Του Ραφαήλ Νικόλαου Μπελενιώτη,
Ο Φραντς Σλέγκελμπεργκερ γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1876. Υπήρξε κορυφαίος νομικός και ανώτερος δικαστικός αξιωματούχος (1941-1942) κατά την Ναζιστική διακυβέρνηση του Αδόλφου Χίτλερ, στη Γερμανία. Νωρίτερα ,κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας.
Η οικογένεια του Φράντς Σλεγκελμπεργκερ ήταν εύπορη. Ο πατέρας του ήταν έμπορος δημητριακών με σταθερές δουλειές και υψηλά έσοδα. Η οικογένειά του είχε εκδιωχθεί από την Λειψία κατά τον 18ο αιώνα για θρησκευτικούς λόγους και είχε εγκατασταθεί στην Πρωσία.
Ολοκλήρωσε τη βασική εκπαίδευση στη Λειψία. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας το 1894, στη γενέτειρά του και έλαβε πτυχίο πάνω στις Νομικές Επιστήμες. Συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο από το 1896 ως το 1898. Έλαβε διδακτορικό τίτλο από το Πανεπιστήμιο της Λειψίας μόλις το 1899. Τότε, έλαβε μέρος στο διαγωνισμό Δικαστικών και μετά την επιτυχή εκλογή, διορίστηκε ως δικαστής.
Με πολλές επιτυχίες στον δικαστικό κλάδο και στον ευρύτερο νομικό κόσμο να ακολουθούν ή να προπορεύονται του ονόματός του, ο Φραντς δεν άργησε να τοποθετηθεί στο δικαστήριο του Λικ το 1904. Το 1908 κατάφερε να διοριστεί βοηθός του Εφέτη στο δικαστήριο του Βερολίνου, ένα πολύ σημαντικό αξίωμα και μια αξιοσέβαστη επαγγελματική διάκριση. Το 1914 υπηρέτησε στο Συμβούλιο Εφετών του Βερολίνου όπου και παρέμεινε μέχρι το 1918. Το 1927 προήχθη σε Διευθυντή του Υπουργείου και το 1931 έγινε Γενικός Γραμματέας του. Από τις πλέον γνωστές εργασίες του στο Υπουργείο, ξεχωρίζει η σύνταξη μέρους της νομοθεσίας που συνέβαλε στη σταθεροποίηση του εθνικού νομίσματος της χώρας θέτοντας ριζικό τέλος στον πληθωρισμό.
Ο Σλεγκελμπεργκερ παρέμεινε στο πόστο του Υπουργείου μέχρι και το 1942. Τότε συνταξιοδοτήθηκε, ενώ σύμφωνα με τον ίδιο ήταν ο Χίτλερ εκείνος που τον ανάγκασε σε παραίτηση, επειδή ο Φραντς αποδοκίμασε έντονα και έμπρακτα την προσπάθεια του Χίτλερ να παρέμβει στο έργο της Δικαιοσύνης με απώτερο σκοπό να καταστρατηγήσει την ανεξαρτησία της.
Την περίοδο της συνταξιοδότησής του, αλλά και αργότερα, έλαβε το προσωνύμιο «ο τελευταίος από τους Γερμανούς Δικαστές». Στο τέλος της ενεργούς ενασχόλησής του με το νομικό κομμάτι, ο Φράντς είχε να παρουσιάσει ένα πολυσχιδές έργο, αποτελούμενο από πλήθος άρθρων και βιβλίων γύρω από την ερμηνεία και την εφαρμογή του Γερμανικού νομικού κώδικα. Κατηγορήθηκε για συμμετοχή στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ, όμως ο ίδιος υπερασπίσθηκε τον εαυτό του λέγοντας ότι ουδέποτε υπήρξε πραγματικά μέλος του, παρά μόνο το 1938, και αυτό καθώς ,ως κατά το ήμισυ Εβραίος, αντιτάχθηκε στις απάνθρωπες και φρικιαστικές βλέψεις του Χίτλερ αναφορικά με τις εκκαθαρίσεις του Εβραϊκού πληθυσμού. Ακόμη, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν παραιτήθηκε αφού διαφωνούσε με την τότε Ναζιστική κυβέρνηση επεσήμανε ότι απρόθυμα ακολουθούσε τις εντολές της και πως αν παραιτούνταν «την θέση μου θα αναλάμβανε κάποιος πολύ χειρότερος από εμένα».
Παρόλα αυτά, ο Σλεγκελμπεργκερ καταδικάστηκε στην ιστορική Δίκη των Δικαστών. Σημαντικό ρόλο στην καταδίκη διαδραμάτισε η υπόθεση «Luftgas». Η υπόθεση είχε ως εξής: Ένας Εβραίος ονόματι Luftgas, το 1941, κατηγορήθηκε μάλλον αβάσιμα, για την απόκρυψη τροφίμων και συγκεκριμένα μερικών αυγών. Ο Φραντς τον καταδίκασε σε δυόμιση χρόνια φυλακή, αλλά σε ένα κρεσέντο εντυπωσιασμού παρενέβη ο ίδιος ο Χίτλερ και ζήτησε την θανάτωσή του. Σύμφωνα πάντα με τη λογική του κατηγορητηρίου θα μπορούσε να αρνηθεί να υπογράψει τη καταδίκη και να καταγγείλει τον Φύρερ για παρέμβαση στον ρόλο της δικαιοσύνης. Έτσι, ο Εβραίος Luftgas θα σωζόταν. Όμως δεν το έπραξε. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά αφέθηκε ελεύθερος το 1951 και εγκαταστάθηκε στο Φλενσμπουργκ.
Στην πόλη του Φλενσμπουργκ παρέμεινε ως συνταξιούχος μέχρι και τον θάνατό του, που τον βρήκε ένα πρωινό σαν σήμερα στις 14 Δεκεμβρίου του 1970.
