Του Γιώργου Ναθαναήλ,
Ο γνωστός σε όλους μας Τσάρλι Τσάπλιν γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1889 στο Λονδίνο και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Ωστόσο, ο άνθρωπος αυτός είναι γνωστός στο ευρύ κοινό για όλα όσα προσέφερε στη νέα τέχνη του κινηματογράφου. Ο νεαρός αυτός δεν είναι μόνο ηθοποιός των ταινιών αλλά σκηνοθέτης και συνθέτης της μουσικής των ταινιών του.
Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του ήταν δύσκολα αλλά άρχισε να ανέρχεται περί το 1912, όταν στο προσκήνιο έρχεται ο βουβός κινηματογράφος. Τότε γεννιέται ο ρόλος του Σαρλό με τον οποίο θα γίνει ευρύτερα γνωστός. Το 1915 ξεκινά να υπογράφει και μεγάλα συμβόλαια με εταιρείες για την παραγωγή ταινιών, οι οποίες μπορεί να μην έμειναν στην ιστορία αλλά έβαλαν τις βάσεις για να γίνει ένα καταξιωμένος ηθοποιός διεθνώς.
Τον Ιούνιο του 1917 κι ενώ ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη ο Τσάπλιν υπογράφει με την First National ένα συμβόλαιο ύψους 1.000.000 δολαρίων. Οι πρώτες ταινίες που γύρισε ήταν η «Σκυλίσια ζωή», «Ο Σαρλό στρατιώτης», η «Μέρα πληρωμής» και ο «Προσκυνητής». Αυτές οι ταινίες ήταν μικρού μήκους. Ο Τσάπλιν έπρεπε να κάνει το επόμενο βήμα στη καριέρα του.
Το «Χαμίνι» ήταν η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, η οποία αν και κόστισε 300.000 δολάρια και στην αρχή δεν είχε σημαντική επιτυχία, κατάφερε να γίνει μία από τις καλύτερες ταινίες της περιόδου και να βάλει τον Τσάπλιν σε τροχιά διεθνούς αναγνώρισης. Η ταινία ξεκίνησε τη πορεία της τον Αύγουστο του 1920. Το 1925 βγάζει μια νέα ταινία, το «Χρυσοθήρα», η οποία κόστισε το διπλάσιο από το «Χαμίνι» αλλά άγγιξε το πόσο των 5.000.000 δολαρίων στα έσοδα. Ο κοινός παρανομαστής των δύο ταινιών είναι ο συνδυασμός της σάτιρας με το δράμα. Γύρισε, επίσης, το «Τσίρκο» και το 1936 τους «Μοντέρνους Καιρούς». Αυτή ήταν η τελευταία ταινία του Σαρλό καθώς και μία από τις τελευταίες αμιγώς βουβές ταινίες.
Ο Τσάπλιν διαφωνούσε ως προς την εισαγωγή μουσικής στις ταινίες διότι χανόταν το νόημα της σιωπής των ηθοποιών. Παρόλα αυτά ο ίδιος συνέθεσε τη μουσική. Το 1940 θα προβληθεί η ταινία του με τίτλο «Ο Μεγάλος Δικτάτωρ», η οποία περιφρονεί το ναζισμό και το φασισμό. Γύρισε μια ακόμη ταινία σχετικά με το διωγμό των Εβραίων από το καθεστώς. Στο τέλος ο ηθοποιός απεκδύεται του ρόλου του και απευθύνεται στο κοινό και μιλά για την ειρήνη και την αδελφοσύνη των λαών.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ο Τσάπλιν αρχίζει σιγά σιγά να μπαίνει στο στόχαστρο για πολλούς λόγους. Αρχικά στοχοποιείται γιατί μέσα από τις ταινίες του καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της αμερικανικής κοινωνίας. Επίσης, λόγω των αριστερών του φρονημάτων άρθηκε η βίζα του από τις ΗΠΑ και έτσι δε γύρισε ποτέ στη χώρα του. Μετακόμισε στην Ελβετία.
Στις ΗΠΑ γύρισε μόνο μια φορά, το 1972, για να λάβει ένα τιμητικό Όσκαρ. Μετά από δύο χρόνια, στις 25 Δεκεμβρίου 1974, έφυγε από τη ζωή κάνοντας την έβδομη τέχνη φτωχότερη.
