Του Γιώργου Ναθαναήλ,
Ο Κάρολος Μαρτέλος γεννήθηκε το 686 και ήταν νόθος γιος του Πιπίνου Β’. Μετά τον θάνατο του πατέρα του δεν κληρονόμησε τίποτα από το φραγκικό βασίλειο. Η γυναίκα του Πιπίνου, Πλεκτρούδη μαζί με τον ανήλικο εγγονό της, είχαν την εξουσία του βασιλείου. Η τελευταία τον φυλάκισε γιατί τον φοβόταν, αλλά ο Κάρολος δραπέτευσε το 714, προκειμένου να αντιμετωπίσει την Πλεκτρούδη. Μέσα απ’ αυτές τις εσωτερικές διαμάχες ο Κάρολος βγήκε νικητής. Έτσι, το 718 στέφθηκε δούκας των Φράγκων και το 717 ορίστηκε Μαγιορδόμος της Αυστρασίας και της Νευστρίας.
Στη μάχη της Αμπλέβ ξεκίνησε η ένδοξη στρατιωτική πορεία του Καρόλου. Εκεί έδειξε τις ικανότητές του, καθώς και στη μάχη του Βινσί το 717. Στη συνέχεια, ο Κάρολος κατέκτησε την Αυστρασία και προχώρησε προς τη δυτική Φριζία, σημερινή Ολλανδία. Ο Χιλπέριχος, για να αντιμετωπίσει τον Κάρολο, συμμάχησε με τον νότιο γείτονα του Καρόλου, τον Εύδη Α’ της Ακουιτανίας. Ωστόσο, στη μάχη της Σουασσόν ο Κάρολος νίκησε και πάλι. Από το 718 έως το 723 ο Κάρολος σάρωσε την κεντρική Ευρώπη και προσέθεσε στο κράτος του την Αλαμανία και τη Βαυαρία, ενώ ταυτόχρονα εκδίωξε τους Σάξωνες, τους οποίους αντιμετώπισε και πάλι αποτελεσματικά, αφού επιτέθηκαν στην Αυστρασία. Στη συνέχεια, κατέλαβε τη δυτική Φριζία με ευκολία, αναγκάζοντας τον βασιλιά της περιοχής να ασπαστεί τον χριστιανισμό.
Στα νότια του φραγκικού βασιλείου υπήρχε μια περιοχή ονόματι Ακουιτανία, η οποία είχε αποσχιστεί από το βασίλειο με τον εμφύλιο του 715. Το 721 ο εμίρης της Κόρδοβα συγκέντρωσε ισχυρό στρατό από το Μαρόκο, την Υεμένη και τη Συρία και επιτέθηκε στη συγκεκριμένη επικράτεια, κατακτώντας την Τουλούζη, τη σημαντικότερη πόλη της περιοχής. Ο δούκας της πόλης, Εύδης έφυγε για να συγκεντρώσει ισχυρό στρατό και να αντιμετωπίσει τους Άραβες. Στις 9 Ιουνίου δόθηκε η μάχη της Τουλούζης και ο Εύδης αναδείχθηκε νικητής, αλλά χωρίς να έχει πετύχει τη συντριβή του αντιπάλου του. Έτσι, στράφηκε στον Κάρολο, ο οποίος ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση και συνεπώς δε μπορούσε να βρει εύκολα στρατό. Ο Φράγκος δούκας εκμεταλλεύτηκε την εκκλησιαστική περιουσία, προκειμένου να βρει χρήματα. Φυσικά η πράξη του ήταν παράνομη, αλλά η Εκκλησία δεν προχώρησε σε αφορισμό, διότι ο σκοπός της πράξης ήταν να εξευρεθούν χρήματα για να αντιμετωπιστούν οι Άραβες.
Ο νέος Άραβας διοικητής, Αμπντούλ Ραχμάν αλ Γκράφικι, δεν ήθελε να δεχθεί ο στρατός του άλλη ήττα. Ήθελε να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, προκειμένου να σαρώσει όλη την Ευρώπη. Έτσι στη μάχη που δόθηκε στον ποταμό Γαρούνα το 732, ο δούκας Εύδης ηττήθηκε και οι Άραβες λεηλάτησαν το Μπορντώ. Πλέον, η ανάγκη για βοήθεια από τον Κάρολο ήταν δεδομένη. Ο Κάρολος προετοιμαζόταν 10 χρόνια γι’ αυτή τη στιγμή. Η μάχη του Πουατιέ δόθηκε στις 10 Οκτωβρίου 732 και οι Άραβες δέχθηκαν ένα φοβερό πλήγμα. Ο Κάρολος νίκησε τους Άραβες κι στη μάχη της Ναρμπόν το 736.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, δηλαδή από το 737 έως το 741, ο Κάρολος ασχολήθηκε με την εσωτερική πολιτική του βασιλείου. Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου 741 κι άφησε το βασίλειο στους γιους του.
