Του Γιώργου Ναθαναήλ,
Ο Καμίλ Πισαρό γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1830 στις Γαλλικές Δυτικές Ινδίες και πιο συγκεκριμένα στον Άγιο Θωμά. Στο μέρος όπου γεννήθηκε έλαβε και τη βασική του εκπαίδευση. Ήταν μόλις 12 ετών όταν εστάλη στο Παρίσι, για να εγγραφεί στο Κολέγιο Πασί, ώστε να λάβει μεγαλύτερη μόρφωση. Ωστόσο, δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα να μείνει μόνιμα στη γαλλική πρωτεύουσα. Γύρισε πίσω στα 17 του, για να δουλέψει με τον πατέρα του στην αποθήκη που διέθετε στο λιμάνι Καρολίνα-Μαρία. Ωστόσο, ο νεαρός ακόμη Καμίλ δεν είχε σκοπό να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του. Στο μυαλό του η τέχνη της ζωγραφικής είχε την πρώτη θέση.
Το 1852 στο νησί του Αγίου Θωμά βρισκόταν ο γνωστός ζωγράφος, Φριτζ Μέλμπυ, με τον οποίο ταξίδεψε στο Καράκας αφού πρώτα, ο πατέρας του χρηματοδότησε το ταξίδι παρά την άρνησή του να ασχοληθεί ο γιος του με τη ζωγραφική. Μετά το ταξίδι επέστρεψε στο Παρίσι και διδάχθηκε από τον Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό την τέχνη της ζωγραφική που αποτύπωνε τη ζωή των ανθρώπων στη φύση. Διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Ντελακρουά, καθώς και με τους Ρενουάρ, Κλώντ Μονέ, Σισλέ, Μπαζίλ και Εντουάρ Μανέ από το 1864.
Το 1859 συμμετείχε με ένα έργο στο Σαλόν του Παρισίου αλλά δεν στάθηκε τόσο τυχερός τα επόμενα δύο χρόνια. Ωστόσο, το 1861 νυμφεύτηκε και το 1863 απέκτησε τον γιο του, Λουσιέν. Το 1866 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Ποντουάζ. Τα χρόνια αυτά χαρακτηρίζονται ως δύσκολα, καθώς ο Καμίλ παρά το γεγονός ότι οι κριτικές ήταν καλές δεν είχε έσοδα από τα έργα του. Έτσι, πολλοί φίλοι του τον στήριξαν σε αυτή τη φάση της ζωής του. Το 1871 κατέφυγε με την οικογένειά του στην Αγγλία λόγω του Γαλλοπρωσικού πολέμου. Εκεί εμπνεύστηκε από την ομορφιά της αγγλικής υπαίθρου και έμαθε να επεξεργάζεται τον φωτισμό στους πίνακές του.
Το 1871 επέστρεψε στο Ποντουάζ και ήρθε σε επαφή με τον Πωλ Σεζάν. Τρία χρόνια αργότερα απέτυχε σε μια έκθεση που διοργάνωσε για όλους τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους και έχασε και τη μοναδική του κόρη. Από το 1882 έως το 1886 συμμετείχε σε όλες τις εκθέσεις που σχετίζονταν με το ρεύμα του ιμπρεσιονισμού, του οποίου ονομάστηκε «πατριάρχης». Το 1890 η υγεία του άρχισε να κλονίζεται και έτσι εγκαταστάθηκε στο Ερανί-Μπαζενκούρ. Ωστόσο, έως το 1900 ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Στο τέλος της ζωής του άρχισε να αναγνωρίζεται για το έργο του. Ο «ζωγράφος της γης» πέθανε στις 13 Νοεμβρίου 1903 στο Παρίσι.
