Της Μαριάννας Χαμντάνη,
Παρά το γεγονός πως το δικαίωμα στην άμβλωση, πλέον έχει κατοχυρωθεί νομικά, αναγνωρίζοντας το αναφαίρετο δικαίωμα της γυναίκας στον αυτοπροσδιορισμό και στη λήψη μονομερούς απόφασης για την ολοκλήρωση της κύησης του εμβρύου, δεν παύουν να εμφανίζονται ορισμένες αντιρρήσεις στο προσκήνιο. Οι αντιρρήσεις προέρχονται από εκείνους που θεωρούν πως παραγνωρίζεται εντελώς το δικαίωμα του εμβρύου στη ζωή και από εκείνους που θέτουν τη θρησκεία ως οδηγό ζωής και λήψης αποφάσεων, τονίζοντας πως κάτι τέτοιο θεωρείται αμαρτία και δε συγχωρείται. Το ζήτημα των αμβλώσεων είναι ένα θέμα που έχει ταλανίσει από παλιά την ανθρωπότητα. Την τελική απόφαση την παίρνουν οι γυναίκες που κυοφορούν ή η θρησκεία, που επηρεάζει άμεσα τις απόψεις και τις κινήσεις της κοινωνίας; Αν μια γυναίκα πάρει την απόφαση να προβεί σε άμβλωση θεωρείται ότι παρανομεί; Είναι αμαρτία μια γυναίκα να δράσει όπως εκείνη νομίζει για το καλό της; Θα στιγματιστεί; Είναι έτοιμος ο κόσμος να δεχτεί κάτι τέτοιο; Η θρησκεία τι ρόλο παίζει; Τι είναι σωστό και τι όχι; Όλα αυτά αποτελούν αναπάντητα ερωτήματα που βασάνιζαν και εξακολουθούν να βασανίζουν τις γυναίκες σήμερα.
Με τον όρο έκτρωση ή άμβλωση αναφερόμαστε στον τερματισμό της κύησης με την αφαίρεση ενός ή περισσότερων εμβρύων από την μήτρα. Είναι δύσκολο να αποδώσουμε ένα σαφή και ολοκληρωμένο ορισμό, καθώς οι έννοιες τροποποιούνται αντανακλώντας διαφορετικά πολιτιστικά, κοινωνικά ή επιστημονικά γνωμικά. Σύγχρονες μέθοδοι άμβλωσης αποτελούν η χρήση φαρμάκων ή η χειρουργική επέμβαση. Οι νόμοι για έκτρωση διαφέρουν ανάμεσα στις χώρες και σε ορισμένες χώρες η άμβλωση επιτρέπεται κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, λόγου χάρη εάν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, εάν βρίσκεται σε κίνδυνο η υγεία της γυναίκας ή του εμβρύου καθώς και κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες χώρες οι οποίες το κατακρίνουν και το απαγορεύουν όπως το Ιράν, η Αργεντινή, η Χιλή, Πολωνία και το Μεξικό. Στην Πολωνία συγκεκριμένα, πριν από μερικές ημέρες, απαραίτητη χαρακτηρίστηκε η δυναμική διαδήλωση χιλιάδων γυναικών ντυμένων στα μαύρα για να ακυρωθεί πρόταση νόμου με βάση την οποία θα απαγορευόταν ολοκληρωτικά το δικαίωμα στην άμβλωση. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι χώρες όπου υπάρχει έντονη συζήτηση περί ηθικής της έκτρωσης και αυτοί που τίθενται εναντίον των εκτρώσεων συνήθως επισημαίνουν πως το έμβρυο έχει δικαίωμα, ως άνθρωπος, να ζήσει. Αντίθετα, όσοι είναι υπέρ της νομιμότητας αυτής της πράξης συνήθως τονίζουν το δικαίωμα της γυναίκας να δράσει αυτόνομα αφήνοντάς της περιθώρια να επιλέξει εκείνη για αυτό που θεωρεί σωστό.
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα; Το δικαίωμα στην άμβλωση είναι πλήρως αναγνωρισμένο. Λαμβάνοντας υπόψη τα λεγόμενα του καθηγητή Μαιευτικής και Γυναικολογίας, Γεώργιου Κρεατσά, ο αριθμός των αμβλώσεων είναι άγνωστος και έχει μειωθεί αισθητά. Η μείωση, ενδεχομένως να οφείλεται τόσο σε οικονομικούς όσο και κοινωνικούς λόγους και σαφώς στο γεγονός πως δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση που κάνει τα ζευγάρια να προσέχουν περισσότερο και να είναι πιο συνειδητοποιημένα, αλλά οι γυναίκες σήμερα είναι καλύτερα ενημερωμένες για τις μεθόδους αντισύλληψης. Η άμβλωση δεν πρέπει να θεωρείται ταμπού αλλά κεκτημένο και αναπόσπαστο δικαίωμα της γυναίκας. Σε αυτό το πνεύμα κινείται η συντριπτική πλειονότητα των χωρών της Ευρώπης. Προφανώς, ενθαρρύνουμε όλες τις γυναίκες να είναι άκρως προσεκτικές με αυτό το θέμα και συνειδητοποιημένες με τις πράξεις τους.
