Της Ελένης Καππέ,
Πολλοί καινούργιοι νόμοι ξεκινούν να ισχύουν στο κράτος μας. Ένας από αυτούς, ο αντικαπνιστικός. Σύμφωνα με τον αντικαπνιστικό νόμο, απαγορεύεται το κάπνισμα στους εσωτερικούς δημόσιους χώρους. Η διαφορά με τον προηγούμενο νόμο του καπνίσματος είναι πως αυτός είναι αρκετά πιο αυστηρός, μιας και δεν επιτρέπει το κάπνισμα σε κανέναν εσωτερικό χώρο, ακόμη και αν ήταν ανέκαθεν χώρος μόνο για καπνίζοντες. Ακόμη, τα πρόστιμα είναι πολύ τσουχτερά και δίδονται με μεγάλη ευκολία, λόγου χάριν, αν μέσα σε ένα μαγαζί εστίασης υπάρχει σταχτοδοχείο, τότε το πρόστιμο είναι μονόδρομος.
Ας δούμε, όμως, τα θετικά και τα αρνητικά αυτού του νόμου με τον τρόπο που διαμορφώθηκε τώρα. Αρχικά, συμφωνούμε όλοι πως το κάπνισμα είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό για όσους δεν καπνίζουν. Δε θέλουν τον καπνό στο πρόσωπό τους και σίγουρα δεν επιθυμούν να τον εισπνέουν. Βλαβερό είναι ακόμη και για τα παιδιά χτα οποία όταν βρίσκονται σε χώρο με καπνιστές, αναγκαστικά μυρίζουν το τσιγάρο. Επίσης, σίγουρα είναι καλό να υπάρχουν νόμοι και να τηρούνται σε ένα κράτος και ειδικά όταν αυτοί οι νόμοι αφορούν μια πιο μικρή ομάδα ανθρώπων που θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι πιο ευάλωτοι.
Τα αρνητικά, όμως, φαίνονται περισσότερα. Οι καπνίζοντες δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους και σίγουρα έχουν το δικαίωμα να διασκεδάσουν έξω και να μπορέσουν να καπνίσουν σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Ακόμη και αν αυτός ο χώρος είναι εξωτερικός, να μπορεί κάπως να προστατεύεται από τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούν. Μαθαίνουμε, όμως, πως δεν επιτρέπεται το κάπνισμα σε κανέναν χώρο, ακόμη και αν είναι κλειστός με νάιλον. Μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο προξενείται και στους ιδιοκτήτες κυρίως των χώρων εστίασης, οι οποίοι χάνουν μεγάλη εισροή πελατών που είναι καπνιστές, αφού γνωρίζουν πως αν βγουν, για να καπνίσουν θα πρέπει να κάθονται έξω και να είναι αντιμέτωποι με τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες. Το καλοκαίρι όλοι καθόμαστε έξω, το χειμώνα όμως;
Ο νόμος αυτός δημιουργεί λανθασμένα στους πολίτες την εντύπωση της διαφοροποίησης μεταξύ τους. Φτάνει να είναι μέχρι και «ρατσιστικός». Σπείρει το μίσος και τη διχόνοια μεταξύ μέρους των πολιτών και κάνει του καπνίζοντες να νιώθουν αδικημένοι και στο περιθώριο. Με τον νέο τετραψήφιο αριθμό, στον οποίο γίνονται καταγγελίες από πολίτες για παράνομο κάπνισμα σε κλειστούς χώρους, τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Κοιτώντας τα νούμερα των καταγγελιών, θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί γιατί σε αυτή την περίπτωση γίνανε τόσες καταγγελίες, αλλά σε άλλες σοβαρότερες περιπτώσεις, όπως η ενδοοικογενειακή βία, η παιδική εργασία, η κακοποίηση, κανείς δεν ασχολείται, κανείς δεν καταγγέλλει. Όλοι κλείνουν τα μάτια και γυρίζουν την πλάτη.
Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω σαφές πως κανείς δε ζητάει να επιτρέπεται το κάπνισμα σε όλους τους χώρους. Σίγουρα, όμως, να υπάρχουν διαμορφωμένοι, ζεστοί χώροι για τους καπνίζοντες, για να μην αναγκάζονται ούτε να μη διασκεδάζουν, αλλά ούτε και να καπνίζουν έξω στις αντίξοες συνθήκες, χωριζόμενοι κάθε φορά από την παρέα τους.
Τελειόφοιτη φοιτήτρια του τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, με κατεύθυνση στην Ιστορία της Επιστήμης, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννημένη το 1996 στην Αθήνα. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και ασχολείται εδώ και χρόνια με τη προσφορά εθελοντικού έργου σε ευπαθείς ομάδες. Στόχος της είναι μια ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της ιστορίας καθώς και ένα αξιόλογο κοινωνικό έργο. Σημαντικότερο, θεωρεί το να προσφέρει βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη, ανιδιοτελώς. Η ευγνωμοσύνη στα μάτια τους είναι η μεγαλύτερή της ανταμοιβή.
