμένως οι αλλαγές θέλουν χρόνο για να μπορέσουν να αφομοιωθούν. Μία από αυτές ήταν η μετονομασία του ΠΑΣΟΚ, ενός από τα μεγαλύτερα ελληνικά κόμματα στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ οι αλλαγές ήταν πολλές και η μία διαδέχτηκε την άλλη με γοργούς ρυθμούς και μέχρι σήμερα είναι αμφίβολο αν το σοσιαλιστικό κόμμα κατάφερε να βγει αλώβητο από αυτές.
Αρχικά το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος, αυτό του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη εισήλθε δυναμικά στην πολιτική σκηνή της εποχής. Εμφανίστηκε για να προσελκύσει τους μετριοπαθείς, τους κεντρώους αλλά και τους ανένταχτους ψηφοφόρους, οι οποίοι αναζητώντας την πολιτική τους κατεύθυνση προσκόλλησαν στο καινούργιο μέχρι τότε κόμμα. Μαζί με αυτούς στο κόμμα εντάχθηκε και μέρος των Ελλήνων κομμουνιστών. Το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε χαρακτηριστικό παράδειγμα προσωπολατρίας και πίστης σε έναν ηγέτη με όραμα, ο οποίος ήταν ικανός να θέτει ένα στόχο και να τον επιτελεί προς όφελος του λαού. Πληθώρα χρημάτων και επιδοτήσεων, επιδομάτων και συντάξεων έκανε τον ελληνικό λαό να λατρέψει το καινούργιο κόμμα και να το κρατήσει για 10 συνεχόμενα χρόνια την εξουσία. Κανείς μέχρι τότε δεν σκέφτηκε από πού προήλθαν αυτά τα χρήματα τα οποία μπορούσαν να ικανοποιήσουν ακόμα και τις πιο τρελές επιθυμίες του Έλληνα πολίτη. Πώς ένα κράτος σαν την Ελλάδα, αποδυναμωμένο από τους συνεχείς πολέμους, από έναν αιματηρό εμφύλιο και μία σκληρή χούντα θα είχε επανέλθει τόσο σύντομα και θα διέθετε μία ισχυρή οικονομία;
Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2009 κανένας δεν γλύτωσε από την οργή των πολιτών. Τα δύο μεγάλα κόμματα (ΝΔ & ΠΑΣΟΚ) ήρθαν αντιμέτωπα με αλήθειες που δεν ειπώθηκαν ποτέ και με ένα πλήθος αγανακτισμένων ψηφοφόρων οι οποίοι είδαν τις αποδοχές τους, τις οικονομίες τους, τις περιουσίες τους και τους μισθούς τους να πλήττονται ανησυχητικά. Το ξέσπασμα αυτό έπληξε τα κόμματα του δικομματισμού αλλά όχι στην ίδια κλίμακα. Στην περίπτωση της Ν.Δ. τα αποτελέσματα των εκλογών του 2012 ίσως ταρακούνησαν την ηγεσία της και λειτούργησαν ευεργετικά, θα έλεγε κάποιος, καθώς σε σύντομο χρόνο φάνηκε να αφυπνίστηκε και να μπήκε ξανά στο παιχνίδι της εξουσίας. Δεν συνέβη το ίδιο με το ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι ξεκάθαρο. Με ποσοστό 13,18% στις εκλογές του 2012 ξεκινά η πτώση. Κινήσεις όπως η απόφαση του πρώην αρχηγού του κόμματος και πρώην πρωθυπουργού να βάλει τη χώρα στο Δ.Ν.Τ. αλλά και η επιλογή συγκυβέρνησης αυτού του σοσιαλιστικού κεντρώου κόμματος με δεξιές δυνάμεις υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά έπληξε ανεπανόρθωτα το ΠΑΣΟΚ και το οδήγησε στο 4,68% στις εκλογές του 2015. Οι ψηφοφόροι δεν ξέχασαν και δεν συγχώρεσαν την αστάθεια του κόμματός τους. Η εκλογική του βάση άρχισε να διασπάτε και το κόμμα άρχισε να αποδυναμώνεται επικίνδυνα με αποτέλεσμα να φτάσει λίγο πριν το χείλος της καταστροφής και να πλησιάσει προς την διάλυση. Μπορεί να την απέφυγε αλλά δεν κατάφερε να παραμείνει στην αρχική μορφή του και να διατηρήσει την παλιά του αίγλη. Το ΠΑΣΟΚ για να σωθεί άλλαξε μορφή και μαζί με άλλα σοσιαλιστικά και κεντροαριστερά κόμματα δημιούργησαν το Κίνημα Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ).
Το παλιό ΠΑΣΟΚ μετατράπηκε σε ένα νέο σοσιαλιστικό σύμπλεγμα κομμάτων με στόχο να μπορέσει να επανέλθει η δυναμική του σοσιαλισμού στην ελληνική πολιτική σκηνή. Το σύμπλεγμα αυτό είχε να αντιμετωπίσει πληθώρα προβλημάτων. Ένα από αυτά ήταν η νέα απειλή με το όνομα ΣΥΡΙΖΑ. Όσο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προσπαθούσε να ορθοποδήσει και να επανέλθει στο πολιτικό παιχνίδι, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε έδαφος στην πολιτική σκηνή και το σημαντικότερο προσέλκυσε τους απογοητευμένους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα να κατακερματίζει την εκλογική βάση του. Με την προσέλκυση των ψηφοφόρων δεν καθυστέρησε και η ενσωμάτωση αρκετών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι βουλευτές βρήκαν ένα κόμμα το οποίο να είναι ισχυρό, να έχει πιθανότητες να αναλάβει την εξουσία και να έχει την πλησιέστερη, με τους ίδιους, πολιτική ιδεολογία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ΚΙΝΑΛ να αποδυναμωθεί περισσότερο και πλέον να χάσει τον θρόνο της σημαντικότερης ελληνικής σοσιαλιστικής δύναμης.
Όλα αυτά δημιούργησαν μία αντιπαλότητα στα δύο κόμματα καθώς πλέον διεκδικούν τον ίδιο τίτλο. Στόχος να επικρατήσουν το ένα έναντι του άλλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκεί να καταφέρει να κρατήσει την ισχύ που έχει αποκτήσει και το ΚΙΝΑΛ να επαναφέρει την αίγλη του, και όλα τα παραπάνω καλυμμένα από το πέπλο της σοσιαλιστικής ιδεολογίας. Ο αγώνας φαίνεται μακρύς και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τον παρακολουθήσουμε. Ας κερδίσει ο καλύτερος σοσιαλιστής…
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Πτυχιούχος του τμήματος Βαλκανικών Σλαβικών και Ανατολικών σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με επιλογή γλώσσας την τουρκική, εργάστηκε στην Μονάδα Ερευνών Κοινής Γνώμης και Αγοράς του πανεπιστημίου της ενώ παράλληλα συμμετείχε σε πολιτικά συνέδρια και σεμινάρια. Πραγματοποίησε την πρακτική της άσκηση στην ΔΕΘ ενώ ταυτόχρονα ολοκλήρωσε την πτυχιακή της εργασία με θέμα «Ο Ζ. Ζάεφ και τα ελληνικά ΜΜΕ». Βασικά της ενδιαφέροντα τα ταξίδια, καθώς έχει ταξιδέψει σε όλες τις βαλκανικές χώρες και στην Τουρκία, το θέατρο και η μουσική, συμμετέχοντας σε θεατρικές παραστάσεις και ραδιοφωνικές εκπομπές.