Με μια γρήγορη ματιά στο διαδίκτυο ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι με αναρτήσεις που αφορούν τη νομοθεσία για τις αμβλώσεις, κάποια από αυτά είναι «Η ιστορία της γυναίκας που γέννησε νεκρό μωρό, καταδικάστηκε για άμβλωση και φυλακίστηκε», «Οι αμερικανικές πολιτείες και η «μάχη» για τις αμβλώσεις», «Η Καθολική Εκκλησία στο Ιλινόι απαγόρευσε τη μετάληψη σε αιρετούς που ψήφισαν υπέρ των αμβλώσεων», «Αμερικανικοί κολοσσοί υπέρ του δικαιώματος στην άμβλωση» και «Ημέρα «αγέννητου παιδιού» καθιερώνει η Εκκλησία κατά των αμβλώσεων». Παίρνοντας αφορμή την τελευταία ανάρτηση, η Εκκλησία στέκεται αντίθετη στο ζήτημα των αμβλώσεων γι’αυτό δημιουργήθηκε το κίνημα «Αφήστε με να ζήσω» που είναι κατά αυτής της πράξης καθιερώνοντας ως μέρα, την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ως ημέρα αφιερωμένη στην προστασία της ζωής του Αγέννητου Παιδιού, προσδίδοντας έναν έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, η μητέρα οφείλει να λάβει υπόψη πως το αγέννητο παιδί είναι ένας άνθρωπος, που δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού και εμείς αγωνιζόμαστε για την προστασία της ζωής του χωρίς όρους, προϋποθέσεις και με κάθε κόστος.Τις απόψεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται να συμμερίζεται και η Καθολική Εκκλησία όπου στο Ιλινόι απαγόρευσε τη μετάληψη σε όσους ήταν υπέρ της άμβλωσης. Σύμφωνα με αυτή τη δήλωση, δύο Αμερικανοί κοινοβουλευτικοί που ήταν υπέρ του νόμου που θεωρεί την άμβλωση δικαίωμα των γυναικών, δεν θα μπορούσαν πλέον να λάβουν τη θεία κοινωνία και αυτό θα ίσχυε ωσότου να μετανοήσουν πραγματικά για αυτήν τους την άποψη. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για αυτούς κοινοβουλευτικούς, αλλά για όσους συνεργάστηκαν και προώθησαν τέτοιου είδους νόμο.
Είναι πραγματικά παράξενο το πόσο μεγάλη επίδραση έχει η θρησκεία στη ζωή των ανθρώπων, όπου βλέπει την άμβλωση ως παράνομη πράξη ενάντια στα δικαιώματα ενός άλλου ανθρώπου για ζωή, ακόμα και αν δεν έχει έρθει ακόμα στον κόσμο. Και όντως έτσι είναι, είναι θλιβερό να αφαιρούμε έτσι τη ζωή ενός εμβρύου. Υπάρχουν, ωστόσο, οι προαναφερόμενες περιπτώσεις -βιασμός, προβλήματος υγείας τόσο του εμβρύου όσο και της μητέρας, κοινωνικοοικονομικά προβλήματα ή ακόμα και «λάθους»- που οι Εκκλησίες θα ήταν καλό να λάβουν υπόψη, καθώς η συνέπεια της απαγόρευσης της άμβλωσης οδηγεί σε παιδιά που κατέληξαν σε ορφανοτροφεία, σε προβλήματα στην υγεία και των δύο και άλλα που κατέληξαν με ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν έτοιμοι να κάνουν οικογένεια. Τα παιδιά πρέπει να προέρχονται ύστερα από συνειδητή απόφαση των γονέων. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να φαίνεται μια αποτρόπαια πράξη αλλά η μητέρα είναι αυτή που αποφασίζει το πώς θα πράξει γιατί εκείνη γνωρίζει καλύτερα από κάθε εκκλησία και από κάθε κουλτούρα τι είναι καλό για εκείνη.
Είναι γεννημένη το 1999 σπουδάζει στις Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και βρίσκεται στο 3ο έτος των σπουδών της. Ως κατεύθυνση θέλει να επιλέξει τις διεθνείς σχέσεις αλλά δε γνωρίζει ακόμα το επάγγελμα που επιθυμεί να ακολουθήσει στο μέλλον. Έχει παρακολουθήσει αρκετά συνέδρια, ημερίδες και πλέον συμμετέχει σε προσομοιώσεις. Της αρέσουν οι ξένες γλώσσες και ο χορός.
