Του Αλέξανδρου Ραπακούσιου,
Διαμάντια
Ο 10ος Λίβελος (και εις ανώτερα) δε θα μπορούσε να είναι ένας οποιοσδήποτε Λίβελος. Αν και τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας (φαντάζομαι και της σημερινής ημέρας) αρκούν για να τροφοδοτήσουν τρεις-τέσσερις στήλες, πρέπει επιτέλους να ζωντανέψουν όλες αυτές οι καταχωνιασμένες σημειώσεις που με επιμέλεια συγκεντρώθηκαν το τελευταίο δίμηνο, αναφορικά με τα προσφάτως διορισμένα διαμάντια της ελληνικής κρατικής μηχανής. Αν και αρχική μου πρόθεση ήταν το μίνι αυτό αφιέρωμα να παρουσιαστεί τα Χριστούγεννα, τα διαμάντια πύκνωσαν σε συντομότερο χρόνο απ’ ότι περίμενα και ιδού τα αποτελέσματα· να ανατρέπεται ο σχεδιασμός του γράφοντα και να ξεμένει από Χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα…
Σκελετοί
Στο θέμα μας. Μεστός, ευθύς και ειλικρινής. «Το κομματικό κράτος θα ξηλωθεί, όπως και όλη η νέα δομή των δεκάδων ειδικών γραμματέων που διορίστηκαν με εντελώς αναξιοκρατικό τρόπο για να αλωθεί το κράτος, μαζί με χιλιάδες μετακλητούς υπαλλήλους. Οι δικοί μου υπουργοί δεν θα προσλαμβάνουν ανεπάγγελτους, για να βολέψουν στο Δημόσιο κουμπάρους ή συγγενείς τους». Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δε φταίει μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το κοινότυπο στιχάκι που εκστόμιζε κάθε τόσο και λιγάκι από τα αντιπολιτευτικά έδρανα. Ευθύνονται και οι κάκιστοι λογογράφοι, διαφόρων πολιτικών χρωμάτων, η ικανότητα των οποίων είναι ανάλογη της γραφικότητας εκείνων που εξακολουθούν να πιστεύουν τα δημιουργήματά τους. Με άλλα λόγια, η δήθεν υπόσχεση περί αποκομματικοποίησης του Δημοσίου, οδηγεί ακόμα και τους προ πολλού διαμελισμένους σκελετούς του Δηλιγιάννη και του Τρικούπη σε ξέσπασμα έντονου νευρικού γέλιου. Υποσχέσεις-όνειρα θερινής νυκτός δηλαδή, αν κρίνουμε από τις ακόλουθες περιπτώσεις.
Περί ενημέρωσης
Ο Κ. Ζούλας, δημοσιογράφος και αρθρογράφος επί σειρά ετών, ορίστηκε ως ο νέος Πρόεδρος της ΕΡΤ, αφού πρωτίστως διετέλεσε υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του κυβερνώντος κόμματος. Σε οποιαδήποτε χώρα με στοιχεία ελάχιστης σοβαρότητας κι αν κοιτάξεις, τέτοια τοποθέτηση, που δεν κρατά καν τους τύπους, θα είχε προκαλέσει σοβαρότερους τριγμούς, πόσο μάλλον να είχε πάρει το πράσινο φως. Μένοντας στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, για την ευαίσθητη θέση του Γενικού Διευθυντή Ενημέρωσης επιλέχθηκε το έτερο διαμάντι, Γ. Τρουπής. Αν δεν τον ενθυμείστε, μπορείτε να ανατρέξετε στην κορυφαία «συνέντευξη» με τον πρώην Πρωθυπουργό, Α. Σαμαρά, τον Δεκέμβρη του ‘14, όπου και ο νυν Γενικός Διευθυντής, παρέα με ένα εξίσου δημοσιογραφικό διαμάντι, έμειναν στην ιστορία ως οι πρώτοι δημοσιογράφοι όπου αντί να κλείσουν εκείνοι την τηλεοπτική συνέντευξη (πιο πολύ προσιδίαζε σε διάγγελμα) το έκανε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, προκαλώντας μέχρι και την αντίδραση της ΕΣΗΕΑ. Ευτυχώς τα υπόλοιπα άφθαρτα πρόσωπα (π.χ. Τρέμη) θα κρατήσουν το στοιχειώδες επίπεδο ενημέρωσης στην ΕΡΤ.
