Του Μιχάλη Γιαννακίδη,
Όπως μπορεί να γνωρίζετε, σε κάτι περισσότερο από 30 ημέρες, η δεκαετία των 2010’s φτάνει στο τέλος της, δίνοντας το έναυσμα για τη συγγραφή χιλιάδων άρθρων σαν αυτό που διαβάζετε αυτή τη στιγμή· άρθρα που προσπαθούν να συνοψίσουν την δεκαετία μέσα σε λίγες λέξεις, αγνοώντας την γνώμη του πιο αντικειμενικού κριτή, του χρόνου.
Αρχίζουμε, λοιπόν, από τον τομέα της μουσικής, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από την άνοδο και τελικά, την κυριαρχία των εφαρμογών streaming και της rap μουσικής. Εφαρμογές σαν το Spotify και το Apple Music επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τα economics στον κόσμο της μουσικής και ως αποτέλεσμα άλλαξαν και την ίδια την τέχνη. Οι καλλιτέχνες, πλέον, πληρώνονται με βάση τα streams των τραγουδιών τους, δίνοντας σχεδόν το αποτελειωτικό χτύπημα στην κατανάλωση της μουσικής μέσω ολόκληρων άλμπουμ. Βρισκόμαστε στην εποχή των singles και των playlist, στην εποχή του SoundCloud, που αν έχεις ένα μικρόφωνο και πρόσβαση στο ίντερνετ, μπορείς να γίνεις διάσημος.
Προσέξτε, όμως και μην αφήνετε τους μεγαλύτερους ή απλά τους κολλημένους, να σας πουν ότι αυτή η νέα εποχή δεν αξίζει τίποτα. Μπορεί το διαδίκτυο να έχει δημιουργήσει κάποιες ενοχλητικές τάσεις, όμως παράλληλα δίνει την δύναμη στον κόσμο να αποφασίσει ποιος καλλιτέχνης θα γίνει διάσημος και ποιος όχι. Ναι, η ραπ μουσική άλλαξε, αλλά έτσι κατάφερε να φτάσει στα αυτιά περισσότερων ανθρώπων από ποτέ και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Τα τελευταία δέκα χρόνια κυκλοφόρησαν πολλά, πάρα πολλά αξιόλογα άλμπουμ που πέφτουν κάτω από την μεγάλη, πλέον, ομπρέλα της ραπ και η συγκεκριμένη λίστα έχει χώρο μόνο για τρία. Δεν πρόκειται απαραίτητα για τους τρεις καλύτερους δίσκους, ούτε για τους τρεις πιο σημαντικούς, αλλά για δίσκους που με διαφορετικούς τρόπους έφεραν την ραπ μουσική εδώ που είναι.
Kanye West – My beautiful dark twisted fantasy (2010)
Υπερβολικά πολλά πράγματα μπορούν να ειπωθούν για τον Kanye West, θετικά και αρνητικά, όμως είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του 21ού αιώνα και το MBDTF είναι το magnum opus του, όπως το 8 1/2 είναι για τον Φελίνι ή το Pulp Fiction για τον Ταραντίνο. Είναι ένα ταξίδι στο μυαλό του δημιουργού του, γεμάτο σκαμπανεβάσματα και αντιθέσεις. Στο ένα τραγούδι ο Kanye δίνει συγχαρητήρια στον εαυτό του και στο επόμενο σκέφτεται την αυτοκτονία, πρώτα φαντασιώνεται μία πορνοστάρ και αμέσως μετά τραγουδά μια συναισθηματική μπαλάντα χωρισμού. Ο Alex Deeney του περιοδικού NME, πολύ σωστά, το χαρακτήρισε: «Ένα πραγματικό εκθαμβωτικό πορτρέτο του σχιζοφρενή του 21ού αιώνα, που είναι αηδιαστικά εγωκεντρικός, μεταμελημένος, σοφός, χαζός και αυτοσαρκαστικός»
Μουσικά, το MBDTF αντλεί στοιχεία από όλους τους προηγούμενους δίσκους του Kanye, με αποτέλεσμα έναν ιδιαίτερο, φουτουριστικό και μαξιμαλιστικό ήχο, στον οποίο συντέλεσαν προσωπικότητες από διαφορετικά σημεία του μουσικού φάσματος και η χαρακτηριστική παραγωγή του West.
