Της Σοφίας-Ζωής Παράσχου,
O Jimmy. O Max. H Noire και η Cookie. Ο Marlon και ο Eddie. Πολλά ονόματα, διαφορετικές ψυχές που σε γεμίζουν χαρά και ζεστασιά. Κουρνιάζουν στα πόδια σου, σε ακουμπούν με τα πατουσάκια τους, σου μεταδίδουν, με ένα μόνο άγγιγμά τους, τόνους τρυφερότητας. Η καρδιά σου γεμίζει, έτοιμη να σκάσει, αιματώνεται τόσο λόγω της αγάπης… Βρήκες τον ήρωά σου σε μια μικρή μουρίτσα… Μια σκυλίσια μουρίτσα.
Ο Rex ζει σε ένα σπίτι που τον λατρεύουν. Τον ταΐζουν συχνά, τον πηγαίνουν βόλτα, τον χαϊδεύουν, παίζουν μαζί του, τον καθαρίζουν και φροντίζουν πάντοτε να παραμένει αριστοκρατικός και όμορφος.
Και ο Rex είναι ευγνώμων… Τους προσέχει και τους προστατεύει όσο κανείς… Γαβγίζει στο άγνωστο, αγκαλιάζει το γνωστό και το τρυφερό… Στέκεται αγέρωχος φρουρός, σκληρός μα παράλληλα και… λούτρινος. Και όλα αυτά γιατί ένα χέρι τον ταϊζει, τον αγαπά και τον σφίγγει στο στέρνο του, δείχνοντας πως είναι μέλος της οικογένειας, ένα αναπόσταστο κομμάτι του παζλ της καθημερινότητάς τους… Ο Rex είναι τυχερός…
H Layla κοιμάται σε ένα παγκάκι, σε μια καταπράσινη πλατεία. Τρέφεται με σκουπίδια και αποφάγια, έχει αδυνατίσει πολύ πλέον… Τα κόκαλα των πλευρών της είναι ολοφάνερα, ανάγλυφα. Η μουρίτσα της είναι βρώμικη από το σκάψιμο στους κάδους… Πώς αλλιώς θα ζήσει όμως; Οι ψύλλοι έχουν κατακλύσει τη ράχη της, τρέχει σε σιντριβάνια και σε λίμνες λασπόνερων να ανακουφιστεί από τη φαγούρα και να αισθανθεί λίγο ανέμελη… Οι περαστικοί την αγνοούν, τη σιχαίνονται… «Α το βρωμόσκυλο», «μακριά από το σκυλί, θα έχει αρρώστιες»… Η καρδούλα της ραγίζει, έχει ανάγκη να αισθανθεί ζεστασιά… Γιατί κάποιος δεν της δίνει τη δυνατότητα να βιώσει λίγη τρυφερότητα; Και να τη δώσει πίσω, εννοείται αυτό, έχει ανάγκη να προσφέρει. Λίγο καθαρό φαγητό, λίγο νερό, λίγο ζέστη και λίγα χάδια… Πολλά ζητάει;
Και η Layla ξυπνά και κοιμάται με αυτό το όνειρο… Μιας οικογένειας. Μιας θαλπωρής, μιας φροντίδας, μιας αίσθησης ότι ανήκει κάπου και όχι στα σκουπίδια. Και με αυτό το όνειρο κοιμούνται και ξυπνούν και η Frida και ο Angie και ο γερμανικός ποιμενικός που δεν έχει όνομα, καθώς δεν είχε ποτέ ιδιοκτήτη…
Το ζήτημα των αδέσποτων ταλανίζει και πρέπει να ταλανίζει την κοινωνία μας. Τα ζώα είναι ψυχές με αισθήματα και ανάγκες, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από τους ανθρώπους. Ίσως, τελικά, και κάτι περισσότερο, αφού γνωρίζουν και εφαρμόζουν μόνο τους κανόνες της πίστης, της αφοσίωσης και της αγάπης, άλλωστε η κακία και η ιδιοτέλεια είναι άγνωστες έννοιες σε αυτά. Τους αξίζει μια ευκαιρία, μια αγκαλιά και μια ανάσα γεμάτη τρυφερότητα. Και αυτά μπορούμε να τα προσφέρουμε, όχι αγοράζοντας, αλλά υιοθετώντας! Η εμπορευματοποίηση των αθώων αυτών ψυχών πρέπει να σταματήσει εδώ και η σωτηρία τους να αρχίσει πάλι εδώ, έστω και από μια οθόνη, ρίχνοντας μια ματιά σε site υιοθεσίας, όπως το Save a Greek Stray.
Αγαπήστε και δώστε μια ευκαιρία στην οικογένειά σας να μεγαλώσει με ένα μέλος που μπορεί να σας προσφέρει μόνο ευτυχία! Υιοθετήστε και σώστε!
Γιατί η αλλαγή του κόσμου αυτού δε βασίζεται μόνο στο ανθρώπινο είδος, ούτε θα επέλθει αποκλειστικά από αυτό… Count on that!
Γεννηθείσα το 1999. Είναι φοιτήτρια Νομικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από πολύ μικρή ηλικία, ξεκίνησε να ασχολείται με διάφορες δραστηριότητες, εκ των οποίων ξεχώρισε τα debate και την αρθρογραφία. Συμμετέχει ενεργά σε μοντέλα προσομοιώσεων, ενώ ήταν αρχισυντάκτρια και αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα του σχολείου της. Ιδιαίτερα πεδία ενδιαφέροντός της αποτελούν η Μέση Ανατολή και τα κοινωνικά ζητήματα.
