Του Αλέξανδρου Πανταζή,
Με αφορμή την κλιματική αλλαγή και την ενεργειακή κρίση που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, όλο και περισσότερα κράτη κάνουν φιλότιμες προσπάθειες ώστε να στραφούν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να μειώσουν την παραγωγή ρεύματος από τα ορυκτά καύσιμα. Στην ευρωπαϊκή ένωση έχουν ήδη τεθεί στόχοι με ορίζοντα το 2020, ώστε το 20% της συνολικής παραγόμενης ενέργειας να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ).
Παρόλα αυτά, στην άλλη μεριά του ωκεανού, μία χώρα ανάμεσα, στον πλέον γνωστό σε όλους, Παναμά και στην Νικαράγουα, η Κόστα Ρίκα, καταφέρνει κάθε χρόνο, για τέσσερα συναπτά έτη, να παραγάγει σχεδόν το 98% της ηλεκτρικής της ενέργειας από ΑΠΕ. Ένας αριθμός που την κατατάσσει πρώτη παγκοσμίως σε θέμα ενεργειακής αυτονομίας.
Αναλυτικότερα, η Κόστα Ρίκα, το 2015 παρήγαγε το 98,99% της ηλεκτρικής της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, το 2016 το 98,21% και το 2017, το 99,67%. Η παραπάνω ηλεκτρική ενέργεια, προέρχεται κατά κόρων από υδροηλεκτρικές πηγές και σε ένα μικρότερο ποσοστό από γεωθερμικές πηγές, καθώς η χώρα έχει έντονη ηφαιστειακή δράση.
Μάλιστα, η Κόστα Ρίκα, είναι και κάτοχος του ρεκόρ αυτονομίας, αφού κατάφερε επί 75 μέρες συνεχόμενα, να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε, ο γενικός διευθυντής του ενεργειακού ινστιτούτου της χώρας της Κεντρικής Αμερικής, Λουίς Πατσέκο, δήλωσε ότι το σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της, την καθιστά «υπόδειγμα», τόσο για την περιοχή, όσο και για όλο τον κόσμο».
Ακόμη, στόχος της είναι μέχρι το 2021 να μηδενίσει το ισοζύγιο άνθρακά της, δηλαδή ο άνθρακας που παράγει να ισούται με τις εκπομπές άνθρακά της. Αυτό έχει σκοπό να το πετύχει, αφενός με δεντροφυτέψεις σε όλη την έκταση της χώρας και αφετέρου με την μείωση των ορυκτών καυσίμων, κάτι που ήδη έχουν σχεδόν καταπολεμήσει.
Αλλά πώς κατάφερε η Κόστα Ρίκα να φτάσει σε τέτοιο σημείο;
Αρχικά, η βιοποικιλότητα της χώρας, έκανε την πολιτική ηγεσία να αντιληφθεί από νωρίς τα προνόμια που θα καρπώνονταν, αν είχαν μια «πράσινη» χώρα. Έτσι, όρισαν το 25% των εδαφών τους, ως προστατευόμενες περιοχές και επέτρεψαν το 50% της χώρας τους να καλύπτεται από δέντρα. Ακόμη, κατανόησαν ότι η οικονομική ανάπτυξη και η οικολογία μπορούν να συνυπάρξουν και για αυτόν τον λόγο εφάρμοσαν μια αξιοκρατική στρατηγική, αξιολογώντας όλες τις επενδύσεις σε συνάρτηση με το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα.
Αναμφισβήτητα, η Κόστα Ρίκα, είναι πρωτοπόρος σε αυτήν την ιδεολογία και προσωπικά θεωρώ ότι είναι από τις λίγες χώρες που έχουν πλήρως κατανοήσει την αξία της διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος και την σύνδεση του, με τον τουρισμό. Μολονότι, όλες οι χώρες επιστρατεύουν πολιτικές φιλικές προς το περιβάλλον, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι πολιτικές παραγκωνίζονται στον βωμό των επενδύσεων. Πως θα επιδρούσε άραγε μια τέτοια πολιτική στην Ελλάδα; Σίγουρα όχι αρνητικά.
Είναι φοιτητής του τμήματος Μηχανικών Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στον Νομό Χανίων λόγω της φοιτητικής του ιδιότητας, ενώ τα μαθητικά του χρόνια τα πέρασε στον δήμο Σπάτων-Αρτέμιδος. Κατά την διάρκεια της φοίτησής του έχει παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια και ημερίδες σχετικά με το αντικείμενο σπουδών του και έχει λάβει μέρος στην προσομοίωση της Βουλής των Ελλήνων (ΜΒΕ).