Περί τέχνης
Ποιος θέλει για εχθρό την πεθερά του; Σίγουρα όχι ο Πρωθυπουργός, η κυβέρνηση του οποίου διόρισε τόσο την αδελφή της, όσο και τον αδελφό της, σε κορυφαίες θέσεις του Εθνικού Θεάτρου και της Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης, αντίστοιχα. Μένει, ωστόσο, να μάθουμε τον ακριβή αριθμό των αδελφών της πεθεράς του κ. Μητσοτάκη, προκειμένου να ρίχνουμε πού και πού βλέφαρο σε μελλοντικά ΦΕΚ. Αν και στο κάδρο του γενεαλογικού δέντρου πρέπει να προστεθεί και ο ανιψιός του Πρωθυπουργού και Διευθυντής του Γραφείου του στο Μαξίμου, Γρ. Δημητριάδης, η περίπτωση είναι διαφορετική. Ο εκάστοτε ένοικος του Μαξίμου έχει πράγματι το δικαίωμα να στελεχώνει τη στενή του ομάδα με πρόσωπα απεριόριστης εμπιστοσύνης, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου το πρόσωπο αυτό έχει δεσμούς συγγένειας μαζί του. Όπως φαίνεται, η τέχνη θα επωμιστεί το κύριο βάρος.
Περί ασχετοσύνης
Είναι προφανές πως ο κ. Βορίδης έχει βαρεθεί να κυνηγάει τα δικαιώματα της φέτας και να μιλάει σε συνέδρια αγροτικής ανάπτυξης, αντικείμενο με το οποίο είναι «παντελώς άσχετος», όπως είχε δηλώσει από το βήμα ενός τέτοιου συνεδρίου τον Σεπτέμβριο. Φάνηκε άλλωστε και από τις πρόσφατες –γλυκές– δηλώσεις για το αγαπημένο του θέμα ή καλύτερα, το αγαπημένο θέμα των ψηφοφόρων του, εκείνο της Δημόσιας τάξης. Στο ίδιο μήκος κύματος, αποφάσισε να διορίσει εξίσου «παντελώς άσχετους» με το αντικείμενο και στο Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών, όπου με εξαίρεση τον γεωπόνο Πρόεδρο, συγκαταλέγονται ως μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ένας δημοσιογράφος, ένας μαθηματικός, ένας οικονομολόγος, μία ιδιωτική υπάλληλος, μία συνταξιούχος της ΔΕΗ κι ένας γιατρός. Εκτός από εν δυνάμει ήρωες ενός κακοφτιαγμένου ανεκδότου, το μοναδικό κοινό σημείο όλων είναι πως έχουν εργαστεί για κεντρικά πρόσωπα της Νέας Δημοκρατίας, είτε ως γραμματείς και μετακλητοί, είτε για το ίδιο το κόμμα ως πρόεδροι τοπικών οργανώσεων είτε τέλος διατελώντας περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι γαλάζιων τοπικών αρχόντων.
