Του Αλέξανδρου Παντελάκου,
Όπως είναι γνωστό, κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου, στην χώρα μας, είναι η επέτειος για του πεσόντες κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973. Μια εξέγερση, που έγινε πριν 46 χρόνια και αποτελούσε τον αγώνα των φοιτητών για μια χώρα ελεύθερη που υποστηρίζει την αξία της δημοκρατίας και των ιδανικών που απορρέουν από αυτή. Μια εξέγερση που έβγαλε την Ελλάδα από τον «βαρύ χειμώνα» ενός καθεστώτος και την οδήγησε στην «άνοιξη» ξεκινώντας ένα καινούργιο κεφάλαιο στην νεότερη ιστορία της χώρας μας.
Κάθε χρόνο λοιπόν, πέραν των φόρου τιμής που πολλοί Έλληνες, φοιτητές και μη, αποδίδουν στου πεσόντες, σοβαρά επεισόδια και συγκρούσεις δημιουργούνται μεταξύ αντιεξουσιαστών, συνεχιστών κατά τα λεγόμενα τους, εκείνης της γενιάς, και δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ. στο περιθώριο των εκδηλώσεων για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Οι αντιεξουσιαστές συχνά με ορμητήριο το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και την περιοχή των Εξαρχείων στην Αθήνα και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στην Θεσσαλονίκη, επιδίδονται για πολλές ώρες σε ρίψεις μολότοφ και πετρών κατά των αστυνομικών, ενώ ταυτόχρονα οι αστυνομικές δυνάμεις προσπαθούν να καταστείλουν αυτές τις ενέργειες με την χρήση χημικών, με βολές νερού και με συλλήψεις. Δεν είναι λογικό κάθε χρόνο τα πανεπιστήμια να μετατρέπονται σε «οπλαποθήκες», με εργαστήρια παρασκευής μολότοφ στα υπόγεια τους, τις μέρες που προηγούνται της επετείου και ανήμερα να έχουν την εικόνα ενός βανδαλισμένου τοπίου ενώ οι δρόμοι να έχουν την εικόνα ενός ατελείωτου πεδίου μάχης, με σπασμένες τζαμαρίες καταστημάτων, κατεστραμμένες περιουσίες, κάψιμο ελληνικών σημαιών, κάδων και οχημάτων και βόμβες μολότοφ, με την ατμόσφαιρα να φέρει έντονη την οσμή από τα δακρυγόνα. Οι δράστες θα πρέπει να πάψουν επιτέλους να καπηλεύονται τις μάχες του Πολυτεχνείου, καταπατώντας το δικαίωμα της Δημοκρατίας, της παιδείας και της ελευθερίας της πλειονότητας των πολιτών και φοιτητών.
Είναι απολύτως λογικό, σεβαστό και θεμιτό ο καθένας να εκδηλώνει των σεβασμό του και να αποδίδει έναν φόρο τιμής όπως ο ίδιος κρίνει σε μια τέτοια επέτειο. Δεν είναι όμως και λογικό να δημιουργούνται επεισόδια και βανδαλισμοί και αυτά να έχουν ως αποτέλεσμα, ο κόσμος να φοβάται να βγει από το σπίτι του, να μην πραγματοποιούνται ειρηνικές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις υπό τον φόβο ότι οι γνωστοί-άγνωστοι θα παρευρεθούν και θα δημιουργήσουν για άλλη μια φορά επεισόδια. Τέτοιες ενέργειες δεν έχουν χώρο ούτε εκείνη την μέρα αλλά και σε καμία μέρα. Ας μπει επιτελούς ένα τέλος και τα επόμενα χρόνια ας έχουμε επετείους που όντως τιμούν την μνήμη των πεσόντων και όντως υποστηρίζουν τις αξίες και τα ιδανικά της Δημοκρατίας. Γιατί στο τέλος, αυτή θα είναι η παρακαταθήκη που θα αφήσουμε στις επόμενες γενεές, από εμάς θα επηρεαστούν από εμάς θα μάθουν και θα πράξουν αντίστοιχα. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αποτελέσουμε θετικά πρότυπα για αυτούς που θα έρθουν, τιμώντας αυτούς που πέρασαν, όπως έχουμε χρέος να κάνουμε…
