Του Αλέξανδρου Γκανά,
Μία σημαντική παράμετρος που συντέλεσε στην έντονη αστάθεια της ελληνικής πολιτικής σκηνής, κατά τα τελευταία χρόνια είναι, αναμφισβήτητα, η έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής παιδείας και κριτικής ικανότητας απ’ ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών. Η χρονίζουσα, αυτή, τάση των τελευταίων έχει και θα έχει έως ότου εγκαταλειφθεί ολότελα αυτή η πρακτική, ως άμεσο απότοκο την δημιουργία πολιτικών φερέφωνων μέσα στο κοινωνικό σύνολο όπου αναπόφευκτα γίνονται έρμαια του λαϊκισμού και της πολιτικής προπαγάνδας, στην οποία και καταφεύγει κάθε κερδοσκόπος “πολιτικάντης”.
Κατ’ εμέ, ως βαθύτερη αιτία του προαναφερθέντος προβλήματος πρέπει να λογίζεται η υιοθέτηση, μιας στάσης αδιαφορίας και απαξίωσης για τα πολιτικά πράγματα από’ τους σύγχρονους νέους, η οποία σε αρκετές περιπτώσεις δεν αποτελεί τίποτα άλλο από’ έναν τρόπο έκφρασης της απογοήτευσής και της δυσαρέσκειάς τους για την υφιστάμενη πολιτικοοικονομική κατάσταση. Κάτι τέτοιο, σαφέστατα, αναδεικνύει την ιδιαίτερη σημασία της αντιμετώπισης του θεσμού των πανεπιστημιακών παρατάξεων ως έναν καίριο φορέα πολιτικοποίησης των νέων και όχι ως ένα απλό “μεταπολιτευτικό κατάλοιπο”.
Αρχικά, η ύψιστη σημασία του θεσμού των φοιτητικών παρατάξεων που υπάρχουν στα πανεπιστήμια, έγκειται στο γεγονός ότι μέσω αυτών κάθε φοιτητής και κατ’ επέκταση κάθε μελλοντικός πολίτης δύναται να ανακαλύψει την πολιτική του ταυτότητα. Μέσω της γνωριμίας του και της συμμετοχής του σε μια παράταξη κάθε φοιτητής έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να έρθει σε άμεση επαφή με μία πολιτική ιδεολογία, να συνδιαλλαχτεί και να ανταλλάξει απόψεις και κατ’ επέκταση να κατασταλάξει και ο ίδιος στο τι θα υποστηρίξει εν τέλει αλλά πολύ περισσότερο να συνειδητοποιήσει γιατί θα το υποστηρίξει. Όταν είμαστε σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία, οι απόψεις που διαμορφώνουμε επηρεάζονται ή και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από’ τα διάφορα ερεθίσματα που λαμβάνουμε, τα οποία προέρχονται κατά κύριο λόγο από’ το οικογενειακό και το κοινωνικό περιβάλλον. Έτσι, αν λόγου χάρη ένας πατέρας είναι ένθερμος υποστηρικτής της Α ποδοσφαιρικής ομάδας, ο γιος του, είναι ιδιαίτερα πιθανό να καλλιεργήσει από μικρή ακόμα ηλικία μια ανάλογη συμπάθεια για την ίδια ποδοσφαιρική ομάδα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις και με την υιοθέτηση μιας πολιτικής ιδεολογίας. Λαμβάνοντας κάτι τέτοιο υπ’ όψει, γίνεται εύκολα αντιληπτή η δεσπόζουσα σημασία των πανεπιστημιακών παρατάξεων, οι οποίες, εφόσον λειτουργούν κατά τα προβλεπόμενα, εφοδιάζουν τον κάθε φοιτητή με τις απαραίτητες γνώσεις και πληροφορίες ώστε ενσυνείδητα ο ίδιος να έχει την δυνατότητα να επιλέξει το τι θα υποστηρίξει με κριτήρια ορθά και λελογισμένα, συμβάλλοντας ουσιαστικά κατ’ αυτόν τον τρόπο στην ανεξαρτητοποίηση και τον απογαλακτισμό του.
Πλην αυτού, η συμμετοχή σε μια φοιτητική παράταξη βοηθά τον εκάστοτε φοιτητή να παρακολουθήσει “εκ των έσω”, την λειτουργία, την οργάνωση και την συγκρότηση ενός πολιτικού μηχανισμού, γεγονός που αναμφισβήτητα αποτελεί χρήσιμο εφόδιο για την μετέπειτα ζωή του. Τοιουτοτρόπως ο ίδιος θα έχει αργότερα την δυνατότητα να κατανοήσει καλύτερα και εις βάθος την αντίστοιχη λειτουργία και τις δράσεις των πολιτικών κομμάτων στο μέλλον, έχοντας παράλληλα την ευχέρεια να προχωρήσει και σε κριτικό σχολιασμό των τεκταινόμενων της πολιτικής επικαιρότητας. Θα ήθελα βέβαια να υπογραμμίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν εξισώνω την λειτουργία και την οργάνωση μιας μεγάλης πολιτικής δύναμης μ’ αυτήν μιας πανεπιστημιακής παράταξης, ούτε βέβαια την σοβαρότητα των θεμάτων που αναλαμβάνει η κάθε μια να διαχειριστεί. Ωστόσο κατά τον ίδιο τρόπο που ισχύει η ρήση ότι “το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας”, θεωρώ ότι και οι φοιτητικές παρατάξεις είναι οπωσδήποτε μια μικρογραφία των μεγάλων πολιτικών κομμάτων που διαχειρίζονται εθνικά ζητήματα σπουδαίας σημασίας.
