Της Ελευθερίας Κωνστάντιου,
Το 2019 σε λίγες μέρες θα αποτελέσει παρελθόν, ωστόσο ο ελληνικός λαός βρήκε τον τρόπο, σε μέρες αγάπης, να διχαστεί και πάλι. Ποιόν έπρεπε να ψηφίσουν οι αθλητικοί δημοσιογράφοι για κορυφαίο Έλληνα αθλητή το 2019; Τον Έλληνα ΜVP του ΝΒΑ Γιάννη Αντεκούνμπο ή τον κορυφαίο Έλληνα τενίστα όλων των εποχών Στέφανο Τσιτσιπά; Για την ιστορία, ως κορυφαίος αθλητής του 2019 στην Ελλάδα, ψηφίστηκε ο δεύτερος.
Οι απόψεις των «μυστών», κατέκλυσαν αθλητικές ιστοσελίδες και social media. «Είναι σπουδαιότερο να βγαίνεις MVP στο ΝΒΑ, από το να είσαι έκτος στην παγκόσμια κατάταξη του τένις», είπαν. Οι ίδιοι που πριν τέσσερις μήνες είπαν ότι ο Γιάννης δε βοήθησε όπως έπρεπε την Εθνική ομάδα του μπάσκετ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. Οι ίδιοι που το καλοκαίρι του 2017, όταν ο Γιάννης ανακοίνωσε ότι δε θα κατέβει στο Eurobasket, τον «σταύρωσαν» κι έβλεπαν συνωμοσίες πίσω από την απόφαση. Οι ίδιοι πάλι, ένα μήνα πριν, στον τελικό του ATP πανηγύριζαν και ένιωθαν ηθικά υπερήφανοι για το «χρυσό παιδί» του Ελληνικού τένις, Στέφανο Τσιτσιπά. Λίγους μήνες βέβαια νωρίτερα, ο Τσιτσιπάς είχε ακούσει τα πάντα από τους «γνώστες», καθώς αποκλείστηκε νωρίς τόσο από το Γουίμπλεντον όσο και από το Αμερικάνικο Όπεν.
Πόσο αδικήθηκε ο Γιάννης στην ψηφοφορία του ΠΣΑΤ; Είχε ανάγκη να πάρει ένα ευτελούς σημασίας βραβείο από τη στιγμή που είναι ο καλύτερος μπασκετμπολίστας στον πλανήτη για το 2019, ήδη; Όχι φυσικά. Αδικήθηκε το μεγάλο μας αστέρι; Το πιθανότερο. Όμως για κάθε λόγο, υπάρχει και αντίλογος. Όπως ο τεράστιος Νίκος Γκάλης, έφερε στα σπίτια των Ελλήνων το μπάσκετ για να καταφέρουμε μέσα σε τρεις δεκαετίες να έχουμε απολαύσει τεράστιες επιτυχίες τόσο σε εθνικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, έτσι και ο Στέφανος Τσιτσιπάς βάζει το λιθαράκι του, ώστε οι Έλληνες να μάθουν και να αγαπήσουν ένα άθλημα που μέχρι πρότινος το αντιμετώπιζαν ως κάτι παράταιρο στην ελληνική κουλτούρα. Αν οι δημοσιογράφοι του ΠΣΑΤ ψήφισαν με αυτό το σκεπτικό, τότε μπράβο τους! Ωστόσο, πόσες φορές ένας Έλληνας μπασκετμπολίστας θα καταφέρει να ψηφιστεί ως ο καλύτερος του κόσμου; Μπορεί πολλές, μπορεί και ποτέ ξανά.
Το επιχείρημα των αντιθέτων με το αποτέλεσμα, ίσως είναι λογικό. Το μπάσκετ είναι δημοφιλές άθλημα στην Ελλάδα, άρα κορυφαίος Έλληνας αθλητής για το 2019 έπρεπε να βγει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο Γιάννης, της ελπίδας και της σκληρής δουλειάς, που κατάφερε μέσα από απίστευτες δυσκολίες να φτάσει στην κορυφή. Από την άλλη ο Στέφανος, μέσα σε δύο χρόνια κατάφερε να ανέβει πολλές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη του τένις, να μας κάνει να μάθουμε τι είναι forehand, πόσα games έχει το set, ποια είναι τα major tournaments και ποια τα ΑΤP masters. Φέτος, μάθαμε ορολογίες που ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα ξέραμε. Βέβαια σε αυτό συνέβαλλε και η συμπαίκτρια του Στέφανου, στα μεικτά, Μαρία Σάκκαρη, η οποία σήμερα έχει φτάσει στο νούμερο 23 της παγκόσμιας κατάταξης και ίσως κάποια στιγμή ξεπεράσει τη μεγάλη Ελληνίδα τενίστρια Λένα Δανιηλίδου, που είχε φτάσει μέχρι και τη θέση 14.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, η απόφαση των δημοσιογράφων ήταν δύσκολη. Είναι σπουδαίο σε μία χρονιά, δύο Έλληνες αθλητές να επιτυγχάνουν τόσο σημαντικές διακρίσεις! Το βραβείο του ΠΣΑΤ -σε καμία περίπτωση- δεν είναι διάκριση. Διάκριση είναι τα παιδάκια, που μερικά ονειρεύονται να μοιάσουν στον Γιάννη και μερικά στον Στέφανο! Η τριανδρία του ελληνικού αθλητισμού, Αντετοκούνμπο, Τσιτσιπάς και Πετρούνιας, κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να δείξουν το δρόμο, ο ένας σε ένα άθλημα-παράδοση στην Ελλάδα, ο άλλος σε ένα άθλημα που κανείς δεν πίστεψε ότι οι Έλληνες θα ενδιαφερθούν γι΄ αυτό και ο τρίτος ως συνεχιστής του σπουδαίου Δημοσθένη Ταμπάκου, στη μοναξιά των κρίκων όπου και αποτελεί τον άρχοντά τους, άσχετα αν φέτος λόγω της αποθεραπείας του δεν έχει καταφέρει ακόμα να πάρει την πολυπόθητη πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τον Ιούλιο στο Τόκιο θα είναι.
Σε έναν ελληνικό αθλητισμό που παραπαίει, δε δίνει ευκαιρίες στους αθλητές του, ασχολείται με τερτίπια παραγόντων και τους αρμόδιους φορείς απόντες, οι δύο σπουδαιότεροι του 2019 και ο πάντα «αειθαλής» Λευτέρης Πετρούνιας δείχνουν το δρόμο, εμπνέοντας μικρούς και μεγάλους. Αυτό που μένει είναι σε οκτώ μήνες από σήμερα να απολαύσουμε και τους τρεις στους Ολυμπιακούς του Τόκιο και γιατί όχι… να γυρίσουν και με μετάλλιο στις βαλίτσες τους!
Γεννήθηκε στη Λήμνο. Είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια του ΠΜΣ «Νεοελληνική Φιλολογία: Ερμηνεία, Κριτική και Κειμενικές Σπουδές», του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μεταπολεμική ποίηση, τη γενιά του '70 και τη σύγχρονη ποιητική παραγωγή
