Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Το περιστατικό που ακολουθεί είναι πραγματικό και μου μεταφέρθηκε από καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης καθώς διαδραματίστηκε στο σχολείο που διδάσκει. Συνέβη την περσινή σχολική χρονιά, αλλά το ανέσυρε στη μνήμη της με αφορμή τον θόρυβο που προκλήθηκε σχετικά με τη διοργάνωση μπάρμπεκιου πλησίον δομής όπου φιλοξενούνται πρόσφυγες και μετανάστες. Κάθε χρόνο την Τσικνοπέμπτη, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Διδασκόντων και την Δημοτική Αρχή διοργανώνει ένα «τσίκνισμα» στο προαύλιο του σχολείου με τα ανάλογα εδέσματα να προσφέρονται στα παιδιά τα οποίο μπορούν να πάνε στο σχολείο μεταμφιεσμένα στο πνεύμα των Αποκριών που έπονται. Στο συγκεκριμένο σχολείο τυγχάνει να φοιτούν και δύο αδέρφια από χώρα της Αφρικής, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Στην εκδήλωση αυτή παρατήρησαν οι καθηγητές ότι τα παιδιά αυτά καίτοι συμμετείχαν κανονικά στα παιχνίδια και τα λοιπά δρώμενα με τους συμμαθητές τους, δεν έφαγαν κρέας και αργότερα συνειδητοποίησαν ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι η θρησκεία τους απαγορεύει την κατανάλωση χοιρινού από το οποίο ήταν φτιαγμένα τα σουβλάκια που προσφέρθηκαν. Τα παιδιά δεν έδειξαν κάποια δυσαρέσκεια ούτε οι γονείς του παραπονέθηκαν αισθανόμενοι προσβολή του θρησκευτικού τους συναισθήματος. Από την άλλη, οι καθηγητές συμφώνησαν φέτος να έχουν στο μενού κι άλλα εδέσματα μαζί με τα σουβλάκια προκειμένου να μπορούν και τα παιδιά αυτά να φάνε. Τόσο απλό ήταν το θέμα και τόσο αθόρυβα λύθηκε, χωρίς καμία υστερία.
Αντιθέτως στο ζήτημα του μπάρμπεκιου πλησίον του hot spot όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές λειτούργησαν ανοήτως. Κάποιοι θεώρησαν ότι με αυτή την ενέργεια κατοχυρώνουν την ελευθερία στην κατανάλωση χοιρινού κι αλκοόλ ή έκαναν την ακόμα πιο «προωθημένη» σκέψη ότι με τον τρόπο αυτό θα προσβάλλουν τους μουσουλμάνους και θα τους κάνουν να θελήσουν να φύγουν ή να προβούν σε κάποια βίαιη αντίδραση ώστε να εκτεθούν! Κάποιοι ακόμα πιο ανόητοι (διότι ασκούν εξουσία και υποτίθεται πως δεν είναι περιθωριακοί χαβαλετζήδες) σήκωσαν τόσο ψηλά το θέμα φτάνοντας σε σημείο ν’ αναζητήσουν ακόμα και πρόνοιες στον Ποινικού Κώδικα προκειμένου ν’ αποφευχθούν τέτοιες συμπεριφορές στο μέλλον, τις οποίες θεωρούν «σαδισμό» και «κτηνωδία». Ουσιαστικά πρότειναν αυτό που υποτίθεται πως ξορκίζουν: Τη δημιουργία γκέτο στη χώρα μιας. Γιατί σημαίνει η ισχύς διαφοροποιημένων νόμων σ’ επιμέρους νησίδες της ελληνικής επικράτειας. Έδωσαν, έτσι, ιδεολογικοπολιτική διάσταση στην ανοησία για να έρθουν κάποιοι καιροσκόποι (αυτοί δεν είναι ανόητοι απλά ανεύθυνοι) να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην ελεύθερη βρώση και πόση.
Το πιο απλό και το πιο σίγουρο για μία συντεταγμένη Πολιτεία είναι να ακολουθήσει κατά γράμμα τα προβλεπόμενα στον Καταστατικό της Χάρτη ο οποίος, εν προκειμένω, κατοχυρώνει την ανεξιθρησκεία, αναγνωρίζει πανηγυρικά την κυριαρχία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ως θρησκεία η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το Έθνος μας και την οποία ασπάζεται η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών. Η Ελλάς επομένως δεν βρίσκεται υπό την μπότα της θεοκρατίας, όσο δε αφορά την κατανάλωση χοιρινού αυτή είναι απολύτως ελεύθερη για όλους τους πολίτες το ίδιο και η κατανάλωση οινοπνεύματος η οποία βέβαια υπάγεται σε κάποιους περιορισμούς που σχετίζονται, με την υγεία και την ασφάλεια. Από εκεί και πέρα στις δομές όπου διαμένουν πρόσφυγες και μετανάστες υπάρχει, και ορθώς, μέριμνα ώστε η σίτιση αυτών να μην περιλαμβάνει τα ανωτέρω δύο είδη ενώ αν αυτοί ψωνίζουν απ’ έξω απλά μπορούν να μην τ’ αγοράσουν.
Η ανοησία επομένως είναι διάχυτη στη δημόσια σφαίρα ιδίως την τελευταία δεκαετία της κρίσης. Διατρέχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα – από το ένα ως το άλλο άκρο του – και αναπτύσσεται δυστυχώς πολύ εύκολα δίνοντας όπλα σε διάφορους επιτήδειους. Η μεγαλύτερη επένδυση που χρειάζεται επομένως η Ελλάδα, είναι η επένδυση στη λογική και τη σοβαρότητα…
