Της Ελευθερίας-Μαρίας Γκίκα,
Αν άνοιξες αυτό το άρθρο συνδυάζοντας τον τίτλο με το Δώρο των Χριστουγέννων, του Πάσχα και το επίδομα αδείας για τους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου στην ελληνική επικράτεια, τότε κάπου εδώ πρέπει να σου πω ότι μάλλον θα σε απογοητεύσω. Αν πάλι το άνοιξες γιατί δε ξέρεις τι δώρο να κάνεις στη γιορτή του αδελφού σου του Άι Γιαννιού ή της φίλης σου, την Πρωτοχρονιά, υποθέτω κι εσύ δε θα βοηθηθείς πολύ. Όχι άμεσα τουλάχιστον. Εύλογα, θα έχεις σουφρώσει τώρα τα φρύδια σου ερωτώμενος/η αν τελικά αυτό το άρθρο απευθύνεται σε κάποιο κοινό, ή αν απλά χρειάζεται άλλο τίτλο.
Οφείλοντας μάλλον, να «υπερασπιστώ» τα όσα γράφω, μην ανησυχείς, νομίζω πως λίγο-πολύ συμπεριλαμβανόμαστε όλοι στο «κοινό» που αποσκοπεί να απευθυνθεί αυτό το άρθρο.
Είναι γεγονός ότι η κατάθλιψη ή μελαγχολία των γιορτών παρατηρείται κυρίως στις πιο ανεπτυγμένες και υπερκαταναλωτικές κοινωνίες, όπου δηλαδή η διασκέδαση, η άντληση ευχαρίστησης έχει κατά βάση συνδεθεί με τη σπατάλη χρημάτων. Όσο περισσότερα διαθέτεις, τόσο μεγαλύτερη η εγγύηση καλύτερων Χριστουγέννων. Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή να μιλάμε για μια <<αγορασμένη>> χριστουγεννιάτικη χαρά, που θα δεις να προωθείται, ανοίγοντας για μερικά λεπτά την τηλεόρασή σου, το λογαριασμό σου στο Instagram, κάποιο περιοδικό ή το ραδιόφωνο. Αν πάλι δε θες να μπεις σε τέτοιου είδους διαδικασίες, σου έχω κι απλούστερη εναλλακτική λύση. Απλώς άνοιξε μια συζήτηση με κάποιον έφηβο ή ακόμη πιο αντιπροσωπευτικά δοκίμασε να δεις μερικά γράμματα παιδιών στον Άι Βασίλη.
Με θυμάμαι να γράφω χριστουγεννιάτικο γράμμα στο οποίο ζητάω ένα σκύλο, περίπου μέχρι την πρώτη Γυμνασίου, οπότε κι έμαθα ότι ο Άγιος Βασίλης, δεν ήταν αυτός που μου στερούσε το σκύλο, αλλά – Spoiler Alert- …η μαμά κι ο μπαμπάς. Θα πει βέβαια κανείς, ότι το σύγχρονο παιδί είναι λίγο εξυπνότερο κι αντιλαμβάνεται ότι δεν πρόκειται να βρει κανένα κουτάβι τυλιγμένο με χριστουγεννιάτικο περιτύλιγμα κάτω απ’το έλατο στο σαλόνι κι αν μη τι άλλο θα το δεχτώ, αλλά… νομίζω προτιμώ την αφελή εκδοχή του σκύλου, από εκείνη του δεκάχρονου που ζητά το τελευταίο μοντέλο κινητού τηλεφώνου αξίας που φλερτάρει κάποτε με μισθό εργαζόμενου.
Εννοείται, οι εποχές αλλάζουν. Και σίγουρα δεν είμαστε εδώ, για να βγάλουμε πορίσματα περί καλύτερων/αξιότερων γενεών. Να μιλήσουμε για τους «παλιούς» που ζούσαν τα πράγματα σωστά, όπως τους άρμοζε, αληθινά και παραδοσιακά. Θεωρώ πως η προηγούμενη γενιά έχει εντρυφήσει αρκετά σε αυτή την καραμέλα για να την χρησιμοποιήσουμε ξανά κι εμείς, αυτή τη φορά με θύμα την επόμενη γενιά. Η αλλαγή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, χωρίς το οποίο μένει στάσιμη, λιμνάζει ώσπου τελικά νεκρώνει. Τα δεδομένα θα αλλάζουν πάντα κι αυτό είναι εντάξει. Αν κάπου έχουμε λόγο, είναι στο χειρισμό και την αξιοποίησή τους.
Υπάρχουν κάποια δώρα που είναι διαχρονικά. Δεν πτοούνται από σύγχρονες μόδες και τα χρήματα δεν δύνανται να μετρήσουν την αληθινή τους αξία. Όσο για την καταναλωτική μας ροπή, αυτή θα παραφυλά έτσι κι αλλιώς στη γωνία του μυαλού μας. Κάποτε και στο κέντρο του. Είναι η ανθρώπινη φύση τέτοια, που κολακεύεται από υλικά δώρα, από μια ύλη που πάντα θα δείχνει προσωρινή και «λίγη» μπροστά στις μεγάλες αξίες της αλληλεγγύης, της βοήθειας, της προσφοράς, αλλά πάντα θα μας είναι ευπρόσδεκτη. Ας είναι. Ας είναι μέχρι εκεί που δεν πλήττει τη δημιουργικότητά μας. Κάποιος περισσότερο ρεαλιστής θα προσέθετε εδώ, ότι το πλήγμα υφίσταται και το πορτοφόλι μας, πέρα απ’τη δημιουργικότητά μας και φυσικά δεν θα είχαμε κανένα επιχείρημα που να τον αντικρούει.
Θέλω όμως να σταθώ περισσότερο στο κομμάτι της δημιουργικότητας. Θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στη σημασία που έχει εκείνο το κολλάζ που έφτιαξες, το τραγούδι που έγραψες, το ποίημα που συνέθεσες, το σάντουιτς που χάρισες σ’ εκείνο τον άστεγο κύριο που συνάντησες στο φανάρι, ενώ επέστρεφες σπίτι από τη δουλειά. Υπάρχουν αληθινά δώρα Χριστουγέννων και το καλύτερο; Άνευ εξαντλήσεως αποθεμάτων.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1998, όπου και διαμένει σήμερα, έχοντας στο μεταξύ ζήσει σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Είναι φοιτήτρια του Τμήματος Ρωσικής Φιλολογίας και Σλαβικών Σπουδών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αγαπά τις ξένες γλώσσες και τη συμμετοχή σε προγράμματα που προωθούν την εκμάθηση και διδασκαλία τους -summer schools κοκ. Στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με το τραγούδι, τη γυμναστική, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία.
