Της Δήμητρας Χαρέλη,
Αν τολμήσει κανείς να κοιτάξει για λίγο στα μάτια τον σύγχρονο άνθρωπο, μέσα στο βλέμμα του θα αντικρίσει τις δύο τρομακτικά αντίθετες όψεις που μπορεί να πάρει ένα νόμισμα. Άνθρωπος είναι αυτός που μέσα του μπορεί να κρύβει το πιο άγριο πλάσμα που περπάτησε σε αυτόν εδώ τον πλανήτη και ταυτόχρονα την πιο ήμερη και δημιουργική ύπαρξη. Ο άνθρωπος είναι οπλισμένος με αδιανόητη δύναμη και αν θέλει, μπορεί να γκρεμίσει και να ξαναχτίσει τον κόσμο μέσα σε μια νύχτα. Αν δεν καταλάβει την δύναμη του, όμως, η αδικία και τα πάθη του μπορούν να τον καταντήσουν στο πιο αβοήθητο ων. Αυτό είναι ο άνθρωπος, τελικά, αναλλοίωτος και ας έχει ξεθωριάσει την «ανθρωπιά» του κάπως μέσα στον χρόνο.
Και αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται, ποιος δε θα μπορούσε να φανταστεί τη συνέχεια, όχι με πλήρη ακρίβεια βέβαια. Σήμερα, 8 χρόνια μετά, χιλιάδες οικογένειες προσφύγων αναζητούν καθημερινά μια καλύτερη τύχη, κουβαλώντας τα όνειρα και το δικαίωμα για ζωή, όπου και αν καταφέρουν να την ξαναχτίσουν πάλι από την αρχή. Με κάθε τρόπο και μέσο, νόμιμο ή μη, αφήνουν πίσω τα συντρίμμια του πολέμου και αναζητούν στη χώρα μας ένα καλύτερο αύριο για αυτούς και τα παιδιά τους. Μια τέτοια απόφαση, δε σημαίνει αποκλειστικά ότι είναι και επιλογή τους.
Σχετική απόφαση της Κυβέρνησης προβλέπει την απορρόφηση των μικρών προσφύγων στα ελληνικά σχολεία και την ενσωμάτωσή τους σε δημόσια σχολική τάξη. Η δωρεάν βασική εκπαίδευση αποτελεί δικαίωμα για όλα τα παιδιά του κόσμου, αλλά και υποχρέωση όλων μας. Τι γίνεται, όμως, πραγματικά στα προαύλια των σχολείων σήμερα; Ποιος είναι, άραγε, ο «αρμόδιος» που θα καταφέρει να απλοποιήσει στο παιδικό μυαλό τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα στη Συρία και για ποιον λόγο ο καινούριος του συμμαθητής δεν κάνει το Σταυρό του; Και αφού δεν ξέρει να λέει προσευχή, γιατί έρχεται στο σχολείο; Το πιο απάνθρωπο παιχνίδι εν έτει 2019, τελικά, αφού τα παιδικά γέλια παγώνουν και αυτόματα μετατρέπεται σε πραγματικό ανθρωποκυνηγητό.
Μέσα σε αυτό και πολλοί γονείς να προσπαθούν με δικούς τους όρους να κρατήσουν σε απόσταση τους νέους μαθητές. Θα τους αποκλείσουν από τις μαθητικές παρελάσεις, θα απαγορεύσουν στα παιδιά τους να μοιραστούν το θρανίο μαζί τους, θα τους κλείσουν την πόρτα. Λες και έχουν διοριστεί φύλακες στις σχολικές πύλες και οφείλουν να ορίζουν ποιος είναι «κατάλληλος» για να μορφωθεί σήμερα. Λες και η εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει περιορισμούς και ταμπέλες. Κάποιοι θα το σκεφτούν απλώς από μέσα τους, άλλοι θα το ρωτήσουν φανερά και κάποιοι άλλοι θα το κατακρίνουν με τον χειρότερο τρόπο. Πολλοί νιώθουν ίσως φόβο και κάποιο άλλοι απλώς δισταγμό για το διαφορετικό. Και στις δυο περιπτώσεις, με τον ίδιο τρόπο γύρισαν και κοίταξαν τους νέους τους συμμαθητές, όταν τους πρωτοείδαν στην πόρτα της τάξης. Φόβο γιατί έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε το διαφορετικό «επικίνδυνο». Φόβο γιατί πάντα θα μας βολεύει να φταίει ο ξένος για όλα αυτά που εμείς αφήνουμε να συμβούν. Για κάποιους το κουδούνι δεν χτύπησε σήμερα, ίσως γιατί δεν υπάρχει ελεύθερο θρανίο να κάτσουν. Ίσως γιατί κάποιους τους βολεύει η θέση να είναι πάντα πιασμένη.
Κάπως έτσι, λοιπόν, είναι η μια πλευρά του κέρματος, όμως, αν τυχόν και το γυρίσει κανείς από την άλλη, θα ανακαλύψει και εκείνον τον άνθρωπο που κρατάει ακόμα μέσα του αναμμένη τη φλόγα της ανθρωπιάς. Πολλά είναι τα σπίτια που αγκάλιασαν με κάθε τρόπο το νέο προσφυγικό κύμα που κατέφτασε στα ελληνικά σύνορα πρόσφατα και με γρήγορο ρυθμό προχωρά και στις υπόλοιπες περιοχές. Ειδικά διαμορφωμένοι χώροι και κέντρα υποδοχής πρόσφεραν γενναιόδωρα τα πλέον απαραίτητα, για να μπορέσουν αυτές οι «στοίβες» ανθρώπων να ακουμπήσουν κάπου τη μηδενισμένη τύχη τους. Πολλοί μαθητές χάρισαν τσάντες και σχολικά είδη, στηρίζοντας την προσπάθειά τους σε μια νέα αρχή.
Άνθρωποι με μεγάλη καρδιά, αλλά μικρή τσέπη, υποδέχτηκαν εκατοντάδες άτομα με την πιο θερμή αγκαλιά και την πιο ανθρώπινη κουβέντα που βρήκαν πρόχειρη. Άνθρωποι με Α κεφάλαιο.
Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1995 στην Χαλκιδική. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης) με έντονο ενδιαφέρον για γραφή και ανάγνωση ποίησης και λογοτεχνίας.
