Της Έλενας Καππέ,
Ο γνωστός σε όλους μας, Άρης Βελουχιώτης, γεννήθηκε στη Λαμία το 1905 και το πραγματικό του όνομα ήταν Θανάσης Κλάρας. Προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και η μητέρα του, καταγόταν από οικογένεια συμβολαιογράφων. Δε κατάφερε ποτέ να ολοκληρώσει το γυμνάσιο γιατί λόγω κακής διαγωγής τον απέβαλαν και γι’ αυτό, στα δεκατέσσερά του χρόνια σπούδασε γεωπονική στη Λάρισα και αφού τελείωσε επέστρεψε στην Λαμία που όμως δεν θέλησε να ασχοληθεί με τα κτήματα του πατέρα του. Απογοητευμένος από την εποχή στην οποία ζούσε που ήταν γεμάτη διαφθορά, σύντομα μεταφέρθηκε στην Αθήνα εγκαταλείποντας το επάγγελμά του. Έγινε μέλος της ΚΝΑ (Κομμουνιστική Νεολαία Αθήνας), το 1924 και έμαθε πολλά για την ιδεολογία. Σύντομα, γίνεται σημαντική προσωπικότητα στο ΚΚΕ και αργότερα, το 1928, αναλαμβάνει αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη. Φυλακίστηκε σε πολλές περιοχές για την ανάμειξη του στο ΚΚΕ, και αργότερα, υπέγραψε δήλωση μετανοίας.
Σημαντική ήταν η συμβολή του και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ήταν αυτός που ζήτησε, μόλις το μέτωπο έπεσε, να δημιουργηθεί μια ομάδα ανταρτών κατά των κατακτητών. Έγινε σταδιακά ο σημαντικότερος πυρήνας της ΕΛΑΣ, που ήταν η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση στην Ελλάδα.
Υπήρξε ο υπεύθυνος για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, αλλά και για ακόμη περισσότερα περιστατικά της περιόδου. Κατά τη διάρκεια των εμφυλίων συγκρούσεων, είχε ηγετική θέση και κατάφερε πολλές νίκες της παράταξής του. Στα Δεκεμβριανά διέλυσε το στρατό του ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος), αλλά με τη συμφωνία της Βάρκιζας όλα είχαν τελειώσει. Αναγκάστηκε να αφοπλίσει του άντρες του, αλλά αργότερα δημιούργησε μια ομάδα με δικούς του πιστούς συντρόφους.
Το ΚΚΕ, τελικά, τον διέγραψε και τον αποκήρυξε. Το κράτος του δήλωσε πως αν δεν καταθέσει τα όπλα του, θα τον κυνηγήσουν με τη δικαιολογία ότι είναι επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια. Η καταδίωξη ξεκίνησε και ο Βελουχιώτης βρέθηκε παγιδευμένος με τους άντρες του στη χαράδρα του Φάγγου. Τον καταδιώκει τόσο ο στρατός, όσο και η Εθνοφυλακή. Το απόγευμα, λοιπόν, της 16ης Ιουνίου 1945, ο Άρης Βελουχιώτης αυτοκτονεί μπροστά στους συντρόφους του. Χρησιμοποιεί το περίστροφό του και στη συνέχεια, ο Τζαβέλας, μέλος της σωματοφυλακής του Άρη, τον αγκαλιάζει και αυτοκτονεί με μια χειροβομβίδα.
Η εθνοφυλακή βρήκε τα πτώματα την επόμενη ημέρα και τα αποκεφάλισε.. Όμως η φρίκη δεν τελειώνει εκεί. Τα δύο κεφάλια μεταφέρθηκαν σε δύο χωριά και τα επιδείκνυαν σε γλέντια. Τέλος, έφτασαν στα Τρίκαλα, όπου τα κρέμασαν σε κεντρικό φανοστάτη της πλατείας. Αφού επιβεβαιώθηκε η ταυτότητά τους, μεταφέρθηκαν στην Αθήνα, όπου και είναι άγνωστο τι απέγιναν.
Ο Βελουχιώτης υπήρξε μια αμφιλεγόμενη, αλλά αναμφίβολα χαρισματική προσωπικότητα. Η συμβολή του στον αγώνα κατά των κατακτητών ήταν τεράστια, γι’ αυτό και τιμήθηκε με τον τίτλο του Υποστράτηγου. Έφτιαξε το μεγαλύτερο αντάρτικο στρατό στην ελληνική ιστορία, αλλά όλοι τον έκριναν για τη σκληρότητα με την οποία αντιμετώπιζε τους αντιπάλους του. Είχε θάρρος και αντοχή στις κακουχίες. Δε ζητούσε πολλά για το εαυτό του και ήταν ιδιαίτερα σκληρός μαζί του. Αγαπούσε πολύ τα παιδιά και βοηθούσε τους ηλικιωμένους και τον κλήρο. Σε κάθε μάχη βρισκόταν δίπλα στο στράτευμά του, βοηθώντας, αλλά και επιβλέποντας. Του άρεσε να διαβάζει και είχε μια ισχυρή προσωπικότητα που πάντοτε έκανε εντύπωση στους άλλους. Η βίαιη και κακή συμπεριφορά του, έβγαινε σε όσους πίστευε πως ήταν εχθροί της πατρίδας. Ακόμη, η συμπεριφορά του συχνά ήταν παρορμητική, οδηγώντας τον σε λανθασμένες αποφάσεις. Τόσο ο ίδιος, όσο και οι άντρες του, μπορούσαν να δείξουν απάνθρωπη ωμότητα και από πολλούς έχει χαρακτηριστεί σαδιστής. Ήταν ιδιαίτερα σκληρός με θέματα που αφορούσαν την ηθική και έτσι, όταν ένας από τους άντρες του κατηγορήθηκε πως βίασε μια γυναίκα, τον καταδίκασε σε θάνατο χωρίς να σκεφτεί αργότερα να του χαρίσει την ποινή του.
Οι απόψεις είναι ακόμη διφορούμενες για αυτόν. Άλλοι τον θεωρούν ήρωα, ενώ άλλοι εγκληματία. Το ΚΚΕ τον αποκατέστησε, πολιτικά πλέον, το 2011 υποστηρίζοντας πως είχε δίκιο που ήταν αντίθετος στη συμφωνία της Βάρκιζας, αποδίδοντάς του και την ιδιότητα του μέλους του κόμματος.
Τελειόφοιτη φοιτήτρια του τμήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, με κατεύθυνση στην Ιστορία της Επιστήμης, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννημένη το 1996 στην Αθήνα. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και ασχολείται εδώ και χρόνια με τη προσφορά εθελοντικού έργου σε ευπαθείς ομάδες. Στόχος της είναι μια ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της ιστορίας καθώς και ένα αξιόλογο κοινωνικό έργο. Σημαντικότερο, θεωρεί το να προσφέρει βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη, ανιδιοτελώς. Η ευγνωμοσύνη στα μάτια τους είναι η μεγαλύτερή της ανταμοιβή.
