Της Έλενας Γεωργίου,
Σάλο έχουν προκαλέσει τις τελευταίες μέρες οι δηλώσεις του πάνελ γνωστής πρωινής εκπομπής για το περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης φοιτήτριας, στη βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ώρα σεβασμού μηδέν, αφού δεν παρέλειψαν να διακωμωδήσουν μέχρι τελικής πτώσεως το γεγονός, δείχνοντας την ασέβεια που χρήζει σε μια εξευτελιστική εκπομπή που ασχολείται με το κουτσομπολιό, βαφτίζοντάς το, βέβαια, «ενημέρωση».
Το ήθος του παρουσιαστή και των συνεργατών του δεν είναι απλά αμφισβητήσιμο, αφού μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως έχει ξεπεράσει τα όρια του «ανύπαρκτου». Σχόλια που μετατρέπουν ένα απαράδεκτο συμβάν σε αστείο, που μετριάζουν τη σημασία που θα έπρεπε να έχει γι’ αυτούς που το έζησαν, σχόλια που προσβάλλουν, εκνευρίζουν και υποβαθμίζουν κάθε προσπάθεια που είχε κάνει η ανθρωπότητα για να αποκαταστήσει την πίστη μας σε αυτήν.
Για ακόμη μια φορά, λοιπόν, αποδεικνύεται η –λυπηρή, θα έλεγε κανείς- ικανότητα της τηλεόρασης να αποπροσανατολίζει το κοινό της από σημαντικά θέματα που χρειάζονται μια πολύ λεπτή αντιμετώπιση, λόγω της ευαίσθητης φύσης που τα διακατέχει. Γιατί είναι πολύ λεπτή η γραμμή μεταξύ του αστείου που θα κάνει τον κόσμο να γελάσει και της προσβολής που θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, κάτι που οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δε φαίνεται να ξέρουν πώς να διαχωρίζουν αποτελεσματικά.
Ο τρόπος με τον οποίο σχολιάζουν ένα γεγονός σεξουαλικής παρενόχλησης που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα, δείχνει την έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας και νοημοσύνης που χαρακτηρίζει ό,τι πρεσβεύουν. Άνθρωποι που ασχολούνται μόνο με το σώμα και τα κιλά, για να ευχαριστήσουν τη χαμηλή αυτοπεποίθηση της κάθε πικραμένης και του κάθε κομπλεξικού, που βλέπει κακεντρεχή σχόλια και ταυτίζεται μαζί τους γιατί έτσι έχει μάθει ν’ αντιμετωπίζει τη ζήλια και να δέχεται την κριτική. Άνθρωποι που υποβαθμίζουν ό,τι ένιωσε η συγκεκριμένη κοπέλα σε μια στιγμή απόλυτης φρίκης, άνθρωποι που χρησιμοποιούν το χιούμορ ως ελαφρυντικό, άνθρωποι που απλά δε θα έπρεπε να βρίσκονται στην προνομιούχα θέση που τους προσφέρει η τηλεόραση, απλά και μόνο γιατί δεν ξέρουν πώς να εκμεταλλεύονται την επιρροή που τους προσφέρει, με τον κατάλληλο τρόπο.
Οι διάφορες εκπομπές που μεταδίδονται στην ελληνική τηλεόραση φέτος, αλλά και κάθε προηγούμενη χρονιά, φαίνεται να έχουν βάλει ως στόχο τους τον μη αποδοτικό σχολιασμό ασήμαντων γεγονότων, που επισκιάζουν ό,τι θα έπρεπε να μας απασχολεί καθημερινά. Ως κοινωνία, ως χώρα, ως κουλτούρα και ως ένα σύνολο που θα έπρεπε να προσπαθεί για το καλύτερο, σε μια εποχή που έχει αρχίσει να φθείρεται, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά.
Υπονομεύοντας την προσωπική ακεραιότητα μιας νεαρής κοπέλας που βίωσε μια πολύ άσχημη εμπειρία κι εκθειάζοντας τις αποτρόπαιες πράξεις ενός ανθρώπου που διαμόρφωσε τα πιστεύω του βασισμένος στην τάση της κοινωνίας να απενοχοποιεί κάθε εσφαλμένη εφαρμογή τους, εκθέτουν μια ολόκληρη κουλτούρα άγνοιας και παραπληροφόρησης. Σε μια εποχή που βυθίζεσαι σιγά-σιγά στην απόγνωση, η αδιαφορία και ο εγωκεντρισμός βαράνε κόκκινο, ενώ η ανιδιοτέλεια μετατρέπεται αργά, αλλά σταθερά σε είδος προς εξαφάνιση.
Γι’ αυτό και καλούμαστε να σηκώσουμε το ανάστημά μας, να ενώσουμε τις φωνές μας και να μην επιτρέψουμε ξανά σε τέτοιους ανθρώπους να υπονομεύσουν κάθε αγώνα που ξεκίνησαν οι προηγούμενες γενιές, με την ελπίδα ότι οι επόμενες θα έφταναν, επιτέλους, στο τέλος του, διεκδικώντας κάθε δικαίωμα που στερήθηκαν κι αλλάζοντας τη ροή της μέχρι τώρα ιστορίας. Σε περίπτωση που διαβάζεις αυτό το κείμενο, λοιπόν, αλλά δεν είχες την τύχη να παρακολουθήσεις το σχετικό απόσπασμα, καλό θα ήταν να προστατεύσεις τον εαυτό σου και να μην το επιχειρήσεις. Αν πάλι έχεις γερό στομάχι και θέλεις να φτάσεις στην πηγή του κακού για να το ξορκίσεις, προετοίμασε τον εαυτό σου και πάτησε –με την καρδιά στο στόμα- το κουμπί της έναρξης.
Γεννημένη το 1997 στο πανέμορφο νησί της Κύπρου και φοιτήτρια της Αγγλικής Φιλολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συμμετέχει σ’ εθελοντικά προγράμματα κι έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με θέμα τη Λογοτεχνία, αλλά και την Ψυχολογία. Μ’ ένα βιβλίο στο χέρι από μικρό παιδί, δημιουργεί εικόνες μέσα απ’ τις λέξεις και μοιράζεται, μέσα απ’ αυτές, το χάος που διακατέχει την ύπαρξή της. Ασχολείται, επίσης, με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία.
