Του Ανδρέα Δρακόπουλου,
Η δική μου ιστορία νομίζω ότι ξεκινάει κάπως παράδοξα. Όλοι, όταν ακούν για gamers, για κάποιον ανεξήγητο λόγο σκέφτονται nerds, που ξυπνούν και κοιμούνται αγκαλιά με το χειριστήριο του Playstation. Εγώ δεν ήμουν έτσι. Και γενικά, δηλαδή, ποτέ δεν είχα στόχο ζωής να γίνω gamer, ή κάτι συγκεκριμένο. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι δεν καθόμουν σε ησυχία. Είχα την περιέργεια να μάθω πώς φτιάχνονταν τα πάντα γύρω μου. Από το πλυντήριο του σπιτιού, μέχρι και ο υπολογιστής μου. Και να σας πω κάτι; Τα κατάφερα!
Ως παιδί με έντονη δυσλεξία, δε μπόρεσα ποτέ να ακολουθήσω τους ρυθμούς τους σχολείου, με τους οποίους ήμουν πάντοτε λίγο μαλωμένος. Κακός μαθητής, άριστος gamer και «ενδιαφέρον μυαλό», όπως με χαρακτήριζαν οι Tech freak του κοινωνικού μου κύκλου, είχα βάλει σκοπό να μάθω την τεχνολογία και να την πάω ένα βήμα παρακάτω. Έτσι, τουλάχιστον μπορούσα να το εξηγήσω στον εαυτό μου!
Μεγαλώνοντας, αυτό το τεράστιο «θέλω» μου ξεκίνησε να παίρνει μορφή και να γίνεται πιο συγκεκριμένο. Ήξερα ότι το αντικείμενό μου ήταν η τεχνολογία και εκεί είχα σκοπό να στραφώ ψυχή τε και σώματι. Αποφοίτησα από δημόσιο ΙΕΚ με άριστα και υποτροφίες. Η πρώτη επαφή με τον εργασιακό χώρο ήταν ένα Project που ανέλαβα για την Πολεμική Αεροπορία. Στη συνέχεια, ήρθε το KalamataIn. Ένα τοπικό site ενημέρωσης, με το οποίο ασχοληθήκαμε ως ομάδα, εγώ και κάποιοι καλοί συνεργάτες και φίλοι.
Από το επόμενο βήμα, θεωρώ ότι ξεκίνησα να γράφω τα βήματά μου στον χώρο, όπως ήταν ιδανικά πλασμένα στο μυαλό μου. Συμμετείχα στην ομάδα του InDevIn, ένα γραφείο marketing και web design. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, όμως, όπως σας εξομολογήθηκα και στην αρχή, δε μου αρέσει να κάθομαι σε ησυχία. Λίγο αργότερα, λοιπόν, το 2013, είχα την ιδέα να ασχοληθώ με το gaming στην Ελλάδα. Ο χώρος αυτός κρύβει πίσω του μία τεράστια βιομηχανία, η οποία είναι πραγματικά κρίμα να μείνει ανεκμετάλλευτη σε μία χώρα που αγαπάει το gaming.
Αν και ήμουν πολύ σίγουρος για τα βήματά μου, ξεκίνησα ένα Project, το οποίο δε μου βγήκε όπως το περίμενα. Λίγο αργότερα, το 2017, η προσοχή μου στράφηκε σε ένα όχι και τόσο πετυχημένο project, το GameLab, το οποίο είχε εγκαταλειφθεί. Αποφάσισα να το αναλάβω, να κάνω το rebrand και να το απογειώσω.
Φυσικά και ήταν δύσκολο. Ο πρώτος καιρός ήταν κρίσιμος και απαιτητικός. Δεν είναι εύκολο να εδραιωθείς και να σε εμπιστευτεί το κοινό. Η ομάδα μου κι εγώ δουλέψαμε πολύ σκληρά. Αν με ρωτούσε κανείς για το τώρα; Είμαστε σε βρεφική ηλικία. Όμως, το GameLab έχει κάνει άλματα. Είναι το «σπίτι» όλων των gamers και όσων αγαπούν και θέλουν να στηρίξουν αυτή τη βιομηχανία.
Έχω επενδύσει ένα κομμάτι του εαυτού μου στο GameLab. Το πάθος μου για την τεχνολογία και το gaming είναι τα σκαριά του project. Θέλω να το ανεβάσω όσο παίρνει. Να ξέρει ο Έλληνας gamer ότι έχει support. Πιστεύω με όλο μου το είναι σε αυτή τη βιομηχανία και δεν πρόκειται να διαπραγματευτώ τίποτα όσον αφορά την ποιότητα και την εγκυρότητά της. Πώς να το κάνω άλλωστε; Αφού, όπως είπαμε ξανά, δεν κάθομαι ποτέ σε ησυχία!
