Της Άννας Κανελλοπούλου,
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ο Δεκέμβρης σηματοδότησε την έναρξη της πιο όμορφης και γιορτινής εποχής του χρόνου, που δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τα Χριστούγεννα. Τα λαμπάκια, τα στολισμένα δέντρα, τα δώρα, οι μουσικές, τα κάλαντα και τα πρόσωπα των μικρών παιδιών, που αναμένουν καρτερικά τον Άη – Βασίλη, συνθέτουν ένα σκηνικό τόσο μαγικό που συνεπαίρνει μικρούς και μεγάλους. Κι όμως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι τα Χριστούγεννα καταγράφονται τα μεγαλύτερα ποσοστά μελαγχολίας ακόμα και αυτοκτονιών. Δυστυχώς, φαίνεται πως τα εορταστικά λαμπιόνια δεν αρκούν κάποιες φορές για να απομακρύνουν το σκοτάδι από τη ζωή ορισμένων ανθρώπων.
Τα πρότυπα, οι διαφημίσεις, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σπεύδουν να μας υπενθυμίσουν πως τα Χριστούγεννα «πρέπει» να είμαστε χαρούμενοι, «πρέπει» να κάνουμε δώρα, «πρέπει» να νιώσουμε την οικογενειακή θαλπωρή, «πρέπει» να έχουμε δίπλα μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Τι γίνεται, όμως, αν είσαι μόνος, αν είσαι άστεγος, αν είσαι φτωχός, αν δεν έχεις οικογένεια ή αν έχεις οικογένεια αλλά δεν μπορείς να προσφέρεις στα παιδιά σου ούτε δώρα ούτε καν την Χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα; Έχουμε, άλλωστε, συνδέσει τα Χριστούγεννα με τον υπερκαταναλωτισμό και την υποκρισία. Όταν βλέπει κανείς άστεγους να ζητιανεύουν έξω από εμπορικά καταστήματα για ένα κομμάτι ψωμί και μπροστά τους να προσπερνάτε βιαστικά οι καταναλωτές κρατώντας φυσικά τα ψώνια τους συνειδητοποιεί πόσο έχουμε αποτύχει ως ανθρώπινο γένος. Ας αναλογιστούμε αυτή τη φορά, ποιο είναι το πραγματικό νόημα των γιορτών; Τα ακριβά δώρα; Τα πλούσια τραπέζια; Τα τυπικά χαμόγελα;
Αν μπορούσαμε να συνοψίσουμε όλη τη διδασκαλία του Χριστιανισμού σε μια φράση, αυτή θα ήταν «Αγαπάτε Αλλήλους». Δεν είναι απλώς μια εντολή, δεν είναι θρησκευτική επιταγή, είναι το κλειδί για έναν καλύτερο κόσμο, ένα καλύτερο αύριο, το κλειδί για να λεγόμαστε «άνθρωποι» και η λέξη αυτή να έχει νόημα. Αυτή η φράση, λοιπόν, θα πρέπει να μας συνοδεύει τα Χριστούγεννα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να βοηθάς εκείνους που πραγματικά σε χρειάζονται. Μια καλή πράξη, ένα ειλικρινές χαμόγελο, η ευγένεια δεν κοστίζουν ακριβά και όμως η αξία τους είναι μεγάλη. Σε γηροκομεία, ιδρύματα και νοσοκομεία υπάρχουν άνθρωποι που το μόνο που χρειάζονται είναι μια συντροφιά, στους δρόμους υπάρχουν άστεγοι που το μόνο που έχουν ανάγκη είναι λίγο φαγητό ή μια κουβέρτα. Δώρα μικρά, όμως σημαντικά. Αυτές τις γιορτινές ημέρες ας «νηστέψουμε» από την κακία, το μίσος, το φθόνο, τα ψέματα. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε πως ο άνθρωπος έχει περισσότερη ανάγκη την ψυχική ικανοποίηση από την υλική για να είναι πραγματικά ευτυχισμένος, θα αισθανθούμε το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων.
Αγαπητέ Άη-Βασίλη, φέτος δώρισε μας λίγη «ανθρωπιά». Ο ανθρωπισμός, αν και αποτελεί συμπεριφορά σύμφυτη του ανθρώπου, φαίνεται ότι στις μέρες μας αντικαθίσταται από τον ατομικισμό και έννοιες όπως ο εθελοντισμός, η αλληλοβοήθεια και η φιλανθρωπία κινδυνεύουν να εντοπίζονται μόνο στα λεξικά…
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999 με καταγωγή από την Τρίπολη. Το 2017 αποφοίτησε από το Αρσάκειο Τοσίτσειο Εκάλης και έκτοτε είναι φοιτήτρια στην Νομική Σχολή Αθηνών. Στο πλαίσιο αυτό έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις των Ηνωμένων Εθνών (M.U.N) και συχνά παρακολουθεί νομικά συνέδρια. Παράλληλα δραστηριοποιείται ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νέων Νομικών (ELSA). Λατρεύει τα ταξίδια, την διασκέδαση και το θέατρο.
