Του Στάθη Αποστόλου,
Έφτασε επίσημα ο καιρός για την ημέρα εκείνη που αποτελεί παραδοσιακά κύριο πεδίο μαχών μεταξύ της εκάστοτε κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Η ημέρα αυτή δεν είναι άλλη από την κατάθεση και ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού για το νέο οικονομικό έτος.
Μέσα σε ένα προϋπολογισμό δεν περιγράφονται σε λίγες στείρες κι άχρωμες γραμμές χαρτιού μόνο αριθμοί και διαγράμματα. Περιγράφεται με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο η πολιτική που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση και από εκεί φαίνεται κατά πόσο είναι διατεθειμένη να συγκρουστεί πρώτα με τον ιδεολογικό -και άλλες φορές εμμονικό- εαυτό της ή γενικότερα με τις παθογένειες που κρατούν την Ελλάδα δέσμια χρόνια πίσω.
Η ανάλυση του προϋπολογισμού γίνεται από οικονομολόγους, από ανθρώπους της αγοράς, υπό το πρίσμα της πολιτικής και δυστυχώς πολλές φορές υπό το πρίσμα της μικρο-πολιτικής.
Μέσα στην πενθήμερη κοινοβουλευτική συζήτηση των αρμόδιων επιτροπών της Βουλής, είθισται να συζητείται ο προϋπολογισμός ώστε πριν την τελική ψήφιση να γίνουν βελτιωτικές ρυθμίσεις προς το συμφέρον του λαού, πάντα με γνώμονα την ποιοτικότερη δυνατή λύση. Όπως έχει δείξει η ιστορία, τα κόμματα μέχρι τώρα, με μεγάλη απογοήτευση, στάθηκαν κατώτερα των περιστάσεων και ανίκανα να λάβουν αποφάσεις με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Έστω και στα απαραίτητα, φάνηκε η σύμπνοια να είναι ως ένα βαθμό αδύνατη, αφού όλα τα κόμματα είναι εκεί για να υπηρετούν τον ίδιο λαό, παρόλα αυτά όμως κάποια -ηθελημένα ή μη- το ξεχνούν.
Κατά τις προηγούμενες ημέρες, η Κυβέρνηση δήλωσε πως τηρεί και θα συνεχίσει να τηρεί τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, κάτι το οποίο -από τα πρώτα δείγματα γραφής- πράγματι φαίνεται να ισχύει. Χωρίς να δίνουμε όμως «λευκές επιταγές», ένα πρώτο ατόπημα φαίνεται να είναι οι ατυχείς δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες οικογένειες με μηνιαίο εισόδημα 500€ λογίζονται ως «μεσαία τάξη».
Η απόσταση από το “σοβαρό” στο “γελοίο” είναι μικρή, η απόσταση όμως από το “γελοίο” στο “σοβαρό” είναι τεράστια. Ο Σαίξπηρ, περιγράφει μια θλιβερή -σχεδόν χαοτική- αλήθεια και μας λέει πως είναι πράγματι μεγάλη η απόσταση που πρέπει να διανύσουν κάποια κόμματα ώστε να επανέλθουν στο δρόμο της υπευθυνότητας και της δημοκρατικής σύγκλισης, με σκοπό να βγουν από την εσωστρέφεια που τους προκάλεσε το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα.
Χωρίς να θέλω να αναλύσω εις βάθος αριθμούς και προβλέψεις τολμώ να πω πως πράγματι είναι ένας προϋπολογισμός που αποπνέει σοβαρότητα και δείχνει να έχει σοβαρές ελπίδες να προσφέρει ένα αναπτυξιακό περιβάλλον με στοιχεία σταθερότητας. Το αν θα έχει ή όχι θετικό πρόσημο θα κριθεί από τους δείκτες και από τους άμεσους αποδέκτες. Η ιστορία απέδειξε πως η εθνική μας κυριαρχία δεν απειλήθηκε σε πολεμικό αλλά σε οικονομικό επίπεδο. Αξίζει να τονίσουμε πως η ιδέας μιας ισχυρής Ελλάδας δεν επικεντρώνεται σε συγκεκριμένους τομείς, αλλά αποτελεί ένα πολυεπίπεδο και αλληλένδετο σύστημα, που κινητήριος μοχλός της αποτελούν οι αρχές της πολυφωνίας και του πλουραλισμού.
