Της Αφροδίτης Μανιάτη,
Η Βόρεια Κορέα είναι ένα απολυταρχικό κράτος με έντονα εθνικιστικά στοιχεία, είναι μυστικοπαθές και απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο με την καθημερινή ζωή της χώρας να αποτελεί το επίκεντρο της διεθνούς προσοχής. Πρόκειται, για μία κλειστή κοινωνία, της οποίας η καθημερινότητα για εμάς φαντάζεται ξένη από τη στιγμή που η συνταγματική κατοχύρωση και η νομική προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν υφίσταται.
Πιο συγκεκριμένα, από πάρα πολύ μικρή ηλικία, οι Βορειοκορεάτες μαθαίνουν -στην πραγματικότητα οι περισσότεροι αναγκάζονται- να είναι υποταγμένοι στον ηγέτη τους Κιμ Γιονγκ Ουν, γνωστό σε όλους μας για τις εκτοξεύσεις πυραύλων και τις απειλές που ασκεί για έναν ενδεχόμενο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένας διαβόητος δικτάτορας, επιθετικός και υποχθόνιος, του οποίου η μεγαλύτερη επιθυμία είναι όλοι οι πολίτες της Βορειοκορεατικής χώρας να αποτελούν υποχείρια του, κάτι που το καταφέρνει με τεράστια επιτυχία. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός, πως οι πολίτες της Ασιατικής αυτής χώρας, δε διαθέτουν δικαιώματα, αλλά ακόμη και εάν διαθέτουν αυτά είναι ελάχιστα ή αόρατα. Ζουν καθημερινά μία οφθαλμαπάτη την οποία έχει δημιουργήσει ο ίδιος ο δικτάτορας και η άγνοιά τους για το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο πλανήτη είναι φανερή από τις συνήθειες τους. Αυτές οι συνήθειες αντικατοπτρίζουν τις ελεεινές και απαράδεκτες συνθήκες ζωής για εμάς, όντας βέβαια πολίτες του δυτικού και δημοκρατικού κόσμου.
Η αυστηρή απαγόρευση των τζιν, επειδή συμβολίζουν τον εχθρό, δηλαδή τις ΗΠΑ, η χρήση του διαδικτύου η οποία είναι επιτρεπτή μόνο σε πολιτικούς ηγέτες και φοιτητές που φοιτούν στον πανεπιστημιακό χώρο και η πραγματοποίηση διεθνών κλήσεων, οι οποίες θεωρούνται παράνομες και απαιτείται κυβερνητική άδεια για την υλοποίησή τους, είναι μερικοί νόμοι που λαμβάνουν χώρα μόνο σε αυτό το μυστηριώδες για εμάς κράτος. Ένα άλλο συμβάν το οποίο δεν μπορούμε να αντιληφθούμε εμείς είναι πως τα ΜΜΕ είναι ελεγχόμενα, καθώς η παρακολούθηση ξένων ταινιών που επιδεικνύουν τη ζωή των δυτικών, πολιτισμένων και δημοκρατικών χωρών απαγορεύεται ρητά και όποιος τυγχάνει να έχει στην κατοχή του τέτοια βίντεο και συλληφθεί, τιμωρείται αυστηρά. Αυτό συμβαίνει, διότι στόχος του Κιμ Γιονγκ Ουν είναι να κρατά τους πολίτες του πιστούς σε αυτά που ο ίδιος ορίζει ως «σωστό βίο», προκειμένου να μην υπάρξει περίπτωση ατασθαλίας.
Επιπλέον, η διαφύλαξη του δικαιώματος της μετακίνησης δε βρίσκεται σε ισχύ, διότι τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική μετακίνηση αποτελεί πολύ δύσκολο έργο. Στην περίπτωση, που ένας Βορειοκορεάτης ο οποίος ζει στην ύπαιθρο, της οποίας η ζωή είναι αρκετά πενιχρή, επιθυμεί να μεταβεί στην πρωτεύουσα την Πιονγιάνγκ χρειάζεται απαραίτητα την κυβερνητική συναίνεση. Ιδιαίτερα, εάν επιθυμεί να ταξιδέψει ή να εγκαταλείψει τη χώρα χρειάζεται πρωτίστως να εγκριθεί η αίτησή του από την κυβέρνηση.
Εάν επιχειρήσει να διαφύγει παράνομα και γίνει αντιληπτός από τις αρχές τότε τιμωρείται βάναυσα και κινδυνεύει ακόμη και με εκτέλεση. Εδώ τονίζεται, η βαρβαρότητα των Βορειοκορεατικών αρχών και πόσο μάλλον του ίδιου του Κιμ Γιονγκ Ουν, ο οποίος δε διαθέτει κανένα δισταγμό στο να εκτελέσει κάποιον που παρενέβη τους κανόνες. Ένα απτό στοιχείο απόδειξης αυτού, είναι η εκτέλεση της Κιμ Κιονγκ Χούι και του Γιανγκ Τάεκ -που ήταν θείοι του ηγέτη– οι οποίοι πριν λίγα χρόνια εκτελέστηκαν με τη συνδρομή του ίδιου του Κιμ με την πρόφαση πως ετοίμαζαν πραξικόπημα εναντίον του.
Όσον αφορά τις εκλογές, οι οποίες πάντα θυμίζουν ημέρα εθνικής εορτής και έχουν ύψιστη σημασία για το κράτος, αποτελούν βασική υποχρέωση κάθε Βορειοκορεάτη. Το δικαίωμα ελεύθερης βούλησης και έκφρασης για αυτούς δεν υπάρχει, καθώς στα ψηφοδέλτια εμφανίζεται μόνο ένα όνομα, αυτό του Κιμ Γιονγκ Ουν. Έτσι, απλώς ρίχνουν το χαρτί στις κάλπες, δίχως κάποια αντίρρηση ή δισταγμό, καθώς γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο συνεπάγεται βάναυση τιμωρία, αλλά ακόμη και εκτέλεση. Όλη αυτή η διαδικασία, έχει ως σκοπό να αναδείξει την αφοσίωση των πολιτών στον ηγέτη τους και να χαλυβδώσει το αυταρχικό σύστημα της χώρας με ή χωρίς τη θέληση των πολιτών.
Καταληκτικά, η ανυπαρξία ή η παραβίαση των δικαιωμάτων στο κράτος αυτό της Βορειοανατολικής Ασίας, ενισχύει τα φαινόμενα της αυθαιρεσίας και καθιστά τους πολίτες φοβισμένους, οι οποίοι αποδέχονται οποιαδήποτε κατάσταση, εφόσον δεν έχουν άλλη επιλογή. Ωστόσο, εμείς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με αυτό τον τρόπο, όντας δυτικοί πολίτες με δικαιώματα, καθώς ένας Βορειοκορεάτης ενδέχεται να υποτάσσεται σε αυτό το καθεστώς με ευχαρίστηση. Το σίγουρο, όμως, είναι πως οι περισσότεροι έχουν εμφανές στόχο τη φυγή σε άλλο κράτος.
Η Αφροδίτη Μανιάτη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι τριτοετής φοιτήτρια του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και έχει επιλέξει την κατεύθυνση της πολιτικής επιστήμης. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια ποικίλης θεματολογίας. Την απασχολούν ιδιαίτερα η διεθνής πολιτική, η κοινωνική πολιτική και οι διεθνείς οργανισμοί. Λατρεύει τον εθελοντισμό.