Περί ενέργειας
Και οι δύο έχουν σχέση με την ενέργεια. Ο πρώτος τέθηκε επικεφαλής του ΔΕΔΔΗΕ, ενώ η δεύτερη βγήκε στην παρανομία για χάρη της. Ξεκινώντας από την πιο αστεία περίπτωση, αυτή της δεύτερης, η κ. Γκικάκη είναι η νέα Διευθύνουσα Σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Ραφήνας. Το όνομά της είχε γίνει γνωστό ενάμιση χρόνο πριν, τον Μάιο του ’18, οπότε και διατελούσε πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας στη Ραφήνα. Ήταν φυσικά ισχυρό σοκ όταν, αφενός η ΔΕΗ ανακάλυψε πως η ηλεκτροδότηση του κτιρίου της οργάνωσης ήταν παράνομη και αφετέρου τη στιγμή που ο Δήμος Ραφήνας επέβαλε πρόστιμα για οφειλές δύο ετών (τέλη, φόροι κ.ά). Η νέα Διευθύνουσα Σύμβουλος, όμως, δεν πτοήθηκε και με χαρά το ελληνικό Δημόσιο την υποδέχτηκε πρόσφατα στους κόλπους του. Τώρα στη λιγότερο αστεία, αλλά πολύ πιο σοβαρή περίπτωση του πρώτου προσώπου, του κ. Μπακατσέλου. Ο εν λόγω κύριος, προτού αναλάβει τη διοίκηση του ΔΕΔΔΗΕ, φρόντισε να εμπλουτίσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα με την εφημερίδα «Αγγελιοφόρος», το κλείσιμο της οποίας άφησε χρέη 27 εκατ. € σε τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και Δημόσιο, καθώς και οφειλές 3.5 εκατ. € στους 108 εργαζομένους που απασχολούσε. Η λέξη «κανόνι» εφευρέθηκε ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις. Η «επιβράβευση» πάλι, όχι.
Περί αποτυχίας
Η αγαπημένη μου κατηγορία. Ποιον να πρωτοδιαλέξεις από τους αναρίθμητους αποτυχημένους πολιτευτές για τους οποίους βρέθηκε καταφύγιο σε κρατικούς οργανισμούς; Τον –εις διπλούν ηττημένο σε δημοτικές και εθνικές εκλογές– κ. Ταχιάο που πλέον ασκεί καθήκοντα προέδρου στην «Αττικό Μετρό»; Τον κ. Δέρβο που αναβαθμίστηκε επαγωγικά από πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ σε πρόεδρο του Ιδρύματος Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης, έπειτα από αποτυχία εκλογής του ως ευρωβουλευτής; Φυσικά και όχι. Ωχριούν μπροστά στην κορυφαία πρώην βουλευτή Καστοριάς (δεν στάθηκε τυχερή στις τελευταίες εκλογές, κατάφερε ωστόσο να επιπλεύσει), η οποία επιλέχθηκε να διευθύνει το «άχρηστο για τον πολίτη, αλλά χρήσιμο για το κομματικό ρουσφέτι», όπως δήλωνε τον Μάρτη του ’18 ο κ. Μητσοτάκης, γραφείο του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Από τότε έχουμε να ακούσουμε νέα από το –πράγματι άχρηστο– βορειοελλαδίτικο γραφείο. Δε στέκομαι σ’ αυτό, αλλά στα κακά της κυρίας Αντωνίου. Υπεραγαπά τις ετήσιες γιορτές στο Βίτσι (τις επισκέπτεται ετησίως) και μάχεται υπέρ της φυσικής γούνας. Δύο σ’ ένα, νοικοκυρεμένα.
Σύγκλιση
Παρθενογένεση στην κομματικοποίηση δεν υπάρχει. Παρόμοιες λίστες ροζ και πράσινων χρωμάτων είναι γνωστές από το παρελθόν. Οι υπέρμαχοι της υπερκομματικής σύγκλισης υπερηφανεύονται τουλάχιστον για κάτι: την πιστή τήρηση και υιοθέτηση εξ όλων του δόγματος περί «δικών μας παιδιών». Βιολόγος να αφαιρέσει το συγκεκριμένο κομμάτι από το ελληνικό DNA δε θα βρεθεί. Κι έτσι απαισιόδοξα ας κλείσει κι αυτό το μίνι αφιέρωμα.
Είναι τεταρτοετής φοιτητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Έχει συμμετάσχει σε εγχώρια και ευρωπαϊκά μοντέλα προσομοίωσης, ενώ το ενδιαφέρον του εντοπίζεται, εκτός των διεθνών σχέσεων, στην πολιτική επικοινωνία και τη δημοσιογραφία. Μεγάλο κεφάλαιο αποτέλεσε η διετής συμμετοχή του στο Διοικητικό Συμβούλιο της SAFIA, από όπου και αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες και φιλίες. Μέσω του OffLine Post, αρθρογραφεί κυρίως για την εγχώρια πολιτική σκηνή.
