Του Θεοχάρη Χατζημανώλη,
Σαν σήμερα πεθαίνει ο Ζαν Μπατίστ Λαμάρκ, Γάλλος φυσιοδίφης, ακαδημαϊκός και υποστηρικτής της ιδέας ότι η εξέλιξη συμβαίνει και διεξάγεται σύμφωνα με φυσικούς νόμους.
Ο Λαμάρκ πολέμησε στον Επταετή Πόλεμο με την Πρωσία και τιμήθηκε για την ανδρεία του στο πεδίο της μάχης. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στο Μονακό, ενδιαφέρθηκε για την φυσική ιστορία και αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική. Αποσύρθηκε από τον στρατό αφού τραυματίστηκε το 1766 και συνέχισε τις ιατρικές σπουδές του.
Ο Λαμάρκ ανέπτυξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην βοτανική, και αργότερα, μετά την δημοσίευση του τρίτομου έργου του, «Flora française», έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών το 1779. Άρχισε να ασχολείται με τον Jardin des Plantes (Κήπος των Φυτών) και διορίστηκε στην Έδρα της Βοτανικής το 1788. Όταν ιδρύθηκε το Muséum nationald’ Histoire naturelle (Εθνικό μουσείο φυσικής ιστορίας) το 1793, ο Λαμάρκ διορίστηκε καθηγητής ζωολογίας. Το 1801, δημοσίευσε το Système des animaux san svertèbres, ένα μείζον έργο στην ταξινόμηση των ασπόνδυλων, όρο τον οποίο εφηύρε ο ίδιος. Σε μία δημοσίευση του 1802, έγινε ένας από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τον όρο βιολογία με την σύγχρονη σημασία του. Ο Λαμάρκ συνέχισε το έργο του στην βιολογία των ασπόνδυλων ως αυθεντία.
Το έργο του Λαμάρκ είχε τον σεβασμό πολλών λογίων και τον κατέστησε σημαντικό στην γαλλική επιστήμη. Στις 8 Αυγούστου του 1778 παντρεύτηκε την Marie Anne Rosalie Delaporte. Ο Georges-Louis Leclerc, Comte de Buffon, ένας από τους κορυφαίους Γάλλους επιστήμονες της εποχής, καθοδήγησε τον Λαμάρκ και τον βοήθησε να γίνει μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών το 1779 καθώς και να διοριστεί βασιλικός βοτανολόγος το 1781, θέση, χάρη στην οποία ταξίδεψε σε ξένους κήπους και μουσεία.
Στη σύγχρονη εποχή, ο Λαμάρκ μνημονεύεται κυρίως για την θεωρία της κληρονομικότητας των επίκτητων χαρακτηριστικών, αποκαλούμενη και μαλακή κληρονομικότητα ή Λαμαρκισμός. Ωστόσο, η ιδέα του για την μαλακή κληρονομικότητα ήταν ίσως απήχηση της λαϊκής σοφίας της εποχής, αποδεκτή από πολλούς φυσιοδίφες. Η συνεισφορά του Λαμάρκ στην εξελικτική θεωρία συνίσταται από την πρώτη πραγματικά συνεκτική θεωρία εξέλιξης, στην οποία μια αλχημιστική περιπλεκτική δύναμη οδηγεί τους οργανισμούς στην κλίμακα της πολυπλοκότητας και μία άλλη περιβαλλοντική δύναμη τους προσαρμόζει στα τοπικά περιβάλλοντά τους μέσω της χρήσης ή παύσης της χρήσης χαρακτηριστικών, διαφοροποιώντας τους από άλλους οργανισμούς.
Γεννήθηκε στο Λιτόχωρο Πιερίας το 1999. Είναι φοιτητής του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τον Οκτώβριο του 2017. Στα ενδιαφέροντα και τις δράσεις που αναπτύσσει συμπεριλαμβάνονται θεματικές ενότητες πολιτικής, ιστορίας, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, οικονομίας και κριτικής της τέχνης. Συμμετέχει σε πολιτικές προσομοιώσεις, επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες και ασχολείται από την παιδική του ηλικία με το θέατρο. Γνωρίζει αγγλικά και ιταλικά. Στο OffLine Post γράφει ιστορικά θέματα.
