Της Σοφίας – Ζωής Παράσχου,
Ο Σέρλοκ Χόλμς για τα Χριστούγεννα του 2019, οδεύοντας βήμα-βήμα στην «αποκοπή»από το έτος και μετάβαση σε μια καινούργια «Νάρνια», το 2020:
Γνωστή λάτρης των Σερλοκικών ταινιών, αντιμετωπίζοντας πολύ συχνά αναπάντεχα ερωτηματικά, μυστήρια και κόμπους που φαντάζουν άλυτοι, αποφάσισα σήμερα να ακολουθήσω τους γνωστούς σερλοκικούς συλλογισμούς και να γίνω Χόλμς στη θέση του Χόλμς, πράγμα πολύ πιο δύσκολο απ’ ό,τι αποδείχτηκε.
Πήρα ένα προς ένα πράγματα και καταστάσεις που χαρακτήρισαν το έτος, από τα Χριστούγεννα του 2018 έως και σήμερα, και κάνοντας μια σοφή επιλογή με βάση το ποια από αυτά θα κούμπωναν καλύτερα στην πλειοψηφία από εσάς, προσπάθησα να βγάλω τα συμπεράσματά μου για τις μετέπειτα χρονιές και να απαντήσω σε ένα βασικό ερώτημα, το οποίο είμαι σίγουρη πως διερωτάται ένα μεγάλο μέρος των αναγνωστών: «πρέπει να αλλάξουν οι άλλοι ή τελικά εγώ;».
Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα να απαντήσω και ο λόγος είναι πως η χρονιά αυτή στο μυαλό μου έχει χαραχτεί με την εικόνα ενός μπερδεμένου κουβαριού που με δυσκολία λύνεται, αλλά άμα λυθεί σου δείχνει πολλά, σου λύνει μυστήρια και σε φέρνει αντιμέτωπο με πολλές αλήθειες. Η κοινωνία και τα γεγονότα τρέχουν, εξελίξεις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές «έγραψαν» την ιστορία τους και τα χνάρια τα οποία άφησαν αποτελούν πλέον το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να πορευτούμε σοφά και μετρημένα, για να μη βγούμε… εκτός τροχιάς.
Το κουβάρι, όμως, το λύνω μετά πολλοίς κόποις, με πολλή σκέψη, καθολική και όχι ατομική και το «διαβάζω» ακόμα και αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Έκανα μια πλήρη ανασκόπηση της χρονιάς, τα έβαλα κάτω και έβγαλα συμπεράσματα με συλλογισμούς όπως ο Χολμς.
Και έμαθα τα εξής ολίγα:
Έμαθα ότι η τοξικότητα και η κακία είναι της μόδας τη σήμερον ημέρα και είναι στο χέρι σου να προσαρμόσεις τη στάση σου και να μην επιτρέψεις σε τίποτα να εισχωρήσει στη νοητή bulletproof σφαίρα που σε περιβάλλει.
Έμαθα ότι τίποτα δεν είναι ιδανικό, όποιος σκέφτεται εξιδανικευμένα και ωραιοποιεί καταστάσεις είναι εκτός τόπου και χρόνου, ενώ αυτός που αντικρίζει την πραγματικότητα ως έχει πάει μπροστά.
Έμαθα ότι η ζωή είναι τρενάκι, ανεβαίνουν πολλοί και κατεβαίνουν άλλοι τόσοι, αλλά ξέρεις, είναι εντάξει να αφήνεσαι και να αφήνεις καταστάσεις και ανθρώπους, γιατί ό,τι γίνεται, γίνεται για κάποιο λόγο. Ζήσε χαλαρά και χωρίς άγχος και άσε τη ζωή να τα φέρει όπως πρέπει.
Έμαθα την ύπαρξη προσωπείων και την κυριαρχία της ψευτιάς, αλλά έμαθα και να τα ξεσκεπάζω χωρίς να τα παίρνω και τόσο στα σοβαρά, ξέρεις, φίλε αναγνώστη, η μικρότητα είναι και αυτή διαδεδομένη σήμερα.
Έμαθα να μην είμαι παρορμητική και εγωίστρια και να έχω υπομονή και κατανόηση, γιατί ο καθένας μέσα του κουβαλάει το δικό του φορτίο.
Έμαθα να μην εθελοτυφλώ και να σέβομαι πάνω απ’ όλα τον εαυτό μου.
Μα πάνω απ’ όλα, αντιλήφθηκα ότι ο οδηγός επιβίωσης για τα επόμενα χρόνια είναι η ηθική, σε συνδυασμό με σκληρό στομάχι και ακέραιο χαρακτήρα. Γιατί θα βρεθούν πολλοί στο δρόμο με ρευστές προσωπικότητες που θα προσπαθήσουν να σε αλλάξουν, να σε κάνουν ένα με αυτούς… Καιρός να χαλαρώσουν λίγο και να κάνουν τα… δικά τους «κουμάντα», εκείνοι θα βγουν χαμένοι στο τέλος, σας το υπογράφω.
Αν, λοιπόν, έχω να ευχηθώ κάτι, προσωπικά στους συνεργάτες μου στο Offline Post, αλλά και σε όλους εσάς που διαβάζετε τούτες εδώ τις γραμμές, είναι το εξής:
Υγεία, γερό στομάχι, λίγη αναισθησία σε ό,τι κακόβουλο και πολλή τρυφερότητα σε ό,τι ζεστό και καλοσυνάτο…
Χρόνια Πολλά και καλή σας Πρωτοχρονιά!
Γεννηθείσα το 1999. Είναι φοιτήτρια Νομικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από πολύ μικρή ηλικία, ξεκίνησε να ασχολείται με διάφορες δραστηριότητες, εκ των οποίων ξεχώρισε τα debate και την αρθρογραφία. Συμμετέχει ενεργά σε μοντέλα προσομοιώσεων, ενώ ήταν αρχισυντάκτρια και αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα του σχολείου της. Ιδιαίτερα πεδία ενδιαφέροντός της αποτελούν η Μέση Ανατολή και τα κοινωνικά ζητήματα.
