Του Γιώργου Ναθαναήλ,
Στις 13 Φεβρουαρίου 1888 γεννήθηκε σε ένα χωριό της Αχαΐας ο Γεώργιος Παπανδρέου, ένας άνθρωπος που επρόκειτο να δώσει πολλά στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αφού τελείωσε το σχολείο στην Πάτρα, σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα κι έπειτα στο Βερολίνο. Στη Γερμανία γνώρισε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, του οποίου ήταν ένθερμος υποστηρικτής κατά τη σύγκρουση του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α’. Στη Λέσβο, όπου βρέθηκε, εδραίωσε τη βενιζελική παράταξη προσθέτοντας το νησί στα «εδάφη» που ήλεγχε ο Βενιζέλος.
Το 1917 ανέλαβε τη διοίκηση των νησιών του Αιγαίου και το 1919 απέκτησε τον γιο του, Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1920 άφησε τη θέση του γενικού διευθυντή των νησιών του Αιγαίου. Είχε σημαντικό ρόλο στο πραξικόπημα του Πλαστήρα-Γονατά, με το οποίο εκδιώχθηκε ο βασιλιάς. Το 1923 εκλέχθηκε βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γονατά. Το 1924 έγινε υπουργός Εθνικής Οικονομίας έως το 1925. Στη συνέχεια εξορίστηκε από τη δικτατορία του Πάγκαλου. Το 1930 ανέλαβε το υπουργείο Παιδείας με την κυβέρνηση Βενιζέλου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του χτίστηκαν χιλιάδες σχολεία και έτσι κέρδισε την εμπιστοσύνη του προσφυγικού κόσμου. Το 1933 διετέλεσε Υπουργός Συγκοινωνιών. Δύο έτη αργότερα ίδρυσε το Δημοκρατικό Κόμμα.
Το 1936 εξορίστηκε από τη δικτατορία του Μεταξά και το 1942 φυλακίστηκε επειδή διατηρούσε εφημερίδα παράνομα σύμφωνα με το κατοχικό καθεστώς.
Αφού τελείωσαν τα δύσκολα χρόνια του πολέμου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στα γεγονότα πριν και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Κατηγορήθηκε από την αριστερά ως ο κύριος υπεύθυνος για τα αιματηρά γεγονότα της 3ης Δεκεμβρίου 1944. Διετέλεσε, λοιπόν, πρωθυπουργός από το 1944 έως το 1945, και από το 1963 έως το 1965. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του φημολογούμενου παρακράτους του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κατάφερε, λοιπόν, να νικήσει στις εκλογές τον πολιτικό του αντίπαλο και να δώσει μια νέα πνοή στην οικονομία της χώρας.
Το καλοκαίρι του 1965 γίνεται φανερή η σύγκρουσή του με τον βασιλιά για το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ο Παπανδρέου όρισε δικό του άνθρωπο στην ηγεσία της χωροφυλακής και εκδίωξε τον έως τότε αρχηγό της ΚΥΠ. Ο βασιλιάς σε απάντηση αυτών των κινήσεων όρισε δικό του πρόσωπο στην ηγεσία του ΓΕΣ καθώς και δικό του Υπουργό Άμυνας. Στις 15 Ιουλίου 1965 η κρίση κορυφώθηκε. Οι διαδοχικές αλλαγές στην εξουσία της χώρας και το γενικότερο κλίμα πολιτικής ανωμαλίας έδωσαν πρόσφορο έδαφος στο να εκδηλωθεί το πραξικόπημα στις 21 Απριλίου 1967.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου περιορίστηκε από το στρατιωτικό καθεστώς στην οικία του στο Καστρί. Στις 25 Οκτωβρίου 1968 εκδήλωσε βαριά γαστρορραγία. Τελικά τα ξημερώματα της 1ης Νοεμβρίου 1968 άφησε την τελευταία του πνοή. Δύο ημέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια της κηδείας του, πραγματοποιήθηκε η πρώτη μαζική αντιδικτατορική διαδήλωση.
