Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Ο Χρίστος Τσιγγιρίδης υπήρξε Έλληνας ηλεκτρολόγος μηχανικός και γνωστός καινοτόμος της εποχής του στον τομέα των ηχοσυστημάτων. Πρωτοπόρος που εισήγαγε την τεχνογνωσία και την ακόλουθη τεχνολογία της μικροφωνικής εγκατάστασης και συνακόλουθα υπεύθυνος για την εγκατάσταση του πρώτου ηχητικού συστήματος στην Βουλή των Ελλήνων όπως επίσης και ιδρυτής του πρώτου ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα και σε όλα τα Βαλκάνια, με έδρα τη Θεσσαλονίκη.
Ο Τσιγγιρίδης γεννήθηκε στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας το 1877 από Έλληνες γονείς. Η εύπορη οικογένεια του που ζούσε στον ευρύτερο χώρο της Μακεδονίας, άρχισε να βιώνει έντονες διώξεις και παρενοχλήσεις γύρω στο 1880, όπου και ξεσπάει το Μακεδονικό με τις γνωστές διώξεις των Ελλήνων της περιοχής. Η οικογένεια Τσιγγιρίδη βιώνει δύσκολες στιγμές και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πλούσιες εργασίες τους με τελικό προορισμό την Στουτγάρδη της Γερμανίας.
Εκεί ο νεαρός Τσιγγιρίδης θα καταφέρει να σπουδάσει στο τμήμα Ηλεκτρονικών Μηχανημάτων στο Πολυτεχνείο της Στουτγάρδης, χάρη μιας πετυχημένης επιχείρησης του πατέρα του παραγωγής Σιγαρέτων, η οποία επιφέρει κέρδη. Τα επόμενα χρόνια θα παντρευτεί την αριστοκρατικής καταγωγής Μαρία Φόγκελ και αποκτάει μαζί της δύο κόρες την Γεωργία και την Ελαία. Όλοι μαζί θα επιστρέψουν στην Ελλάδα μόλις το 1918.
Το ανήσυχο και ευμαθές πνεύμα του Τσιγγιρίδη εγκαθίσταται στην Λάρισα και έπειτα μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη όπου και μέσα από το εργαστήριο του σπιτιού του θα βαλθεί να κάνει πράξη ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα του, να ιδρύσει τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό. Το 1924 πετυχαίνει μια πολύ σημαντική πρόοδο, στα πρώτο-εμφανιζόμενα ακόμα Μεσαία Ραδιοκύματα εκπέμπει μέσα από έναν κατασκευασμένο ασύρματο ένα μόλις χρόνο μετά το BBC στην Αγγλία. Έχει μονάχα δύο ακροατές, τον φίλο του και καθηγητή φυσικής Ηλία Αποστόλου και τον Πλοίαρχο Αντόνι Ράντινσον.
Έπειτα το 1926 ακολουθεί η Διεθνής Έκθεση η οποία λαμβάνει χώρα απέναντι από το Γ’ Σώμα Στρατού, ενώ το σπίτι του Τσιγγιρίδη βρισκόταν ακριβώς απέναντι, στην παλιά Δημοκρατίας 20 (σήμερα Βασιλίσσης Όλγας). Στην έκθεση πουλάει μεγάφωνα και ενισχυτές ως εκπρόσωπος της Siemens & Halske σε μια Ελλάδα που αγνοούσε παντελώς οτιδήποτε αφορούσε το αντικείμενο και στην οποία οριακά πολλοί θεωρούσαν τα εργαλεία του «κλαπατσίμπανα». Ακόμα και ο ίδιος ο όρος «μεγάφωνο» (Lautsprecher στα Γερμανικά) ήταν άγνωστος και αναγκάστηκε να ονομάσει τα προϊόντα του «Μέγας Λέκτης».
Κατά την διάρκεια της Κατοχής, αργότερα, ο πομπός κατασχέθηκε και ο Χρίστος Τσιγγιρίδης φυλακίσθηκε με την κατηγορία πως στην αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σκόπιμα παρενέβαλε παράσιτα στον προπαγανδιστικό φασιστικό ραδιοφωνικό σταθμό στο Μπάρι. Ο άνθρωπος που πρώτος ενημέρωσε τους Θεσσαλονικείς για την Ιταλική επίθεση, μιας και το σήμα του Ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών δεν έφθανε μέχρι την πόλη τους, αποφυλακίσθηκε μια μέρα αργότερα. Οι Γερμανοί πίστευαν ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τον σταθμό μόνοι τους. Κάτι το οποίο φάνηκε εν τέλει αδύνατον.
Μετά την απελευθέρωση ο σταθμός πέρασε στα χέρια του Μάρκου Βαφειάδη και λειτουργούσε υπέρ του ΚΚΕ, για ένα χρόνο. Αργότερα, το 1945, ξαναγυρίζει στα χέρια του ιδιοκτήτη του με άδεια αυτή τη φορά. Παρά τις στομφώδεις υποσχέσεις των αρμοδίων οργάνων ο σταθμός του Χρίστου Τσιγγιρίδη παρέμεινε Ραδιοφωνικός σταθμός της Θεσσαλονίκης. Έτσι το ΙΕΡ απαλλοτριώνει αναγκαστικά, με ένα ευτελές ποσό, τον σταθμό και εγκαθιστά Αγγλικό στρατιωτικό σταθμό.
Ο Χρίστος Τσιγγιρίδης θα παραμείνει για ένα μεγάλο διάστημα στην αφάνεια και στην δύσκολη ζωή της ανεργίας, καθώς το κρατικό ίδρυμα Ραδιοφωνίας αποφασίζει να μην χρησιμοποιήσει την τεχνογνωσία του. Οι υποσχέσεις του ΙΕΡ δεν τηρήθηκαν ποτέ, ενώ δεν έλαβε ποτέ την πενιχρή αποζημίωση από την υποχρεωτική εξαγορά των μηχανημάτων του. Την ίδια χρονιά του χτυπάει το κατώφλι και ο θάνατος.
Ο πρωτοπόρος άνθρωπος της ελληνικής ραδιοφωνίας πέθανε σαν σήμερα στις 17 Δεκεμβρίου του 1947 στη Θεσσαλονίκη και κηδεύτηκε με τιμές σαν και αυτές που του άξιζαν εν ζωή, όμως δυστυχώς ποτέ δεν έλαβε.