Χαρακτηριστικό τραγούδι: Gorgeous
Travis Scott – Rodeo (2015)
Ο Travis Scott έγινε παγκοσμίως γνωστός με το άλμπουμ του, «Astroworld», όμως το ντεμπούτο του, «Rodeo» είναι σίγουρα το πιο σημαντικό του άλμπουμ, καθώς επηρέασε σε σημαντικό βαθμό το τοπίο της σύγχρονης ραπ μουσικής. Η ευλαβική χρήση των κλασσικών «trap» ρυθμών και του autotune είναι βασικά χαρακτηριστικά πολλών επιτυχημένων ραπ τραγουδιών και για αυτό ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, το πρώτο άλμπουμ του Travis Scott.
Οι στίχοι του Rodeo δεν πρόκειται να σε ταρακουνήσουν, όμως ο τρόπος παραγωγής του ήταν επαναστατικός και χαρακτήρισε τόσο τον δημιουργό του, όσο και το είδος της μουσικής. Ο Scott πήρε τον κλασσικό ήχο της trap σκηνής της Ατλάντα και τον εμπλούτισε, με ψυχεδελικά και προοδευτικά στοιχεία. Η κλασσική φόρμουλα της trap είχε συντελέσει στην δημιουργία πολλών επιτυχιών, κανένας, όμως, καλλιτέχνης δεν είχε καταφέρει να πάρει αυτή τη φόρμουλα και να την εφαρμόσει σε ένα συνεκτικό, φιλόδοξο project που πραγματικά έχει κάτι καινούριο να πει. Ο Travis Scott ήταν ο πρώτος που το κατάφερε, δίνοντας τον τόνο για το δεύτερο μισό της δεκαετίας.
Χαρακτηριστικό τραγούδι: 90210
Kendrick Lamar – To pimp a butterfly (2015)
Η αλήθεια είναι, πως αυτή η λίστα θα μπορούσε, κάλλιστα, να έχει παραπάνω από ένας δίσκο του Kendrick Lamar, όμως τελικά εμφανίζεται μόνο το πιο «τολμηρό» του εγχείρημα. To TPAB είναι ένα πραγματικά εξαιρετικό άλμπουμ, στο οποίο ο Lamar σχολιάζει πληθώρα περίπλοκων θεμάτων με έναν σχεδόν ποιητικό τρόπο. Δεν προσπαθεί να φανεί σοφός και μιλά με χαρακτηριστικό πάθος και ειλικρίνεια, δίνοντας μία αύρα αυθεντικότητας στο άλμπουμ.
Μια βασική θεματική του TPAB είναι η αφροαμερικανική κουλτούρα, τόσο η ανάλυση της, όσο και ο εορτασμός της, κάτι που μπορεί να καταλάβει κανείς ακούγοντας απλά τον ήχο του άλμπουμ, που είναι έντονα επηρεασμένος από τη Funk και τη Soul. Πρόκειται για έναν δίσκο που πρέπει να τον ακούσεις ολόκληρο, από την αρχή μέχρι το τέλος, να δώσεις προσοχή στο ποίημα, που κάθε τραγούδι συμπληρώνει και στο τέλος να το ξαναδιαβάσεις ολόκληρο. Τότε, θα έχεις πάρει μια γεύση της ιδιοφυΐας του Kendrick Lamar, μα πιο σημαντικά, θα είσαι λίγο πιο σοφός.
Χαρακτηριστικό τραγούδι: The Blacker the berry
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά μένει μόνιμα στην Αθήνα. Είναι τριτοετής φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και πιο συγκεκριμένα στον χώρο τον media, ενώ στον ελεύθερο του χρόνο, ασχολείται με την τέχνη και την άθληση.