Επιπρόσθετα, οι φοιτητικές παρατάξεις στα πανεπιστήμιά, αποτελούν τον πλέον άμεσο και δραστικό τρόπο προώθησης και διεκπεραίωσης των αιτημάτων των φοιτητικών συλλόγων. Είναι ευρέως γνωστό ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν μια πληθώρα προβλημάτων όπως η έλλειψη κρατικών κονδυλίων για βελτίωση των υποδομών, η απουσία εκπαιδευτικού υλικού και εξοπλισμού ή και η ανάγκη εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών καθώς και πολλά άλλα. Μέσω δηλαδή των πανεπιστημιακών παρατάξεων, οι οποίες, όταν λειτουργούν εύρυθμα, απαρτίζονται κατά κύριο λόγο από ενεργά και συνειδητοποιημένα μέλη του φοιτητικού συλλόγου, δύνανται να προωθηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην δημόσια διοίκηση, πρακτικά προβλήματα που δυσχεραίνουν σημαντικά την σταδιοδρομία των φοιτητών και ως εκ τούτου χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω ότι κατανοώ πλήρως ότι πολλές από τις φοιτητικές παρατάξεις, ανεξάρτητα από την ιδεολογία που πρεσβεύουν, δεν λειτουργούν σε καμία περίπτωση εύρυθμα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα πιθανό, η ενασχόληση μ’ αυτές να επιφέρει τα αντίθετα απ΄ τα επιθυμητά αποτελέσματα στους φοιτητές, οδηγώντας τους στην αποχαύνωση και τον φανατισμό έναντι της πολιτικοποίησης, της όξυνσης του πνεύματος και της διεύρυνσης των πνευματικών και πολιτικών οριζόντων. Οι εν λόγω παρατάξεις και πολύ περισσότερο τα άτομα που της αποτελούν αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων, αναζητώντας την εξουσία και την καταξίωση στους χώρους της σχολής, όντας απορροφημένα σ’ ένα συχνά άπιαστο όνειρο μιας σπουδαίας, μελλοντικής σταδιοδρομίας στον χώρο της πολιτικής. Κάτι τέτοιο, καθιστά ιδιαίτερα κρίσιμο, το να δύνανται οι νέοι να “απαλλαχθούν από τέτοιου είδους παρωπίδες” και όντας ανοιχτόμυαλοι και απελευθερωμένοι απ’ τον φανατισμό να είναι σε θέση να κρίνουν την εκάστοτε περίπτωση και αντίστοιχα το εκάστοτε άτομο που έχουν απέναντί τους.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προαναφερθέντα θεωρώ ότι η σημασία του θεσμού των φοιτητικών παρατάξεων εξακολουθεί να είναι αξιοσημείωτη, εφόσον αυτές μπορούν να έχουν ιδιαίτερα θετική επίδραση τόσο σε κάθε μεμονωμένο φοιτητή, όσο και στην σχολή γενικότερα. Για να γίνει κάτι τέτοιο πραγματικότητα αρκεί η εκάστοτε παράταξη να αποσκοπεί στην πολιτικοποίηση των μελών της και την εκπλήρωση καίριων αιτημάτων που αφορούν το σύνολο της φοιτητικής κοινότητας και όχι στην άσκοπη πρόκληση μιας συνεχούς χλαλοής στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και στην εξυπηρέτηση κομματικών ή και προσωπικών βλέψεων και φιλοδοξιών.
Είναι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Νομικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ο κλάδος της νομικής, ανέκαθεν φάνταζε ιδιαίτερα συναρπαστικός σε εκείνον, εφόσον από πολύ νεαρή ηλικία γνώριζε ότι αυτήν την κατεύθυνση θα ήθελε να ακολουθήσει μελλοντικά. Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται ερασιτεχνικά με την συγγραφή και πιο συγκεκριμένα με την συγγραφή πολιτικών δοκιμίων, ποιημάτων και σύντομων διηγημάτων της λογοτεχνίας του φανταστικού. Τρέφει επιπλέον, μια ιδιαίτερη αγάπη για τον αθλητισμό, την τζαζ μουσική και το σκάκι, ευελπιστώντας ότι, κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα του δοθεί και η ευκαιρία να συμμετάσχει σε σκακιστικούς αγώνες.
