Της Πηνελόπης Κατσιγιάννη,
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Έφτασε αυτή η εποχή του χρόνου που χριστουγεννιάτικα τραγούδια ακούγονται από παντού, στολίδια κοσμούν κάθε μορφής κτήριο και βλέπεις να ξεπροβάλλει από τη γωνία τουλάχιστον ένας επίδοξος… Άγιος Βασίλης. Οι περισσότεροι λατρεύουν την εν λόγω γιορτή και την περιμένουν με τεράστια ανυπομονησία κάθε χρόνο. Από την άλλη, ωστόσο, υπάρχουν και αυτοί που αντιμετωπίζουν τα Χριστούγεννα με καχυποψία και δεν αδημονούν τόσο για την έλευσή τους. Δεν τους κατηγορώ. Ίσως και να συμφωνώ μαζί τους. Εύκολα κάποιος -λάτρης ή μη των Χριστουγέννων- μπορεί να διαπιστώσει ότι η γιορτή αυτή δεν είναι μόνο χαρμόσυνη και αισιόδοξη, αλλά περιέχει μέσα της και σκοτεινά στοιχεία. Το λεγόμενο πνεύμα των Χριστουγέννων δεν είναι πάντοτε τόσο μαγευτικό και ιδανικό όπως το έχουμε πλάσει στο μυαλό μας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα Χριστούγεννα ταυτίζονται με τις αγορές. Από τη μια, αυτό είναι θετικό για τις επιχειρήσεις, οι οποίες βασίζονται στις γιορτινές αυτές μέρες, προκειμένου να αυξήσουν τα έσοδά τους. Επίσης, από ψυχολογικής άποψης, το γνωστό “shopping therapy” των Χριστουγέννων μας απομακρύνει από το καθημερινό άγχος και μας δίνει μια ανάσα χαράς, έστω κι αν αυτή δε διαρκεί πολύ. Από την άλλη, τα Χριστούγεννα προωθούν τον υπερκαταναλωτισμό. Είναι εξαιρετικά σύνηθες το φαινόμενο όλοι να καταναλώνουν περισσότερα προϊόντα από ό,τι χρειάζονται και από ό,τι δύνανται να αγοράσουν. Στολίδια, δέντρα, δώρα διαφημίζονται μήνες πριν και αποτυπώνονται στο νου μας, με σκοπό όταν θα έρθει η περίοδος των Χριστουγέννων να τα αγοράσουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Εξάλλου, έχει σχηματιστεί η άποψη ότι είναι πλέον παράδοση κάθε χρόνο να ανταλλάσσουμε δώρα, ανεξαρτήτως αν έχουμε τη δυνατότητα. Γι’ αυτό, έντεχνα επινοήθηκε εδώ και χρόνια η δημιουργία του, γνωστού σε όλους μας, Άγιου Βασίλη, η οποία έχει καθαρά εμπορικούς σκοπούς (δυστυχώς Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει!), στοχεύοντας, κυρίως, τα μικρά παιδιά, τα οποία όπως είναι φυσιολογικό, ζητούν διαρκώς δώρα.
Έχει αναλογιστεί, όμως, κανείς, αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν, λόγω οικονομικών δυσχερειών, να απολαύσουν τις παραδόσεις που εμείς θεωρούμε τόσο δεδομένες; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν επιθυμούν καθόλου τα Χριστούγεννα κι αυτό γιατί δεν μπορούν να απολαύσουν τη χλιδή που αυτά προβάλλουν, καθώς αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και τις βασικές τους ανάγκες. Σίγουρα κι αυτοί θα ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν το πιο όμορφο έλατο για το σπίτι τους, τα τελευταίας τεχνολογίας ηλεκτρονικά για τα παιδιά τους και την πιο νόστιμη γαλοπούλα για το οικογενειακό τραπέζι. Παρ’ όλα αυτά, στόχος τους για τα Χριστούγεννα είναι η επιβίωση…
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται κάπως υπερβολικά και απαισιόδοξα. Συμφωνώ και με τους δύο χαρακτηρισμούς. Σαφώς, δεν μπορούμε να σταματήσουμε συνήθειες τόσων χρόνων, όσο εμπορικές και μανιακές με την κατανάλωση είναι. Μπορούμε, βέβαια, παράλληλα με όλα, να προσθέσουμε άλλη μια συνήθεια στη λίστα μας. Ας βοηθήσουμε έστω έναν άνθρωπο που το έχει ανάγκη αυτά τα Χριστούγεννα. Ας προσφέρουμε και σε αυτόν ένα αξιόλογο δώρο, ας του μαγειρέψουμε και ας του προσφέρουμε ζεστασιά. Η μαγεία των Χριστουγέννων δεν είναι δεδομένη για όλους. Μπορούμε, όμως, να τη μεταδώσουμε σε ανθρώπους που μόνοι τους δεν έχουν τη δυνατότητα να τη βιώσουν. Έτσι, τα Χριστούγεννα μπορούν και πάλι να αποκτήσουν νόημα, ακόμα και για τους επικριτές τους.
Γεννήθηκε το 2000 στην όμορφη Πάτρα. Είναι φοιτήτρια Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Έχει ιδιαίτερη αγάπη προς τις ξένες γλώσσες, τις οποίες αρέσει να εξασκεί μέσα από ταξίδια. Ασχολείται με εθελοντικά και ευρωπαϊκά προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών, καθώς και με συνέδρια σχετικά με το αντικείμενο σπουδών της.
